Vagotomie is het chirurgisch doorsnijden van takken van de nervus vagus die de secretoire cellen van de maag or twaalfvingerige darm De operatie wordt voornamelijk gebruikt bij patiënten met maag- en darmzweren, aangezien dergelijke zweren het gevolg zijn van overmatige zuursecretie. Ondertussen conservatieve drug solutions hebben vagotomie grotendeels vervangen.
Wat is vagotomie?
Vagotomie is het chirurgisch doorsnijden van takken van de nervus vagus die de secretoire cellen van de maag or twaalfvingerige darm Ongeveer 50 op de 100,000 mensen lijden aan maagzweren. Zweren van de twaalfvingerige darm hebben zelfs een vier keer hogere prevalentie. Dit betekent dat maag- en darmzweren tot de meest voorkomende ziekten behoren. Om deze zweren te behandelen, hebben artsen chirurgische methoden beschikbaar, zoals vagotomie. Tijdens de operatie snijdt de chirurg verschillende takken van de schedel af zenuwen betrokken bij het leveren van de maag of twaalfvingerige darm. Nadat deze takken zijn doorgesneden, wordt er minder zure maagafscheiding geproduceerd. Hoewel de operatie effectief is, wordt deze in moderne tijden zelden of nooit uitgevoerd. De moderne ontwikkelingen in de geneeskunde zijn hiervoor verantwoordelijk. Bijvoorbeeld zogenaamde protonpompremmers zijn nu beschikbaar voor de behandeling van patiënten met maag- of duodenumulcera en overtreffen chirurgie nog steeds in termen van effectiviteit. Vóór de introductie van deze moderne therapieën speelde vagotomie een belangrijke rol bij patiënten met maag- of duodenum zweer, met name in de vorm van selectieve proximale vagotomie.
Functie, effect en doelen
De oorzaak van maag- en darmzweren is een verkeerde combinatie van beschermende factoren van de maag slijmvlies en HCl-secretoire stoffen die worden uitgescheiden door de pariëtale cellen. De afscheiding van de cellen hangt af van een stimulus die wordt gerealiseerd door de nervus vagus De naam vagotomie geeft al aan dat de chirurgische ingreep overeenkomt met een ingreep aan de nervus vagus. De operatie heeft tot doel de prikkels die de pariëtale cellen van de maag of de twaalfvingerige darm drijven af te scheiden of te verminderen. Om deze reden snijdt de chirurg de takken van de zenuw die de maag of de twaalfvingerige darm voeden tijdens de operatie door. Daarnaast zijn er verschillende subprocedures met dit doel beschikbaar. Normaal gesproken worden aan de rechter en linker hoofdstam van de nervus vagus de overeenkomstige delen van de zenuw op verschillende anatomische niveaus doorgesneden. In deze context wordt een thoracale vagotomie altijd bedoeld wanneer de doorsnijding van de hoofdzenuwstammen plaatsvindt in het gebied van de thorax. In de truncale vorm van vagotomie worden de hoofdstammen in de truncus vagalis anterieur en posterieur gesneden, beginnend bij de buikholte in het gebied van de onderste slokdarm. Maagvagotomie is gebaseerd op zenuwdoorsnijding van de zenuwgedeelten die zich uitstrekken tot aan de maag. Hierdoor blijven de zenuwtakken naar de lever en andere organen. Selectieve proximale vagotomie is ook bekend als pariëtale celvagotomie en is een van de meest uitgevoerde vagotomieën in het verleden. Bij deze procedure worden de zenuwtakken naar de maag doorgesneden met behoud van de zenuwgedeelten die zich uitstrekken tot aan het maagportaal, de pylorus genaamd. Deze procedure is terug te voeren op N. Latarjet. Vagotomieën worden altijd op intramurale basis uitgevoerd en vereisen een nauwgezette chirurgische voorbereiding en voorlichting van de patiënt. In de tussentijd wordt proximale selectieve vagotomie echter bijna helemaal niet meer uitgevoerd.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Vagotomie gaat gepaard met algemene en specifieke chirurgische risico's. Algemene chirurgische risico's zijn bijvoorbeeld bloeding tijdens of na de operatie, die in het ergste geval kan leiden tot de dood. Bovendien gaat een operatie altijd gepaard met het risico op infectie en kan in extreme gevallen weefselnecrotisatie of fatale afloop tot gevolg hebben. bloedvergiftiging Bovendien is er enig risico aan verbonden anesthesie tijdens een operatie. Dit risico treft met name patiënten met problemen met de bloedsomloop en degenen die dat wel zijn te zwaar Bloedsomloop schokken kan optreden tijdens een operatie als reactie op de verdoving en kan leiden naar hartstilstand Bovendien ervaren veel patiënten misselijkheid or braken Allergische reacties op de anesthesie kunnen ook binnen het bereik van de mogelijkheid vallen. Nog vaker klagen patiënten erover zere keel, heesheid en moeite met slikken na een operatie, omdat ze kunnen optreden als reactie op kunstmatige beademing tijdens een operatie. Hoewel het risico op de beschreven complicaties en bijwerkingen doorgaans als laag wordt beschouwd, moet de patiënt toch voorafgaand aan de operatie worden geïnformeerd over de risico's. De specifieke risico's van vagotomie omvatten vooral het onjuist doorsnijden van zenuwtakken die relevant zijn voor de functie van de maag of darmen. Doorsnijding van verkeerde zenuwtakken kan leiden tot verlamming van de peristaltiek en dus functioneel de spijsvertering schaden. Als sensorische zenuwvezels worden doorgesneden, kunnen sensorische stoornissen optreden. Speciale diëten zijn ook vaak vereist voor en vooral na een maag- of duodenumoperatie om overbelasting van de organen onmiddellijk na de stressvolle gebeurtenis te voorkomen. Vanwege de kosten en risico's wordt vagotomie nu zelden gebruikt. Moderne alternatieven brengen minder inspanning met zich mee, evenals minder risico's en bijwerkingen voor de patiënt. Een van de belangrijkste moderne solutions zijn effectieve secretie-remmende geneesmiddelen. Deze geneesmiddelen kunnen overeenkomen met protonpompremmers of H2-blokkers, bijvoorbeeld. Dienovereenkomstig is de invasieve procedure van vagotomie vervangen door conservatieve medicatie solutions om onnodige belasting van de patiënt te vermijden. Bij uitzondering vindt vagotomie nog steeds plaats, voornamelijk in therapie- refractaire ernstige cursussen.
