Wanneer mensen praten over doofheid of doofheid hebben ze het meestal over een extreme vorm van gehoorverlies of het volledige gehoorverlies of het gehoor. In dit geval hoort de getroffen persoon helemaal niets of weinig. Soms worden geluiden waargenomen, maar de taal of betekenis van de geluiden blijft verborgen voor de dove persoon. Doofheid kan worden verlicht met behulp van gehoor AIDS of leren gebarentaal. Helaas is er volgens de huidige stand van het medisch onderzoek nog geen volledige genezing van doofheid (doofheid) bereikt.
Wat is doofheid?
Gehoor AIDS zijn er in verschillende uitvoeringen. De meest voorkomende modellen zijn meestal analoge achter-het-oor-apparaten. Gehoorverlies en gehoorstoornissen kunnen ermee worden gecompenseerd. Ze maken het dagelijks leven veel gemakkelijker voor slechthorenden. In Duitsland is ongeveer 0.1 procent (80,000 mensen) van de bevolking doof. Doofheid (gehoorverlies) treedt op wanneer geluiden en tonen niet of slechts in zeer beperkte mate worden waargenomen. De geluiden komen het oor binnen, maar het gehoororgaan kan ze niet verwerken of verzenden. Gehoorverlies wordt daarentegen gedefinieerd als een verminderd gehoorvermogen. Gehoorverlies en doofheid (doofheid) kunnen een of beide oren treffen. In de geneeskunde wordt onderscheid gemaakt tussen absolute en praktische doofheid (doofheid). In de eerste vorm hoort de getroffen persoon in principe geen geluid. Als er daarentegen praktische doofheid is, nemen de patiënten nog steeds individuele geluiden waar, maar kunnen ze spraak niet meer verstaan. Bovendien wordt doofheid onderverdeeld in aangeboren en verworven doofheid. Met betrekking tot verworven doofheid maken artsen opnieuw een onderscheid tussen de prelinguale en de postlinguale vorm. In het laatste geval treedt doofheid (doofheid) op nadat de taalontwikkeling heeft plaatsgevonden. Omdat dove mensen geen geluiden kunnen waarnemen, kunnen ze niet dienovereenkomstig reageren. Dit maakt de communicatie met de spreek- en hooromgeving veel moeilijker. Bovendien is gehoor een basisvoorwaarde voor taalverwerving. Spraak- en taalstoornissen komen zeer vaak voor bij doven en hebben meestal invloed op hun professionele leven en sociale contacten.
Oorzaken
Doofheid (doofheid) kan het gevolg zijn van aangeboren of verworven schade. Aangeboren gehoorstoornissen zijn meestal erfelijk of worden veroorzaakt door bepaalde invloeden tijdens zwangerschap De meest voorkomende triggerende factoren van verworven doofheid (doofheid) zijn onder meer oorinfecties veroorzaakt door Lyme, hersenvliesontsteking en otitis media en de bof Bloedingen of verwondingen in het binnenoor kunnen echter ook voorkomen leiden tot ernstig gehoorverlies. In aanvulling op, craniocerebrale trauma kan doofheid veroorzaken (gehoorverlies). Erfelijke doofheid (doofheid) is relatief zeldzaam. Ongeveer vijf procent van de doven zijn kinderen van ouders die ook doof zijn. Aangeboren doofheid (doofheid) kan echter worden veroorzaakt door schade aan het ongeboren kind dat al in de baarmoeder zit. Dit is bijvoorbeeld het geval bij infecties zoals rodehondevenals alcohol, medicijn en nicotine consumptie tijdens zwangerschap Uiteindelijk een gebrek aan zuurstof of trauma tijdens de geboorte kan ook verantwoordelijk zijn voor gehoorschade of doofheid (doofheid).
