Diagnose | Stuitbeen abces

Diagnose

De diagnose wordt meestal door de arts gesteld aan de hand van het klinische uiterlijk. De abces presenteert met pijn bij zitten en onder druk wordt de omringende huid rood en gezwollen. Vaak zijn ingegroeide haartjes zichtbaar.

Wanneer er druk wordt uitgeoefend op de abceskan een verharding worden gevoeld. Soms een fistel uitgang naar de huid is zichtbaar. In de chronische vorm van de abces, het kan nat worden van de fistel stopcontact.

Voor diagnose kan een huisarts geraadpleegd worden. Deze arts kan de diagnose stellen en een verwijzing schrijven. De chirurgische therapie moet worden uitgevoerd door een algemeen chirurg.

De ingreep kan poliklinisch worden uitgevoerd, zodat chirurgie in een polikliniek of in een ziekenhuis mogelijk is. De operatie wordt meestal uitgevoerd onder narcose, dus een consult met een anesthesist is noodzakelijk vóór de ingreep. De procedure duurt meestal niet lang en de patiënt kan enkele uren na de operatie naar huis worden ontslagen.

De behandeling van een stuitbeen abces kan worden gedaan door verschillende chirurgische methoden. Het is belangrijk om te onderscheiden in welk stadium de ziekte aanwezig is. Bijvoorbeeld een stuitbeen abces in een asymptomatische toestand, dwz in een stadium zonder symptomen, hoeft niet noodzakelijk te worden behandeld.

De acute of chronische vorm van de ziekte moet echter worden behandeld door chirurgische verwijdering. Vanuit het perspectief van vandaag kunnen conservatieve behandelmethoden niet leiden tot genezing van de ziekte, daarom kunnen deze methoden niet worden aanbevolen. Er zijn verschillende chirurgische methoden om een stuitbeen abces, die bijna identiek zijn aan de methoden voor de behandeling van een stuitbeen fistel.

Omdat het enige verschil tussen de twee ziekten is dat a stuitbeen abces heeft geen ontstekingskanaal naar buiten, soortgelijke chirurgische technieken leiden tot genezing van de ziekte. Het is belangrijk om de ontsteking in de omgeving te behandelen voordat u met de eigenlijke operatie begint. De bewerkingen worden meestal uitgevoerd onder narcose, bij kleinere abcessen ook onder plaatselijke verdoving.

Meestal wordt een ziekenhuisopname van 3 tot 4 dagen aanbevolen, waarbij het correcte genezingsproces na de operatie kan worden gevolgd. De klassieke chirurgie van A. stuitbeen abces is de excisie van het gehele getroffen gebied. Dit betekent dat al het weefsel tot aan het stuitbeen wordt verwijderd, afhankelijk van de grootte van het abces.

Als een deel van het stuitbeen zelf is aangetast, kan het nodig zijn om het bot te schrapen. Er zijn verschillende methoden om een ​​dergelijke excisie uit te voeren. In het algemeen moet onderscheid gemaakt worden tussen chirurgie en secundair wond genezen en chirurgie met primaire wondgenezing.

Beide operaties hebben gemeen dat het abces eerst wordt geopend met een scalpel zodat de vloeistof (meestal pus) erin kunnen wegvloeien. Daarna wordt al het weefsel dat bij het abces hoort uitgebreid weggesneden om ervoor te zorgen dat terugkerende abcessen onwaarschijnlijk zijn. Omdat de abcessen soms een behoorlijke diepte kunnen bereiken, is het niet ongebruikelijk dat er een relatief grote wond achterblijft.

Het verschil tussen de chirurgische methode met secundair en primair wond genezen ligt in de behandeling van de wond. In de methode met primary wond genezenwordt de wond na de operatie gehecht. Dit leidt tot snellere wondgenezing, maar ook tot een grotere kans op herhaling en complicaties.

Om deze reden heeft secundaire wondgenezing in de meeste gevallen de voorkeur in Duitsland, waar de wond niet wordt gehecht maar open wordt gehouden door tamponades. Hoewel dit het genezingsproces vertraagt, zodat de volledige genezing van de wond tot wel 3.5 maand kan duren, wordt het aantal complicaties na de operatie sterk verminderd. Net als bij de behandeling van stuitbeen fistel, zijn er alternatieve methoden voor chirurgische behandeling voor een stuitbeen abces.

Deze methoden kunnen worden geclassificeerd onder de term minimaal invasieve behandelmethoden voor abcessen in het stuitbeen. Zo zijn er methoden waarbij een zogenaamde drainage in de wond wordt aangebracht waardoor de secretie die deze bevat kan wegvloeien en de kans op het optreden van complicaties laag is. Chirurgische technieken zoals 'pit picking', een methode die wordt gebruikt bij operaties op een stuitbeen fistel, zijn niet geschikt voor de behandeling van een abces in het stuitbeen. Deze methoden zijn bedoeld om de ontstekingskanalen, de fistelkanalen, te sluiten en zo tot genezing te leiden.

