Candida glabrata is een gist schimmel behorend tot het geslacht Candida. Candida glabrata werd lange tijd niet als pathogeen beschouwd; Het wordt echter duidelijk dat de ziekteverwekker een toenemend aantal opportunistische infecties veroorzaakt.
Wat is Candida glabrata?
Candida glabrata behoort tot het geslacht Candida. Candida zijn gistschimmels die tot de klasse van buisvormige schimmels (Ascomycota) behoren. Er zijn in totaal 155 verschillende Candida-soorten. Candida glabrata is een haploïde gist. Het heeft dus maar één set chromosomen. Op glucose-pepton agar-agar, verschijnt de gist als een crèmekleurige en gladde kolonie die langere gistachtige cellen vormt. Deze cellen worden ook wel pseudomycelia genoemd. De individuele gistcellen zijn tussen de 2 en 4 µm groot. Het GC-gehalte van Candida glabrata is 39.6 tot 40.2 mol%. Het GC-gehalte geeft het percentage DNA aan bases gevormd uit guanine en cytosine. De genetische informatie van Candida glabrata is aanwezig in de celkern in de vorm van 13 chromosomen Het volledige genoom van de schimmelstam werd voor het eerst volledig gedecodeerd in 2004. Het bestaat uit meer dan 12 miljoen basenparen en meer dan 5000 genen. Candida glabrata werd lange tijd primair geclassificeerd als een niet-pathogeen organisme. Er waren maar een paar infecties met de gist schimmel Candida glabrata is nu echter een zeer opportunistische ziekteverwekker gebleken. Opportunistisch pathogenen zijn parasieten die een verzwakte overall gebruiken voorwaarde van het lichaam en een verzwakte immuunsysteem verspreiden. Als gevolg hiervan veroorzaken ze een zogenaamde opportunistische infectie.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Candida glabrata is een ziekteverwekker die alomtegenwoordig voorkomt. Dit betekent dat de schimmel een verscheidenheid aan verschillende habitats koloniseert. Het wordt vaak aangetroffen als verontreinigende stof in vruchtensappen, maar wordt ook aangetroffen op fruit en groenten. Kant-en-klare rauwkostsalades van de gekoelde toonbank vertonen een bijzonder hoge mate van vervuiling. Ze zijn vaak besmet met miljoenen kolonisatievormende Candida-schimmels. Uit onderzoek blijkt dat de ziekteverwekker ook buiten het menselijk lichaam kan overleven. Bij een luchtvochtigheid tussen de 30 en 50 procent overleven de schimmels minstens 30 dagen. Bij hogere luchtvochtigheid neemt de overleving toe tot 12 maanden. Candida glabrata is de enige Candida-soort die een aantal adhesinen heeft. Adhesins zijn factoren die dit mogelijk maken bacteriën en schimmels om zich aan bepaalde structuren te hechten. In Candida glabrata wordt de adhesineproductie gecodeerd door de EPA-genen. EPA staat voor epitheliale celadhesine. Bij de schimmel bevinden de EPA-genen zich in het zogenaamde subtelomere gebied. Ze zijn in staat om mee te reageren op signalen uit de omgeving massa uitdrukking. Candida glabrata kan zich dus hechten aan zowel biotische als abiotische oppervlakken in microbiële matten. Hierdoor veroorzaakt de schimmel gevaarlijke biofilms op bijvoorbeeld urinekatheters, waardoor urineweginfecties veroorzaakt door Candida glabrata na katheterisaties in ziekenhuizen herhaaldelijk voorkomen. Candida glabrata hecht zich ook aan tandheelkundige producten, zoals kunstgebit, en komt zo het lichaam binnen. Inslikken via besmet voedsel en sappen is ook mogelijk.
Ziekten en medische aandoeningen
Candida glabrata is een ziekteverwekker die vooral in ziekenhuizen een rol speelt. Daar veroorzaakt het herhaaldelijk infecties van het urogenitale kanaal. Bijvoorbeeld, urethritis (ontsteking van de urinebuis) kunnen ontstaan als gevolg van Candida glabrata. In urethritis, de slijmvliezen van het laatste deel van de urinewegen (urinebuis) zijn ontstoken. Dit veroorzaakt pijn tijdens het plassen, witachtige afscheiding uit de urinebuis, en een constante drang om te plassen. De blaas kan ook worden beïnvloed door de ontsteking. Ontsteking van de urinewegen blaas Wordt ook genoemd cystitis. Typische symptomen van cystitis omvatten pijn en brandend tijdens het plassen, frequent urineren met kleine porties urine, en blaas spasmen. Verder kan er zijn bloed in de urine. In ernstige gevallen koorts is ook mogelijk. Candida glabrata is naast Candida albicans de tweede meest voorkomende oorzaak van vaginale schimmelinfecties. Informeel, vaginale mycose heet vaginale mycose. Het typische teken van een vaginale infectie met Candida glabrata is een reukloze, witte en brokkelige afscheiding uit de vagina. Getroffen vrouwen hebben vaak jeuk in het vulva-gebied. Niet-afveegbare, witte coatings vormen zich op de vaginale slijmvlies Dit worden spruw-coatings genoemd. In ernstige gevallen van infectie kunnen ze zich over de hele vulva verspreiden. Bovendien kunnen er pijnlijke erosies ontstaan in het genitale gebied. De huid laesies kunnen zich uitstrekken tot de mons veneris en de binnenkant van de dijen. De pijn van de slijmvlies oorzaken pijn tijdens het plassen en geslachtsgemeenschap. Bij ernstig immuungecompromitteerde patiënten, dwz mensen met een verminderde immuunsysteem, bijvoorbeeld patiënten met 에이즈 or leukemiekan fungemia zich ontwikkelen. In dit geval reist de schimmel door de bloedbaan naar alle organen in het lichaam. Het is een systemische infectie. De bloed vergiftiging gaat gepaard met hoog koorts, rillingen en toenemende bleekheid. De algemene voorwaarde is arm. Als de longen zijn aangetast door Candida glabrata, ernstig longontsteking resultaten. De hart- kan ook worden beïnvloed door de infectie. Ontsteking van de hart- kleppen (endocarditis) is een ernstige complicatie van de schimmelinfectie. Daarom is een vroege diagnose en behandeling belangrijk. Culturen worden meestal gekweekt uit wattenstaafjes of ontlasting om de diagnose vast te stellen. Extra Grensverkeer van IgA in de bloed kan wijzen op een acute infectie. Urinecontrole is ook mogelijk, maar geeft minder nauwkeurige informatie. De behandeling is met antischimmelmiddelen.