Symptomen, klachten en tekenen
Doofheid kan op elke leeftijd voorkomen. Bij sommige mensen is het bij de geboorte aanwezig; anderen verliezen tijdens hun leven hun gehoor. Doofheid kan eenzijdig of bilateraal zijn. Klachten zijn het duidelijkst op communicatief en sociaal gebied. Bilaterale doofheid sluit de waarneming van omgevingsgeluiden uit. Getroffen personen reageren niet zoals verwacht, wat het leven in hun omgeving moeilijker maakt. Sociale contacten kunnen maar moeilijk tot stand komen, beroepsmogelijkheden zijn beperkt. Als er sinds de geboorte bilaterale doofheid bestaat, is de spraakontwikkeling meestal ook verstoord. Getroffen personen horen zichzelf niet en kunnen daarom maar onvoldoende lettergrepen vormen. Bovendien wordt volledige doofheid niet zelden geassocieerd met aanvallen van duizeligheid Sommige patiënten klagen ook over misvormingen van de ogen, nieren en botten Anderzijds leidt eenzijdige doofheid tot een relatief milde gehoorbeschadiging. In dit geval kan alleen het linker- of rechteroor geen geluiden waarnemen. Getroffen personen kunnen achtergrondgeluiden tijdens een gesprek slechts onvoldoende blokkeren en hebben moeite met het verstaan van gesprekken aan het dove oor. Afstanden, zoals tot een rijdende auto, zijn moeilijk in te schatten bij eenzijdige doofheid.
Complicaties
Doofheid kan leiden tot complicaties in zeldzame gevallen en op zeer verschillende manieren. Met name verworven doofheid kan - zoals bij elk verworven sensorisch verlies - dat wel leiden naar Depressie bij de getroffenen, omdat de nieuwe situatie hen hulpeloos, boos of verdrietig maakt. Hetzelfde geldt voor een optredende moeilijke communicatie met mensen die geen kennis hebben van gebarentaal. Bovendien is het risico op ongevallen vaak verhoogd voor doven. Dit geldt vooral voor drukke wegen en soortgelijke situaties. Dienovereenkomstig uit voorzorg maatregelen zijn relevanter in het dagelijks leven. Het is mogelijk dat een ingebracht cochleair implantaat ongewenste bijwerkingen veroorzaakt tijdens het inbrengen of daarna. De operatie brengt kleine risico's met zich mee van beschadiging van de gehoorzenuw (en dus, in de breedste zin, de smaakzenuw), wonden die geïnfecteerd raken, kunnen leiden tot hersenvliesontsteking, of kan permanent zijn tinnitus trigger voor getroffen personen. Operaties om oorzakelijke weefselschade te corrigeren, brengen ook de gebruikelijke risico's voor complicaties met zich mee. Dit kunnen operaties zijn aan de gehoorbeentjes of de gehoorgang Anders zijn andere complicaties afhankelijk van mogelijke onderliggende ziekten (verspreiding otitis media) en moet op individuele basis worden bekeken.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als ouders, familieleden of verzorgers merken dat hun kroost helemaal niet of slechts vertraagd reageert op geluiden in de omgeving, dient onmiddellijk een arts te worden geraadpleegd. Het is vooral zorgwekkend als harde geluiden geen effect hebben op de persoon in kwestie. Gedragsafwijkingen, fysieke reacties van het kind alleen bij visueel contact en ongebruikelijke vocalisatie moeten worden onderzocht en behandeld. Dit zijn tekenen van een bestaand volksgezondheid bijzondere waardevermindering die moet worden verduidelijkt. Indien zich in de loop van het leven een afname van het gebruikelijke gehoorvermogen voordoet, is dit ook een teken van een onregelmatigheid die zo snel mogelijk moet worden onderzocht. Een afname van het gehoorvermogen moet worden opgevat als een waarschuwingssignaal van het organisme. Een arts is nodig om de oorzaak op te helderen en om langdurige aandoeningen tijdig tegen te gaan. Als plotselinge en abrupt bekende omgevingsgeluiden niet meer kunnen worden waargenomen, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Er moet onmiddellijk onderzoek worden gedaan, zodat een diagnose kan worden gesteld en vervolgens een behandelplan kan worden opgesteld. Als er bij een reeds gediagnosticeerde doofheid nog meer klachten en onregelmatigheden optreden, is er ook behoefte aan actie. In het geval van emotionele en mentale problemen heeft de getroffen persoon in veel gevallen hulp nodig om in het dagelijks leven beter met de ziekte om te gaan.
