Diagnostiek
De diagnose kan vaak worden gesteld door de getroffen persoon zelf of door een arts. Tekenen van een verstuiking zijn een gezwollen gewricht, een hematoom als gevolg van pijn en toch kan het gewricht nog enigszins worden belast. De arts zal vragen naar het exacte verloop van het ongeval in de medische geschiedenis en kan eerste conclusies trekken op basis van het soort letsel.
Als er echter enige twijfel bestaat dat het echt alleen een verstuiking is, kan de arts verdere actie ondernemen. Deze omvatten bijvoorbeeld conventionele röntgenfoto's of computertomografie. Deze onderzoeken kunnen worden gebruikt om gescheurde ligamenten of zelfs botsplinters op te sporen.
Therapie
De therapie hangt af van de ernst van het letsel. Het hangt ook af van de mate waarin het nodig is voor de patiënt. Actieve en jonge mensen streven er vaak naar om hun gewicht te kunnen verhogen pols zo snel mogelijk weer. Een lastondersteunende therapie heeft ook zin als bijvoorbeeld de rechterhand van een rechtshandige persoon wordt aangetast, die ook tijdens het werk wordt gebruikt. Eerste hulp nadat een verstuiking is gegeven volgens de PECH-regel hierboven omschreven.
Tik op de pols
Tapering biedt een manier om een verstuiking te behandelen. Tapingverbanden beperken ongewenste bewegingen en ondersteunen tegelijkertijd de gezamenlijke capsule en de bijbehorende ligamenten onder belasting. Ze stabiliseren het gewricht en kunnen ook worden gebruikt om verstuikingen en gescheurde ligamenten te voorkomen.
Om op het pols correct moet de arm eerst op een steun worden gelegd, ontspannen en gestrekt. De pols moet in de juiste natuurlijke positie worden aangesloten om verkeerde plaatsing of contracturen te voorkomen. De eerste twee banden worden net voor de pols en de voorkant van het middenhandsbeentje geplaatst.
Ze dienen als ankers en moeten goed vastzitten, maar mogen het onderliggende weefsel niet afhechten. Horizontale teugels zijn nu aan de buitenkant van de pols gelijmd om de ankers te verbinden. Bovendien is elk een teugel vastgemaakt aan de handrug en een onder de kleine vinger.
Er wordt ook een duimhoofdstel op gelijmd, inclusief de duim zadelgewricht. Daarna diagonaal lopend strips zijn bevestigd. Ze rennen een keer weg van de kleine vinger beginnend bij de pink tot aan de duimteugel en vice versa, zodat ze een kruis vormen op de rug van de hand.
Hetzelfde systeem wordt gebruikt om tape-strips aan de binnenkant van de hand aan te brengen als aan de buitenkant van de hand. Tenslotte, beginnend aan de binnenkant van de hand, worden tape-strips horizontaal van anker tot anker aangebracht. Dit is het eigenlijke tapen en wordt ook aan de buitenkant van de hand herhaald.
Na het bandage is aangebracht, uitstekende tape-uiteinden kunnen worden afgesneden. Over het algemeen moet erop worden gelet dat de tapes stevig vastzitten, maar de bloed bloedsomloop in de hand en individuele vingers. Dit moet een stabiliserende en ondersteunende functie hebben.