Omdat deze kanalen in een abces niet voorkomen, zijn deze chirurgische technieken geen alternatief voor de behandeling van een stuitbeenabces. Er zijn ook zogenaamde plastic procedures waarbij in plaats van de wond open te laten of te hechten, huidflappen over de wond worden gehecht om deze te sluiten. Vanwege het risico op talrijke complicaties en weinig ervaring worden deze methoden tegenwoordig echter zelden gebruikt.

Voor kleinere abcessen kan een eenvoudige incisie, dwz het abces openen met een scalpel en het vocht uit het abces laten wegvloeien, ook leiden tot genezing met een laag recidiefpercentage. Afhankelijk van de grootte van het abces kan een dergelijke voorzichtige methode met relatief korte wondgenezingstijd worden aanbevolen. Over het algemeen moet individueel worden besloten welke behandelingsoptie het beste is voor de betreffende betrokken persoon.

Afhankelijk van de grootte van het abces kan een volledige excisie van het weefsel tot aan het schrapen van het stuitbeen nodig zijn, of een huidincisie met opening van de abcesholte kan voldoende zijn voor genezing. De conservatieve therapie (dwz een therapie zonder operatie) van een abces in het stuitbeen is niet veelbelovend. Chirurgie, die, afhankelijk van het type ziekte, tegenwoordig ofwel in een minimaal invasieve procedure, een plastische chirurgische methode of de klassieke chirurgie wordt uitgevoerd, zijn de enige therapeutische opties die kunnen worden aanbevolen voor een abces in het stuitbeen.

Genezing van het stuitbeen abces met zalven, verkoeling, speciale baden en natuurlijk met een antibacteriële therapie met antibiotica kan de ziekte niet genezen. Ook een therapie met homeopathische middelen en natuurgeneeskundige therapie-opties kan mogelijk de wondgenezing na een operatie verbeteren, maar de genezing van de ziekte zelf kan met deze middelen niet worden bereikt. Een conservatieve therapie kan allereerst helpen om de ontsteking van de omgeving van de fistel te bestrijden en vervolgens een operatie uit te voeren.

Dit kan de ontstekingsreactie behandelen, maar de oorzaak van het abces kan niet worden weggenomen. In ieder geval is het zinvol om de individuele therapie met de behandelende arts te bespreken en niet te proberen het stuitbeenabces zelf te behandelen. Als het abces uitsluitend in zelfbehandeling met conservatieve behandelmethoden en pijnstillers moet worden behandeld, bestaat de mogelijkheid dat het abces naar binnen opent en mogelijk bloedvergiftiging veroorzaakt!

Een dergelijke complicatie vereist strikte intensieve medische zorg en moet in ieder geval worden voorkomen. In een gesprek met de behandelend arts kunnen de zorgen en angsten voor een aanstaande operatie mogelijk worden weggenomen, zodat de operatie rustiger onder ogen kan worden gezien. Al met al zou men moeten streven naar een operatie van het stuitbeenabces zo snel mogelijk, omdat complicaties en de kans op een terugval, die zowel met deze ziekte als met een operatie kunnen worden geassocieerd, anders waarschijnlijker worden.

De trekzalf heeft een antibacteriële en ontstekingsremmende werking. Het wordt gebruikt bij verschillende ontstekingen of abcessen onder de huid. Hier kan het een kiemdodend effect hebben in het abces en een ontstekingsremmende werking in het omliggende weefsel.

Verder heeft de zalf een bloed circulatiebevorderend effect. Zo kan de trekzalf ervoor zorgen dat het abces naar buiten wordt afgevoerd. Bij een symptomatisch abces van het stuitbeen moet altijd een arts worden geraadpleegd.

In dit geval moet een abces worden gespleten en de wond worden gespoeld. Afhankelijk van de algemene symptomen kan aanvullende antibioticatherapie nodig zijn. In het geval van een chronisch abces in het stuitbeen kunnen lokale antiseptica worden gebruikt.

Bovendien, kamillebaden of zinkzalf kan worden gebruikt om het aantal bacteriën te verminderen. Tea tree olie zou een antiseptisch effect hebben. Tea tree olie dringt de huid binnen en kan de ophoping van pus onder de huid.

Tea tree olie is een natuurlijk product en daarom zacht voor de huid en goed verdragen. De therapie met laser is mogelijk. Hier de pus wordt verwijderd uit het abces met behulp van laserstralen.

Dit systeem moet voorzichtig zijn en de conventionele werking vervangen. Op dit moment zijn er diverse berichten over het succes van lasertherapie. De gouden standaard bij de behandeling van abcessen is momenteel nog de conventionele chirurgische ingreep. In dit geval kan de pus onder visuele controle volledig worden verwijderd en kan een hechtdraad worden gemaakt om de fistelkanaal.