Behandeling en therapie
Zonder gepast therapie, doofheid (doofheid) zal niet verbeteren. Vooral in de aangeboren vorm of bij ernstig gehoorverlies heeft een vroege diagnose en behandeling een positief effect op de taalontwikkeling. Voor kinderen, vroege interventie in de vorm van spraak- en taalonderwijs en het bijwonen van speciale scholen voor doven staat centraal. Het doel van therapie is in wezen het verbeteren van de bekwaamheden van de patiënt in het dagelijks leven. Speciaal aangepast gehoor AIDS worden gebruikt als er nog een restgehoorcapaciteit is. Bij ernstig gehoorverlies of complete doofheid (doofheid) kan een cochleair implantaat worden gebruikt om de gehoorfunctie te vervangen. Als therapie is ook niet mogelijk via gehoorapparaten of chirurgisch maatregelenmoeten patiënten leren leven met de diagnose doofheid (doofheid). Dit betrekt leren andere manieren van communiceren, zoals lip lezen of gebarentaal.
het voorkomen
Erfelijke doofheid en doofheid zijn in principe niet te voorkomen. Sommige triggerende factoren kunnen echter worden vermeden door passende preventie. Bovendien kunnen zwangere vrouwen verschillende nemen maatregelen en bescherm het gehoor van het kind tegen schadelijke invloeden. Risicofactoren zoals virale infecties kunnen worden geëlimineerd door beschermende vaccinaties. Een ander essentieel aspect van preventie is het vermijden van blootstelling aan hoge geluidsniveaus. Gehoorbescherming kan hierbij helpen. Vooral tijdens zwangerschap, bepaalde medicijnen, alcohol en nicotine moet worden vermeden. Ten slotte wordt het aanbevolen in het geval van oorinfecties en gehoorstoornissen onmiddellijk een arts raadplegen om doofheid (doofheid) te voorkomen.
Nazorg
De vorm van nazorg bij doofheid is afhankelijk van hoe en op welk moment de getroffen persoon zijn gehoor heeft verloren. Er wordt onderscheid gemaakt tussen aangeboren en verworven doofheid. In het eerste geval wordt de patiënt zonder gehoor geboren en groeit hij op met de beperking. In dit geval is nazorg een constante begeleiding, meestal tot ver in de volwassenheid. In het tweede geval wordt de patiënt doof door een ongeval, een verkeerde ooroperatie of andere externe invloeden. Hier is vooral nazorg aangewezen. De dove persoon moet vanaf nul leren omgaan met het verlies van zintuigen. Dit kan emotioneel belastend zijn voor zowel de dove persoon als voor naaste familieleden. Net als bij aangeboren doofheid wordt ook nazorg bij verworven doofheid een blijvende metgezel: de getroffen persoon zal vooral in het begin vragen hebben over het omgaan met alledaagse doofheid. Hier kan een specialist of een speciaal adviescentrum professionele ondersteuning bieden. Parallelle bezoeken aan zelfhulpgroepen bieden gelegenheid voor uitwisseling met andere doven. In het geval van extra emotioneel spanningmoet een psychotherapeut worden geraadpleegd. Dit zal het mentale welzijn van de getroffen persoon stabiliseren. Depressie kan op deze manier worden voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Doofheid is een enorme vorm van gehoorverlies die in het dagelijks leven vaak veel beter kan worden beheerd door mensen die zelfhulp hebben. De maatregelen zijn afhankelijk van de patiënt en zijn of haar behoeften of omstandigheden. Zelfhulp kan het beste worden besproken met de behandelende KNO-arts of een ervaren audicien voor gehoorapparaten. Naar een zelfhulpgroep gaan voor mensen met een gehoorbeperking tot en met doofheid kan in veel gevallen ook erg handig zijn. De uitwisseling met getroffenen over hun ervaringen met een slechthorendheid en de tips van de andere deelnemers zijn vaak waardevol voor de praktische en ook psychologische omgang met de ziekte. De getroffenen worden hier vaak beter begrepen dan door hun eigen familieleden. In het dagelijks leven kan de zelfhulp rond de gehoorstoornis erg praktisch zijn. Dit begint bij de beeldtelefoon met gebarentaal en gaat over de lichte wekker naar de informatie van familie, vrienden, buren en collega's. Deze moeten weten dat een getroffen persoon niet van achteren mag worden aangesproken en dat communicatie duidelijk moet worden gearticuleerd zodat de lippen kunnen worden gelezen. De psychische beperking die door een gehoorstoornis wordt veroorzaakt, mag bij zelfhulp niet worden verwaarloosd. Bij coping is het vooral belangrijk om sociale contacten te stabiliseren.
