Een contra-indicatie is wanneer bepaalde factoren, zoals leeftijd, reeds bestaande aandoeningen of verwondingen, pleiten tegen een bepaalde therapeutische of medische interventie. Deze medische term is afgeleid van de Latijnse taal van "contra" = "tegen" en "indicare" = aangeven. De technische taal spreekt ook van contra-indicatie. Als artsen de aanwezigheid van een contra-indicatie negeren, kan de patiënt een verslechtering van de bestaande reeds bestaande krijgen voorwaarde of schade aan het orgaansysteem.
Wat is de contra-indicatie?
Een contra-indicatie is wanneer de behandelende arts erkent dat a voorwaardeziekte of situatie verbiedt het gebruik van therapeutische of medische interventies bij de patiënt. Van een contra-indicatie is sprake wanneer de behandelende arts erkent dat a voorwaarde, ziekte of situatie verbiedt het gebruik van therapeutische of medische maatregelen op de patiënt. In dit geval verhindert de aanwezigheid van de contra-indicatie het bereiken van een positief behandeldoel. In het geval van een absolute contra-indicatie worden artsen gedwongen af te zien van een geplande interventie vanwege de negatieve impact op de patiënt. volksgezondheid In aanwezigheid van een relatieve contra-indicatie voeren artsen de geplande therapeutische maatregel uit als het verwachte voordeel opweegt tegen de gevreesde volksgezondheid schade. Voordat met deze maatregel wordt begonnen, beoordelen artsen zorgvuldig de risico-batenverhouding. Zwangerschap is in de meeste gevallen een absolute contra-indicatie, aangezien de administratie vele drugs en therapeutisch maatregelen moet tijdens deze periode worden onthouden om prenatale schade aan de embryo-.
Functie, effect en doelen
Er zijn veel redenen voor de aanwezigheid van een contra-indicatie. Sommige drugs onder bepaalde omstandigheden te sterk of te zwak handelen. De wel bekende pijn verlichter acetylsalicylzuur kan veroorzaken maag overstuur als mogelijke bijwerking. Bij de overgrote meerderheid van de patiënten die dit innemen pijnstiller voor een korte periode is onschadelijk. Bij patiënten met maagzweren kunnen gastritische symptomen verergeren. Maagzweren zijn daarom een contra-indicatie voor dit middel. Sommige contra-indicaties moeten strikt worden nageleefd (absolute contra-indicatie), andere laten de medische beroepsruimte vrij (relatieve contra-indicatie). Van een absoluut geval is sprake als de patiënt dermate ernstige bijwerkingen van de medicatie lijdt dat het gebruik ervan onder alle omstandigheden moet worden ontmoedigd. Tijdens gebruik acetylsalicylzuur, naast maagzweren, een abnormaal toegenomen bloed neiging of het laatste derde deel van een zwangerschap (3e trimester) zijn absolute contra-indicaties. Dit is ook het geval bij een allergie schokken reactie op de administratie of penicilline Een patiënt die ooit een allergische reactie aan de administratie van dit medicijn mag het niet opnieuw innemen. Bij een relatieve indicatie beslist de arts individueel of het wel of niet passend is om de medicatie toe te dienen en of het verwachte voordeel groter is dan het verwachte voordeel. volksgezondheid risico verbonden aan de indicatie. Een relatieve contra-indicatie voor de toediening van acetylsalicylzuur is het eerste en tweede trimester van zwangerschap (1e en 2e trimester), kinderen en adolescenten jonger dan 16 jaar, en bronchiale astma Cardiologen gebruiken met succes bètablokkers in gevallen van coronair hart- ziekte (angina pectoris) en hypertensie Een kant effect van bètablokkers is bronchiale spierspasmen. Als een hart- patiënt lijdt ook aan astma en bètablokkers krijgt toegediend, zal hij of zij zeer waarschijnlijk last hebben van kortademigheid en is het risico op