Boskamperfoelie, Aruncus dioicus, komt voor in heel Europa, vooral in onbewoonde bergbossen. De plant is zeldzaam geworden en wordt vanwege zijn uiterlijk vaak verward met moerasspirea. Vroeger een populaire medicinale plant, wordt de plant nu bijna uitsluitend voor sierdoeleinden gebruikt.
Voorkomen en teelt van de boskamperfoelie.
In de herfst ontwikkelen zich de zeer kleine zaadjes uit de bloemen, die zich zelfs bij de kleinste luchtbewegingen verspreiden. Botanisch behoort de boskamperfoelie tot de zogenaamde rozenfamilie en is ook bekend onder de Engelse namen Buck's baard of Goat's baard. De beste tijd om de wortels van de kamperfoelie te verzamelen is van september tot maart, en voor het kruid tijdens de bloeiperiode van april tot juli. Behalve in Europa komt de sier- en medicinale plant ook voor in Azië, maar is zelfs op dat continent zeldzaam. Boskamperfoelie groeit bij voorkeur in halfschaduwrijke hooggelegen struikgewas en bergbossen, dwz ver van de menselijke beschaving, wat het verzamelen van plantendelen bemoeilijkt, afgezien van het feit dat het zelden voorkomt. Het is een vaste plant die tot wel twee meter hoog kan worden. Het gemiddelde schiet groeien ongeveer 80 centimeter tot een meter hoog. Het geveerde, eivormige blad is dubbel getand, wat de plant zijn typische uiterlijk geeft. De witte bloemen verschijnen in mei en juni en hebben een diameter van maximaal twee tot vier millimeter. De verspreide bloeiwijze van de boskamperfoelie kan groeien tot 50 centimeter lang. In de herfst ontwikkelen zich uit de bloemen de zeer kleine zaadjes, die zelfs door de kleinste luchtbewegingen worden verspreid.
Effect en toepassing
Wie wil profiteren van de genezende eigenschappen van de boskamperfoelie, kan de plant in zijn eigen tuin kweken. Zelfvermeerdering werkt probleemloos met een geschikte locatiekeuze. Voor de teelt kunnen de zeer kleine zaden eerst worden gemengd met fijn zand en in kleine potten worden gezaaid. Nadat de zaailingen een grootte van minimaal tien centimeter hebben bereikt, kunnen ze worden overgebracht naar de volle grond. Telen lukt niet in de volle zon, de beste kweekresultaten worden behaald in halfschaduw of wandelende schaduw. De humusrijke, losse en vochtige grond mag in ieder geval niet drassig zijn, zoals wel leiden tot de dood van de plant. Oudere planten moeten altijd aan het begin van de lente worden teruggeknipt. Het verzamelen van de boskamperfoelie in de natuur is niet verboden, omdat de plant niet beschermd is. Desalniettemin moet worden afgezien van verzamelen in het wild vanwege het zeldzame voorkomen ervan. Na het oogsten van het bovengrondse kruid wordt het zo snel mogelijk gebundeld en gedroogd op een schaduwrijke, luchtige plaats. De gedroogde bloemen en enkele blaadjes kunnen in papieren zakken worden bewaard voor latere theebereiding. Een theebrouwsel kan ook worden gemaakt uit het wortelstelsel van de plant. Om dit te doen, moeten de wortels onmiddellijk na het oogsten worden schoongemaakt, geplet en gedroogd op een warme plaats. Het kruid en de stengels zijn niet geschikt voor permanent gebruik vanwege het lage gehalte aan blauwzuur, om dezelfde reden moet elk gebruik door zwangere vrouwen of moeders die borstvoeding geven worden vermeden. Voor de bereiding van thee is het kruid geschikt heet water infusie met een korte zettijd van vijf minuten. De thee heeft koortswerende en maagkalmerende effecten. Als de thee wordt bereid vanaf de wortel, dan is de bereiding klaar koud water Na het koken 30 minuten laten trekken alvorens te persen. Het wortelafkooksel kan ook worden gebruikt voor kompressen voor pijnlijke gewrichten reumatiek of voor voetbaden bij vermoeide, gezwollen voeten De verse, gestampte wortel kan ook worden gebruikt om een pasta te maken die erg goed is insectenbeten en steken.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
In de traditionele volksgeneeskunde had boskamperfoelie ooit een groot belang. Vandaag, in modern fytotherapiede plant speelt echter geen rol meer. De boskamperfoelie is eerder populair als dankbare vaasdecoratie of als perkgoed en specimenplant in siertuinen. In het verleden werden de bladeren, hoewel enigszins giftig vanwege het blauwzuurgehalte, als groente geconsumeerd. Om deze reden wordt het gebruik als bladgroente tegenwoordig sterk afgeraden. Er zouden echter aanzienlijke hoeveelheden van de bladeren moeten worden geconsumeerd om vergiftigingsverschijnselen te veroorzaken. Sommige historische toepassingen van kamperfoelie zijn ook te wijten aan de verwarring met moerasspirea. Het medicinale belang van de boskamperfoelie ligt in de twee belangrijkste indicaties van koorts vermindering en verzachting van de maag slijmvlies in gastritis of zweren. De ingrediënten, vooral in de worteldelen van de plant, hebben samentrekkende, kalmerend, koortswerend, maag- en tonic Effecten. De resulterende toepassingen zijn koortsgewrichtsklachten, insectenbeten, insectenbeten, maag klachten, zwellingen en als een tonic of veneuze ziekten De toepassing als thee of uitwendig als plantenpulp wordt goed verdragen. Vanwege het lage gehalte aan blauwzuur mag de thee echter niet gedurende lange tijd worden gebruikt. Gedroogde wortel, kruiden en zaden van boskamperfoelie zijn ook verkrijgbaar bij de apotheek. Bij het bestellen bij de apotheek moet ook worden gelet op de mogelijkheid van verwarring met moerasspirea, want moerasspirea is ook bekend onder de naam kamperfoelie. Voor preventie en behandeling kunnen dagelijks maximaal drie kopjes boskamperfoeliethee worden gedronken. Dit kan ook in slokjes gedurende de dag, omdat de actieve ingrediënten ook in de gekoelde thee stabiel blijven. Het theebrouwsel van de wortel heeft het hogere dichtheid van actieve ingrediënten in vergelijking met de thee van bloemen en bladeren.
