Olfactorische aandoeningen (synoniemen: dysosmie, olfactorische aandoening, olfactorische aandoening) worden als volgt geclassificeerd:
Kwantitatieve classificatie van reukzin
- Anosmie (ICD-10-GM R43.0).
- Functionele anosmie: laag restvermogen, zinvol gebruik van de reukzin in het dagelijks leven niet mogelijk
- Volledige anosmie: volledig verlies van reukzin / verlies van gevoel van geur (verlies van geur); geen resterend vermogen om te ruiken.
- Hyposmie (ICD-10-GM R43.8): verminderd vermogen tot geur.
- Normosmia: normaal reukvermogen.
- Hyperosmie (ICD-10-GM R43.1): verhoogd vermogen tot geur (zeer zeldzaam).
Kwalitatieve stoornis van het reukvermogen
- Parosmia (ICD-10-GM R43.1): kwalitatieve olfactorische of olfactorische aandoening met ziektegehalte in aanwezigheid van een irriterende bron.
- Phantosmia (synoniemen: hallucinerende olfactorische indrukken): perceptie van geuren bij afwezigheid van een stimulusbron.
- Pseudoosmie: Getroffen herinterpreteer waargenomen geuren op fantasierijke wijze; bijvoorbeeld onder invloed van affecten (onbewust slecht ruiken).
- Olfactorische intolerantie: getroffen personen reageren overgevoelig op geurstoffen, hoewel de reukcellen niet gevoeliger zijn dan normaal.
Zie "Classificatie" hieronder voor andere vormen. Als onderdeel van een multisensorisch evenement speelt ruiken een belangrijke rol naast horen en zien:
Eten en drinken tonen de interactie van drie zintuiglijke kanalen:
- Gustatorisch systeem (glossofaryngeale zenuw, aangezichtszenuw, nervus vagus); dit bemiddelt de volgende smaken:
- Zoet, zuur, zout, bitter en umami (= smaak van glutama; smaken als vleesbouillon).
- Trigeminusstelsel (trigeminuszenuw) bemiddelt:
- Scherpheid (van mosterd) of tintelingen (van koolzuur).
- Olfactorisch systeem * (zenuw olfactorius / reukzenuw) gemedieerd:
- Duizenden geuren [Verlies van reukvermogen wordt door veel patiënten ervaren als een vermindering van smaak perceptie].
* Eerste retronasale reukzin is prima smaak (bloemen (geuren), wijn (aroma's), enz.): Vluchtige aromastoffen die vrijkomen tijdens de consumptie van voedsel worden via de keelholte naar de neusbijholte getransporteerd naar de reukreceptorcellen. Stoornissen van de reukzin treden onder meer op bij beschadiging van de tractus olfactorius. Patiënten die hun reukvermogen hebben verloren of geboren zijn zonder reukvermogen hebben vaak de volgende klachten:
- Gebrek aan waarschuwingsfunctie leidt tot voedselvergiftigingBijvoorbeeld.
- Gebrek aan oordeel over eten en drinken leidt bijvoorbeeld tot het verlies of gebrek aan plezier en beloning door eten en drinken.
- Gebrek aan perceptie van lichaamsgeuren veroorzaakt bijvoorbeeld onzekerheid in sociale contacten (partnerschap, etc.)
De S2-richtlijn “Olfactorische aandoeningen” maakt onderscheid tussen sinunasale (sinusgerelateerde) en niet-sinunasale oorzaken van olfactorische disfunctie (voor details zie onder “Classificatie”). Dysosmie kan een symptoom zijn van veel ziekten (zie onder “Differentiële diagnoses”). Frequentiepiek: De ziekte presbyosmie (verminderd reukvermogen) komt voornamelijk voor na de leeftijd van 50 jaar. De prevalentie (ziektefrequentie) voor anosmie is ongeveer 5% (in Duitsland). Ongeveer een kwart van de bevolking heeft presbyosmie (> 50 jaar). Jaarlijks worden in Duitsland ongeveer 80,000 mensen met reukstoornissen behandeld. Verloop en prognose: The therapie van dysosmie hangt af van de onderliggende ziekte. Omdat dysosmie een aandoening van een sensorisch orgaan is, vormt de ziekte een stressvolle gebeurtenis voor de getroffen persoon.neus--gerelateerde) ziekten zijn de oorzaak van de reukstoornis, oorzakelijke behandelingsopties zijn beschikbaar. Naast chirurgisch therapie administratie of glucocorticoïden is de primaire behandeling. Olfactorische aandoeningen worden beschouwd als een leidend symptoom bij allergische rhinitis (AR; hooi koorts) (frequentie 20-40%) De prognose van de reukstoornis hangt af van de oorzaak en de tijd die verstreken is sinds het ontstaan van de stoornis.Soms kan spontaan herstel optreden, zelfs als de stoornis al meerdere jaren aanwezig is. Voorzichtigheid. Olfactorische aandoeningen treden op als een vroeg symptoom van idiopathisch Parkinson-syndroom (IPS) en Alzheimer-dementie (ADVERTENTIE). Een passend differentiële diagnose is daarom aangegeven (aangegeven).