verstikking groot. In dit geval is er een absolute contra-indicatie. Bij hartpatiënten zonder astmaAan de andere kant is de toediening van bètablokkers meestal onschadelijk (relatieve contra-indicatie). Specialistische informatie geeft deze contra-indicaties aan onder de kopjes 'Interacties met andere geneesmiddelen en andere interacties ”,“ Speciale waarschuwingen ”,“ Voorzorgen bij gebruik ”en“ Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding ”. Elk medicijn bevat een bijsluiter dat patiënten zorgvuldig moeten lezen voordat ze het innemen. Dit geldt met name voor vrij verkrijgbare preparaten zoals dieetvoeding supplementen en andere schijnbaar onschadelijke medicijnen bijsluiter somt alle contra-indicaties op in de vorm van bijwerkingen en interacties met andere medicijnen. Gebruikers nemen deze medicijnen en dieet supplementen zonder medisch advies. Bij twijfel is het noodzakelijk om medisch deskundig advies in te winnen bij een arts of apotheker. Er zijn bepaalde omstandigheden die ten onrechte als contra-indicaties worden beschouwd. Deze "valse contra-indicaties" komen vaak voor bij het toedienen van vaccinaties. Leken zijn banger voor de mogelijke bijwerkingen dan voor de schade die kan voortvloeien uit het niet behandelen van bestaande ziektesymptomen. Lange bijsluiters van medicijnen met mogelijke bijwerkingen verhogen de angst zonder het risico van niet-behandeling te noemen. Verantwoordelijke medische professionals wegen altijd de risico's van geïndiceerd therapie tegen de risico's van niet behandelen. Patiënten kunnen contra-indicaties en interacties van individu drugs Deze kennis hoort thuis in het farmacologische deel van de medische school. Bijbehorende lijsten geven artsen een uitgebreid overzicht van contra-indicaties en interacties. Voorafgaand aan de behandeling informeren artsen naar intoleranties, allergieën en eerdere ziekten om contra-indicaties bij het voorschrijven van medicatie en interacties uit te sluiten. Apothekers verzoenen voorgeschreven medicijnen via computerlijsten voordat ze ze aan patiënten verstrekken. Deze dubbele controle neemt toe therapie veiligheid.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Naarmate mensen ouder worden, nemen de risico's van contra-indicaties toe, omdat ouderen in veel gevallen tegelijkertijd aan meerdere ziekten lijden waarvoor ze verschillende medicijnen gebruiken. Met toenemende leeftijd kunnen organen zoals de nieren en lever breken de schadelijke stoffen van verschillende medicijnen langzamer af door een trager metabolisme. Als patiënten meerdere medicijnen tegelijkertijd gebruiken voor de typische symptomen van ouderdom, zoals hart- mislukking, seniel suikerziekte, hoge bloeddruk en pijn door slijtage wordt het voor artsen steeds ingewikkelder om met deze situatie rekening te houden en alle medicijnen volgens de richtlijnen en standaard te gebruiken. Niet alleen contra-indicaties in de vorm van interacties tussen de afzonderlijke geneesmiddelen bemoeilijken de behandeling, maar ook bijwerkingen waarvoor mogelijk aanvullende geneesmiddelen nodig zijn. Zo'n gecompliceerde situatie, die bij veel ouderen aanwezig is, vereist onderzoek door specialisten en huisartsen. De ideale situatie is wanneer de patiënt en de arts elkaar al enige tijd kennen om een optimale medicatie uit te werken voor de huidige gecompliceerde ziektesituatie. Op deze manier kan de arts beoordelen van welke medicatie de patiënt mogelijk zonder kan. Bovendien wordt het risico verkleind door de tijd dat de medicatie wordt ingenomen te spreiden. De arts stelt de gebruikelijke behandelrichtlijnen kritisch ter discussie en overweegt welke medicijnen noodzakelijk zijn om voor te schrijven en welke niet.
