Diagnose
Voor de behandeling van een mogelijk gingivitis er moet een uitgebreide screening plaatsvinden. Deze screening omvat zowel de beoordeling van de huidige tandtoestand als de evaluatie van het parodontium. Dit betekent dat, naast het documenteren van de voorwaarde van de tandsubstantie, het uiterlijk van de tandvlees wordt ook nauwkeurig beoordeeld.
Hiervoor meet de tandarts de diepte van eventuele tandvleeszakjes. De meting kan in principe op twee verschillende manieren worden gedaan: Daarnaast kan de voorbereiding van een Röntgenstraal beeld (orthopanthomogram; afgekort: OPG) kan nuttig zijn voor patiënten met ernstige ziektepatronen. De OPG geeft een compleet beeld van de tanden, kaakbeen en gewrichten in de kaak.
De tandarts gebruikt het als hulpmiddel bij het beoordelen van de voorwaarde van de betrokken botstructuren. Het orthopantomogram is de enige manier om te bepalen in hoeverre de ontstekingsprocessen zich hebben verspreid en hoeveel schade ze al hebben veroorzaakt.
- Parodontale screening index (afgekort: PSI) wordt gemeten op elke tand en wordt onderverdeeld in verschillende graden van ernst door codes 0-4.
Om de diepte van de tandvleeszakjes te beoordelen, wordt door de behandelende tandarts een stompe sonde tussen de tandsubstantie en het tandvlees ingebracht. Dit is meestal pijnloos voor de patiënt en ook volkomen onschadelijk voor het functioneren van de tandvlees. Als op dit punt de aanwezigheid van gingivitis wordt vermoed, kan tijdens de vooronderzoeken een speciale microbiële test worden uitgevoerd om het exacte kiemgetal te bepalen.
- Gingivale bloedingindex (GBI) is een index die geen informatie geeft over de tandvleeszakjes, maar wel over de algemene voorwaarde van de tandvlees. De tandarts steekt een stompe sonde in langs de tandvleesrand en kijkt of er bloedverlies optreedt.
Soorten gingivitis
Eenvoudig gingivitis wordt veroorzaakt door bacterieel gedenkplaat. Het uit zich in een oppervlakkige roodheid en zwelling van de tandvleesrand en kan gemakkelijk bloeden bij aanraking, bijvoorbeeld bij het tandenpoetsen. Er is geen invloed op de botresorptie en het losraken van de tanden.
De ontsteking is niet pijnlijk en wordt daarom vaak verkeerd ingeschat. De behandeling bestaat uit het verwijderen van de gedenkplaat en kan mogelijk worden ondersteund door spoelen met ontstekingsremmende medicijnen. Na het wegnemen van de oorzakelijke factoren geneest deze vorm van gingivitis snel.
Als het echter niet wordt behandeld, kan het zich ontwikkelen tot een ziekte van het parodontium. Gingivitis gravidarum is een vorm van gingivitis die kan optreden tijdens zwangerschap. Deze vorm wordt niet veroorzaakt door bacterieel gedenkplaat, het is hormonaal.
In tegenstelling tot "normale" gingivitis, levert het verwijderen van tandplak geen verbetering op. De neiging tot bloeden van de rode en gezwollen tandvlees is groter dan bij eenvoudige gingivitis. Door de zwelling worden pseudo-pockets gevormd waarin gemakkelijk tandplak kan ophopen.
Na de geboorte van het kind verdwijnt ook deze gingivitis weer door de verandering van de hormonale werking evenwicht. Deze vorm van gingivitis kan ook worden veroorzaakt door hormonen. Het kan bij vrouwen voorkomen tijdens de menopauze.
In de meeste gevallen is het echter de manifestatie van een andere ziekte. Om deze reden is het noodzakelijk om samen te werken met artsen van andere specialismen, met name dermatologen. Bij deze vorm van gingivitis, de bindweefsel van het tandvlees is veranderd en het oppervlak kan gemakkelijk worden losgemaakt.
Het tandvlees is sterk rood gekleurd, glad en glanzend, is pijnlijk en bloedt gemakkelijk. Het tandvlees verandert niet in zijn geheel, maar kan beperkt blijven tot sommige gebieden. Tandheelkundige behandelingen bestaan uit pijn behandeling en het vermijden van bijkomende infectie door voorzichtig mondhygiëne. Het is belangrijk om de onderliggende lichamelijke ziekte en de behandeling ervan te identificeren.
Dit is een ontsteking van het tandvlees, die gepaard gaat met zweren. Het begint bij het tandvlees papil in de interdentale ruimte en verspreidt zich vervolgens naar de tandvleesrand. De gevolgen zijn defecten aan het weefsel.
De zweren kunnen zich ook verspreiden naar de mond slijmvlies. Indien behandeld met antibiotica na verloop van tijd kan genezing plaatsvinden, anders blijven defecten in de interdentale ruimte en een aantasting van het parodontium bestaan. Het overheersende symptoom van deze vorm van gingivitis is bloeding uit het tandvlees.
Het begint in de interdentale ruimte en gaat dan door naar de rest van het tandvlees. Naarmate het tandvlees verder rot, raken de tanden los en gaan ze uiteindelijk verloren. Dit ziektebeeld wordt waargenomen bij scheurbuik, dwz het gebrek aan vitamine C, en komt daarom vandaag slechts zeer zelden voor, aangezien een vitamine C-tekort praktisch niet optreedt bij de huidige dieet.
Het is een proliferatie van de papillen in de interdentale ruimte, die de hele tand kan bedekken, voornamelijk in het anterieure gebied. Het is geen ontstekingsproduct, maar eerder een aangeboren product. De gezwellen zijn goedaardig en kunnen operatief worden verwijderd.
Een herhaling is echter zeer waarschijnlijk. Vergelijkbare gezwellen zijn ook mogelijk bij chronisch gebruik van anti-epileptica. De therapie bestaat uit het staken van de medicatie of, indien dit niet mogelijk is, ook operatieve verwijdering.
Giftige gingivitis / gingivitis is gebaseerd op vergiftiging door zware metalen met lood of kwik. Langs het tandvlees vormt zich een blauwachtige tot zwarte naad. Het vermoeden bestaat dat dit zwavelverbindingen zijn.
De concentratie kwik die kan vrijkomen uit amalgaamvullingen is verre van voldoende om dit ziektebeeld te veroorzaken. De gevaren liggen eerder bij werknemers die betrokken zijn bij de winning of verwerking van zware metalen. In het geval van leukemie (een vorm van kanker dat van invloed is op de bloed-vormend systeem), zwelling en ontsteking van het tandvlees kan voorkomen. De behandeling hangt natuurlijk af van de onderliggende ziekte.
