Cotard-syndroom is een psychische stoornis. Patiënten die lijden, lijden onder de overtuiging dat ze dood zijn. De waanvoorstelling wordt bijvoorbeeld geassocieerd met de overtuiging dat ze nee hebben bloed of organen of dat ze al aan het ontbinden zijn. Het Cotard-syndroom behoort tot denkstoornissen en wordt als een waanvoorstelling beschouwd.
Wat is het syndroom van Cotard?
Personen die lijden aan het syndroom van Cotard zijn ervan overtuigd dat ze niet meer bestaan of dood zijn. Het is een denkstoornis met waanvoorstellingen. De ziekte komt vaak voor in combinatie met psychosen zoals schizofrenie Bovendien manifesteert de aandoening zich soms in bepaalde gevallen van schade aan één hersenhelft hersenen, evenals in migraine aanvallen. Bij tal van patiënten ontwikkelt het Cotard-syndroom zich als gevolg van ernstige ziekten van de hersenen De getroffen personen zijn er bijvoorbeeld van overtuigd dat ze geen ziel of organen hebben. De ziekte werd voor het eerst beschreven door Jules Cotard en is naar hem vernoemd.
Oorzaken
De oorzaken van het Cotard-syndroom zijn divers. In veel gevallen komt de stoornis voor in samenhang met andere psychische stoornissen. Vaak presenteert het Cotard-syndroom zich bijvoorbeeld in de context van schizofrenie, Depressieof psychose Deze aandoeningen worden voornamelijk veroorzaakt door organische schade en aandoeningen van de hersenen Om deze reden kan worden aangenomen dat het syndroom van Cotard ook voornamelijk wordt veroorzaakt door laesies in bepaalde delen van de hersenen. Bovendien zijn externe factoren in de levensomstandigheden van de patiënt vaak verantwoordelijk voor het ontstaan van de ziekte.
Symptomen, klachten en tekenen
Het symptoompatroon van het Cotard-syndroom geeft meestal duidelijk de ziekte aan. Vanuit neurologisch perspectief is het Cotard-syndroom gerelateerd aan het zogenaamde Capgras-syndroom. Sommige onderzoekers geloven dat deze psychische stoornissen het gevolg zijn van het verlies van connectiviteit tussen verschillende delen van de hersenen. Van bijzonder belang zijn die delen van de hersenen die emoties en gezichtsherkenning met elkaar verbinden. Bijvoorbeeld de limbisch systeem evenals de amygdala zijn hiervoor verantwoordelijk. Wanneer dergelijke verbindingen verloren gaan, worden bekende mensen niet meer herkend en roepen ze geen gevoelens van vertrouwdheid op. Een soortgelijk fenomeen is te zien bij het kijken naar het eigen gezicht in de spiegel. Als gevolg hiervan lijden personen die aan het syndroom van Cotard lijden onder de overtuiging dat ze niet meer in leven zijn. Het syndroom van Cotard komt in veel gevallen voor samen met neurologische aandoeningen en psychische stoornissen. Het wordt vaak ook geassocieerd met zogenaamde derealisatie en algemeen Depressie Bovendien ontwikkelen sommige mensen symptomen van het Cotard-syndroom als bijwerking van het medicijn aciclovir Artsen zijn van mening dat een bepaalde metaboliet van het medicijn verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van het syndroom van Cotard. Mensen die er last van hebben nier zwakte lopen bijzonder risico.
Diagnose
De diagnose Cotard-syndroom wordt meestal gesteld door een psycholoog, psychiater, of neuroloog. Meestal zijn er meerdere specialisten betrokken bij het diagnosticeren van de ziekte. Kortom, een diagnose van het syndroom van Cotard is vaak moeilijk omdat patiënten niet altijd meewerken en geen inzicht in de ziekte tonen. Dit resulteert vaak in een lange beproeving totdat het syndroom van Cotard wordt gediagnosticeerd en op de juiste manier wordt behandeld. Als mensen bij zichzelf het syndroom van Cotard vermoeden, moet eerst contact worden opgenomen met de huisarts. Deze laatste verwijst de patiënt naar een specialist in psychische stoornissen en neurologische aandoeningen. De medische geschiedenis wordt meestal ingenomen door een psycholoog. De herkenning van andere aandoeningen bij de betreffende persoon speelt een belangrijke rol, zoals schizofrenie or Depressie Op basis van de beschrijvingen van de zieke patiënt valt het vermoeden vaak al snel op het syndroom van Cotard. Neurologen onderzoeken meestal de organische basis van de ziekte. Hiervoor worden bijvoorbeeld beeldvormende technieken van de hersenen gebruikt. Dit onthult afwijkingen in de verbinding van verschillende hersengebieden en ongebruikelijke of afwezige emotionele reacties.
