Hoe wordt kuitpijn vastgesteld? | Pijn in de kuit

Hoe wordt kuitpijn vastgesteld?

In de eerste stap een exacte anamnese, vooral de duur van pijn in de kuit is pijnlokalisatie en het optreden van de pijn cruciaal. Dit kan een eerste indicatie geven van de oorzaak van de pijn. Het kalf wordt vervolgens in detail onderzocht.

De controlerend arts let vooral op tekenen van ontsteking, zoals roodheid, zwelling en oververhitting van de kuit. Druk pijn op een bepaald punt kan een indicatie zijn van een spierblessure. Bovendien kan de bloed wordt onderzocht op ontsteking, stolling en hart- ziekte. Deze kunnen tekenen geven van trombose.

Een bijzonder onderzoek, de bepaling van de D-dimeren, geeft snel informatie over de aanwezigheid van een trombose. Als er een vermoeden bestaat van een acute vasculaire dislocatie, kan een ultrageluid onderzoek kan het verloop van het vat laten zien en eventuele bestaande trombus kan worden gevisualiseerd. Als er een vermoeden is van toenemende vasculaire calcificatie, invasieve beeldvorming van de schepen met behulp van een katheter en contrastmiddel (vasculair angiografie) moet overwogen worden. Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) wordt gebruikt wanneer er een vermoeden bestaat van een wervelkolomaandoening waarbij pijn uitstraalt naar de benen.

Therapie van pijn in de kuit

De behandeling van kuit pijn hangt af van de oorzaak. Als er chronische pijn is die wordt veroorzaakt door onjuiste of overmatige belasting, moet deze worden behandeld door gedrags- en bewegingspatronen te veranderen. In sommige gevallen kan het nuttig zijn om de pijnlijke spieren tijdens het sporten te strekken om de spieren te ontspannen.

Bij acute spierblessures, zoals een gescheurde spiervezels of een pijnlijke spier, moeten de betreffende spieren worden gespaard en moet een rustperiode in acht worden genomen totdat de pijn voorbij is. Zalfverbanden, verbandmiddelen of een bandage kan helpen om de pijn te verlichten en de spieren te verlichten. Indien acuut trombose wordt vermoed, compressie en bloed-verdunnende medicijnen zijn noodzakelijk.

In het begin wordt de therapie altijd op intramurale basis uitgevoerd totdat de trombus zich heeft georganiseerd en stabiel is. Dit verkleint de kans op transport naar de longen. Vasculaire beeldvorming met de toediening van contrastmiddel maakt niet alleen de schepen om gevisualiseerd te worden, maar ook om behandeld te worden.

Vernauwde gebieden kunnen worden verwijd met behulp van een ballon, of verbreed en open gehouden met een stent. In sommige gevallen is deze therapie niet voldoende, zodat er een bypass gemaakt moet worden. In dit geval nog een lange ader wordt verwijderd, die dient als een bypass voor het vernauwde vat.

Op deze manier kunnen de spieren worden voorzien van bloed nog een keer. Op de lange termijn is deze therapie echter niet voldoende, aangezien leefstijl vaak bepalend is voor de prognose van arteriosclerose. Dus naast veel bewegen, afvallen en nicotine terugtrekking behoren tot de doorslaggevende factoren.

Ziekten van de wervelkolom moeten vaak operatief worden behandeld. Door het gecomprimeerde zenuwen pijn in de kuit wordt meestal verminderd. Bij een ontsteking van het kalf dient antibiotische therapie te worden gestart, vaak ook als intramurale patiënt.