In Europa lijdt ongeveer tweederde van de bevolking eraan pijn minstens een keer per week. Bijzonder getroffen: patiënten met chronische, dwz permanente, pijn. Hier, pijn wordt beschouwd en behandeld als een ziekte op zich in plaats van als een symptoom van een ziekte. Bij meerdere symposia is een grote rol gespeeld door het besef de afgelopen jaren dat geheugen-achtige processen spelen een grote rol bij pijnstoornissen.
Frequentie van pijn
Volgens informatie van de Duitse Pijnliga lijden acht tot tien miljoen mensen in Duitsland eraan chronische pijn, bijvoorbeeld als gevolg van spinale ziekten of botbreuken. Hier heeft pijn zijn waarschuwende functie verloren.
Volgens de German Society for the Study of Pain zijn alleen al 250,000 kinderen getroffen. 25 procent van de ouderen lijdt aan constant aanwezige of terugkerende pijnaandoeningen, die meestal als een noodlot worden beschouwd door de getroffenen of zelfs door artsen.
De pijnherinnering
Een zogenaamde pijn geheugen kan door het lichaam worden ontwikkeld als de pijn gedurende een lange periode aanhoudt en onbehandeld blijft. Als gevolg hiervan zijn de zenuwbanen die de pijnimpuls door het lichaam geleiden constant geïrriteerd, vergelijkbaar met een permanent trainingseffect, met als gevolg dat de pijn een eigen leven gaat leiden. Bij het Max Planck Instituut voor Psychiatrie in München bestuderen onderzoekers wat er in de cellen gebeurt als er pijn optreedt.
Wanneer iemand gewond is of er is ontsteking in het lichaam, zenuwcellen in de spinal cord stuur een eenvoudig signaal naar de hersenen Als de stimulus met regelmatige tussenpozen optreedt, reageert de cel elke keer heftiger. Zelfs als de stimulus niet sterker wordt, stuurt deze signalen naar de hersenen non-stop. Prof. Zieglgänsberger van het Max Planck Instituut voor Psychiatrie vertelde ARD: “Als we dit 100 tot 200 keer herhalen, wordt de cel, zoals we zeggen, spontaan actief. Dan heeft het helemaal geen pijnprikkel nodig om de cel in brand te houden. En dat zou betekenen dat onder bepaalde omstandigheden in een dergelijke situatie in de periferie, dwz in de hand of aan het gewricht, er geen ontsteking helemaal niet meer. En toch doet het daardoor nog steeds pijn zenuwcel rapporteert aan de hersenen, er is hier nog steeds iets. "
Aanhoudende pijn heeft zelfs invloed op de genetische activiteit van de zenuwcel Er worden nieuwe eiwitketens gevormd die de celmembraan zodat de zenuwcel reageert nu sneller. Het resultaat: meer pijn.