Complicaties
Het Cotard-syndroom is zeer ernstig voorwaarde en vereist dringende medische hulp. In de meeste gevallen gedragen patiënten zich hardnekkig en zijn ze zeer afwijzend. Het is niet langer mogelijk om bekende mensen of gezichten te associëren, wat gepaard gaat met zeer ernstige sociale en psychologische problemen. Zelfs het eigen gezicht wordt meestal niet meer herkend door de getroffen persoon. Door na te denken over de eigen dood en ontbinding ontstaat een sterke depressie, waardoor een gewoon alledaags leven niet meer mogelijk is. In de meeste gevallen ontkent de patiënt dat hij lijdt aan het syndroom van Cotard, wat tot een zeer lange en moeilijke behandeling leidt. In het ergste geval de depressie en terugtrekking leiden tot de dood. De behandeling zelf wordt uitgevoerd door een psycholoog. Als de patiënt gevaarlijk handelt, kan de behandeling ook in een gesloten kliniek worden uitgevoerd. In de meeste gevallen wordt het syndroom van Cotard behandeld psychotherapie en medicatie. Het kan echter enkele maanden duren voordat de behandeling een positief effect heeft. Door het syndroom van Cotard is het voor de betrokkene vaak niet meer mogelijk om regelmatig werk te verrichten.
Wanneer moet je naar een dokter?
In de regel moet het syndroom van Cotard worden behandeld door een arts. Omdat het een zeer ernstige en ernstige psychische stoornis is, geneest het in de meeste gevallen ook niet vanzelf, dus diagnose en behandeling door een arts is beslist noodzakelijk. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon ervan overtuigd is dat hij dood is. Andere denkstoornissen kunnen ook op de ziekte duiden en moeten door een psycholoog worden onderzocht. Een onderzoek door een arts moet ook worden gedaan als de patiënt vanwege het syndroom van Cotard niet langer emoties of andere gezichten kan herkennen of plaatsen. Nier zwakte kan ook aanwezig zijn, dus dit orgaan moet worden gecontroleerd. Het syndroom van Cotard wordt meestal gediagnosticeerd door een huisarts. Voor verdere behandeling wordt echter een bezoek aan een gespecialiseerde kliniek aanbevolen. Het is niet universeel te voorspellen of er een positief resultaat zal zijn bij de behandeling van het Cotard-syndroom.
Behandeling en therapie
In de therapie van het Cotard-syndroom. Enerzijds krijgen patiënten intensieve psychotherapeutische zorg waarbij de onderliggende aandoening wordt geanalyseerd. Ook de leefsituatie en het verleden van de patiënt worden besproken en uitgewerkt. Bovendien worden aan sommige individuen psychofarmaca voorgeschreven om de organische factoren voor het ontstaan van waanvoorstellingen gunstig te beïnvloeden. Medicijn therapie voor het syndroom van Cotard omvat voornamelijk het gebruik van middelen uit de neuroleptica en antidepressivum groepen. Bovendien geven empirische gegevens aan dat elektroconvulsietherapieën een gunstig effect hebben op de administratie of drugs voor de behandeling van het syndroom van Cotard. De prognose van het Cotard-syndroom hangt meestal af van het type en de ernst van de bijbehorende psychische stoornissen en de kwaliteit en het verloop van de behandeling.
