De afkorting ECHO in de naam van echovirussen staat voor Enteric Cytopathic Human Orphan. Het is een virus uit de enterovirusfamilie dat gastro-intestinale infecties veroorzaakt, huid huiduitslag, en neurologische en griep-achtige symptomen. In de meeste gevallen komen echovirussen de mens binnen circulatie door de spijsverteringskanaal Andere toegangspoorten zijn de luchtwegen en fecaal-orale overdracht. Echovirussen worden gekenmerkt door een hoge omgevingsresistentie.
Wat zijn echovirussen?
Echovirussen zijn niet-omhuld, bolvormig RNA virussen die behoren tot het enterovirus-geslacht. Net als coxsackie en poliovirussen worden ze ingedeeld in de familie Picornaviridae. Menselijke echovirussen, waarvan het reservoir (gastheer) de mens is, worden gegroepeerd onder de soort Human Enterovirus B (HEV-B) in de moleculaire classificatie (Humana Enteroviruses HEV AD). Er worden in totaal 27 serotypen onderscheiden, waarbij de typen 22 en 23 zijn toegewezen aan het genus Parechovirus. Dit virus is een van de vele virussen die bij voorkeur het maagkanaal beïnvloeden. Na rhinovirussen, die veroorzaken koud Symptomen zijn enterovirussen de meest voorkomende virussoort bij mensen. De naam "wees" komt van het feit dat echovirussen voor het eerst werden ontdekt in de jaren 1950 zonder dat er een duidelijke associatie was met andere infectieziekten Echovirussen kunnen pathogenetisch of systematisch niet duidelijk worden toegewezen.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
De naam "Picornaviridae" is afgeleid van de grootte van dit virale geslacht, als individu virussen zijn slechts 22 tot 30 nm groot en behoren tot de kleinste in hun soort. De andere delen van de naam beschrijven een enterisch, cytopatisch en menselijk virus. Echovirussen komen wereldwijd voor, maar vooral in landen met een lage sociaaleconomische infrastructuur, waar minder hygiëne en vervuild rioolwater een grote rol spelen. In landen met een gematigd klimaat komen echovirusinfecties voornamelijk voor in de zomer en herfst. Veel voorkomende serotypen zoals type 30 worden ook het hele jaar door gedetecteerd. Sommige virustypen, zoals Echo 13 en Echo 18, kunnen verhoogde hersenvliesontsteking uitbraken na een langdurige latentieperiode. In de meeste gevallen komt echovirus de mens binnen circulatie via de lymfoïde organen en epitheel van de keelholte en spijsverteringskanaal Daar vermenigvuldigt het zich en verspreidt zich vervolgens naar de omliggende weefsels. Verdere mogelijkheden van infectie met het echovirus bestaan via uitstrijkjesinfectie via fecaal-orale transmissie en via de luchtwegen by druppel infectie Vervuilde handen spelen hierbij een doorslaggevende rol. Indirecte overdracht vindt plaats via met virus besmette objecten, bad water of eten. De virussen verspreiden zich over alle voorwerpen die in contact komen met de handen en besmette ontlasting en kunnen daar lange tijd overleven. Echovirussen hebben een bijzondere affiniteit voor hartspierweefsel en oefenen daarom een cardiotroop effect uit (dat de hart-) effect. Het meest voorkomende subtype bij de detectie van antilichamen is echovirus 30. Na succesvolle replicatie in de spijsverteringskanaal, echovirussen verspreiden zich door het lichaam en kunnen ernstige centraal veroorzaken zenuwstelsel ziekte. Infectie van de longen, milt, lever en beenmerg is ook mogelijk. Geïnfecteerde mensen scheiden gedurende enkele weken echovirussen uit in hun ontlasting. Een vaccin is nog niet beschikbaar, maar het risico op infectie kan worden verkleind door regelmatig de handen te wassen en voorzichtig te zijn met hygiëne maatregelen bij het bereiden en eten van geschild fruit en gekookt voedsel.
Ziekten en kwalen
Voor kinderen en volwassenen met een gezond immuunsysteemis een echovirusinfectie meestal onschadelijk als ze onmiddellijk wordt behandeld. Vaak voelen geïnfecteerde mensen geen symptomen omdat ze gezond zijn immuunsysteem is meestal in staat om een infectie met echovirussen te bestrijden. Degenen die ooit een infectie met enterovirussen hebben ondergaan, ontwikkelen typespecifieke immuniteit. Als de symptomen zich toch ontwikkelen, ervaren patiënten milde, neurologische symptomen met koorts en huiduitslag, evenals de zomer griep-achtige begeleidende symptomen. Andere milde begeleidende symptomen zijn onder meer zere keel en droog, irriterend hoestenBij zijn gegeneraliseerde ziekte, longontsteking, encefalitis, myocardiet, pericarditis en bloed vergiftiging kan optreden, waarbij Echo 11 als bijzonder gevaarlijk wordt beschouwd. Echo 7, 11 en 70 gaan vaak gepaard met conjunctivitis, en Echo 6 en 9 veroorzaken voornamelijk pleuritis pijn en spierpijn Viraal hersenvliesontsteking is het meest voorkomende klinische beeld dat kan veroorzaken rillingen, misselijkheid, stijf nek, hoofdpijnen gevoeligheid voor licht. Meestal verdwijnen de symptomen binnen twee weken zonder complicaties. Kinderen en zuigelingen hebben vaak een bijzonder prikkelbare reactie. Complicaties tijdens zwangerschap zijn niet gemeld bij echovirusinfectie. Bij zuigelingen is deze infectie zelden dodelijk als ze onopgemerkt blijft of als de behandeling te laat begint, omdat ze zich bij voorkeur nestelt in de hart- or lever en vaak voldoende antilichamen zijn nog niet gevormd. Hoewel kinderen en zuigelingen meer risico lopen dan volwassenen, is het beloop van de ziekte bij hen minder ernstig. De gemiddelde incubatietijd is 7 tot 14 dagen, maar een latentietijd van 2 tot 35 dagen is ook mogelijk. Behandeling, die puur symptomatisch is en gericht is op het aangetaste orgaansysteem, is met antivirale middelen die het vermenigvuldigings- en afgifteproces van de bacteriën Gammaglobulinen worden gebruikt bij ernstige ziektegevallen. Er worden echter geen tests uitgevoerd die specifiek gericht zijn op echovirussen, omdat het verloop van de ziekte meestal niet ernstig is. De diagnose wordt gesteld door een rectaal uitstrijkje, keelzwabber, ontlastingmonster of spinale vloeistof examen. EEN differentiële diagnose moet hier worden gemaakt met andere enterovirussen die vergelijkbare klinische beelden kunnen veroorzaken.