Vooruitzichten en prognose
Bij het Cotard-syndroom zijn de vooruitzichten en prognose gebaseerd op de vraag of er andere psychische stoornissen aanwezig zijn en de intensiteit van de symptomen van het Cotard-syndroom. In milde gevallen kunnen de symptomen worden verlicht door psychotherapeutische behandeling en de administratie van medicatie. Veel patiënten zijn symptoomvrij na voltooiing therapie en hebben ook geen risico op terugval. Als de getroffen persoon echter aan verdere psychische klachten lijdt, kan het syndroom van Cotard jarenlang aanhouden. Hoewel medicamenteuze behandeling verlichting van de symptomen belooft, verbetert de mentale toestand van de patiënt slechts langzaam. Als het syndroom van Cotard optreedt in de context van een ernstige geestesziekte, zoals schizofrenie, is de prognose nogal slecht. De voorwaarde kan worden verminderd met bijvoorbeeld neuroleptica en antidepressiva, maar ook hier is verbetering op de lange termijn niet mogelijk, tenzij de veroorzakende ziekte wordt doorgewerkt en behandeld als onderdeel van uitgebreide psychotherapeutische maatregelen Bij het syndroom van Cotard is er een verhoogd risico op het ontwikkelen van andere mentale aandoeningen volksgezondheid voorwaarden. Sommige patiënten worden depressief of lijden aan ernstige stemmingswisselingen en angst als gevolg van toenemende gevoelloosheid.
het voorkomen
Specifiek preventief maatregelen zijn moeilijk met betrekking tot het Cotard-syndroom, zoals bij veel andere psychische stoornissen. het Cotard-syndroom wordt vaak geassocieerd met depressie, psychose en schizofrenie. Dergelijke ziekten zijn ook slechts in beperkte mate te voorkomen. Er is vaak een genetische component die het ontstaan van de geestesziekte in ongunstige levensomstandigheden. Hoewel effectieve preventie van het syndroom van Cotard niet direct beschikbaar is, bestaan er wel effectieve therapiemethoden. Familieleden of vertrouwenspersonen van de patiënt helpen ervoor te zorgen dat de patiënt zo vroeg mogelijk medische hulp zoekt.
Follow-up
In de meeste gevallen niet bijzonder maatregelen van nazorg zijn beschikbaar voor de persoon met het Cotard-syndroom. In dit verband dit geestesziekte moet in de eerste plaats uitvoerig door een arts worden behandeld om verdere complicaties te voorkomen. Alleen door een goede en professionele behandeling kunnen de symptomen permanent worden verlicht, wat meestal niet het geval is leiden naar een onafhankelijke genezing. In de meeste gevallen moeten de familieleden of vrienden van de getroffen persoon wijzen op de symptomen van het Cotard-syndroom en hen overhalen om een behandeling te ondergaan. In dit geval kan de behandeling ook plaatsvinden in een gesloten kliniek als het syndroom ernstig is. Het is niet altijd mogelijk om de ziekte volledig te behandelen. De ziekte kan worden behandeld door medicatie in te nemen. De getroffen persoon moet daarbij letten op een juiste en regelmatige inname, waarbij ook een juiste dosering in acht moet worden genomen. In de regel moet ook het gedrag dat tot de symptomen van het Cotard-syndroom heeft geleid, worden vermeden. Het verdere verloop hangt daarbij zeer sterk af van de uiting van de ziekte, zodat daardoor geen algemene voorspelling kan plaatsvinden.
Dit is wat u zelf kunt doen
Omdat de stoornissen en klachten bij het Cotard-syndroom erg sterk zijn, kan de patiënt zichzelf vaak niet voldoende helpen. Hij is afhankelijk van hulp van buitenaf. Als het mogelijk is, moet hij een stabiele omgeving opbouwen zodat hij op elk moment ondersteuning kan krijgen. De belangrijkste focus bij deze ziekte ligt op voldoende zelfhulp van de naaste familieleden. Ze doen er goed aan om zich uitgebreid te informeren over de symptomen van de ziekte, zodat ze niet in een plotselinge situatie van overweldiging terechtkomen. Omdat hun invloed om de symptomen te verlichten beperkt is, moeten ze zich concentreren op een goede manier om voor de zieke te zorgen. Ze geven daarbij afstand van hun verantwoordelijkheid en kunnen streven naar hun eigen compensatie. Familieleden worden aangemoedigd om voor zichzelf te zorgen en hun eigen welzijn niet te verwaarlozen. Een goed sociaal netwerk helpt bij het omgaan met het dagelijkse leven, aangezien taken kunnen worden verdeeld en wederzijdse ondersteuning mogelijk is. Mentaal volksgezondheid is een prioriteit voor gezinsleden. Mochten ze voor de zieke zorgen, dan is het aan te raden om dit te plannen spanning-activiteiten in hun eigen vrije tijd verminderen. Ontspanning technieken, een gezonde levensstijl of een uitwisseling met gelijkgestemden kunnen hun eigen welzijn versterken.
