Bijwerkingen
Zoals bij elk medicijn, Bèta-isodona wondgel kan ook bijwerkingen veroorzaken, maar deze komen meestal minder vaak voor. Deze omvatten overgevoeligheidsreacties, dwz allergische reacties van de huid. Deze manifesteren zich door roodheid, jeuk of blaren op de huid.
Allergische algemene reacties met drop-in bloed druk, kortademigheid of zwelling van de huid en slijmvliezen (zogenaamd angio-oedeem) zijn zeer zeldzame maar ernstige bijwerkingen. Bovendien kunnen patiënten ontstaan die hier vatbaar voor zijn hyperthyreoïdie. Bij toepassing over een groot oppervlak, zoals in het geval van brandwonden, verstoringen van de elektrolyt evenwicht kan optreden, wat mogelijk kan leiden tot schade aan de nier en verslechtering van de functie tot nierfalen. Indicaties hiervoor zijn een afname van het urinevolume, het vasthouden van water, hoge bloeddruk en een onregelmatige hartslag, evenals andere symptomen. Als deze of andere bijwerkingen optreden tijdens het gebruik Bèta-isodona Wondgel, gebruik stopzetten en raadpleeg een arts of apotheker.
Interactie met andere medicijnen
Als er meerdere medicijnen tegelijkertijd worden gebruikt, kunnen er interacties optreden. Bèta-isodona wondgel heeft ook wisselwerkingen met andere geneesmiddelen. Het gelijktijdige gebruik van Betaisodona Wondgel moet van tevoren worden verduidelijkt met een arts of apotheker.
Betaisodona Wondgel met waterstofperoxide of andere ontsmettingsmiddelen mag niet tegelijkertijd worden gebruikt, omdat dit de effectiviteit kan verminderen. Het mag ook niet worden gebruikt met preparaten die kwik bevatten, aangezien er corrosieve verbindingen kunnen worden gevormd. Gebruik samen met preparaten die octenidine bevatten, kan tot verkleuring leiden.
Betaisodona-gel mag ook niet worden gebruikt met taurolidine, een chemotherapeutisch middel tegen schimmels en bacteriën. Indien lithium wordt gebruikt gedurende een lange periode, mag de gel slechts korte tijd worden gebruikt. Bovendien wordt de effectiviteit van Betaisodona Gel verminderd door proteïne, bloed or pus componenten. De lokale toepassing van Betaisodona-wondgel vermindert de effectiviteit van orale anticonceptiva niet. De werking van de pil wordt hierdoor niet aangetast.
Wanneer mag ik Betaisodona niet gebruiken?
Betaisodona kan meestal worden gebruikt voor de behandeling van besmettelijke huidziekten. Een uitzondering is de zeldzame chronische ziekte dermatitis herpetiformis Duhring. Betaisodona wondgel mag niet worden gebruikt als er overgevoeligheid voor is jodium.
De jodium-bevattend preparaat mag ook niet worden gebruikt in gevallen van hyperthyreoïdie of ervoor en erna radioactief jodiumtherapie. De gel mag niet worden gebruikt in geval van overgevoeligheid voor de werkzame stof povidon-jodium of een van de andere ingrediënten. In het geval van zwangerschap en borstvoeding, moet het gebruik van de gel vooraf worden verduidelijkt met de arts of apotheker.
Er is een risico van hyperthyreoïdie bij het ongeboren kind. Jodium kan ook hyperthyreoïdie veroorzaken bij het kind tijdens het geven van borstvoeding. Het mag alleen worden gebruikt bij pasgeboren baby's en kinderen volgens de instructies van de arts.
Zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, dienen hun arts of apotheker te raadplegen voor advies over het gebruik van medicijnen. Betaisodona Wondgel mag alleen worden gebruikt zoals voorgeschreven, omdat de werkzame stof jodium ook via de placenta or moedermelk, vooral bij gebruik over een groot oppervlak. Dit kan leiden tot hyperthyreoïdie. De schildklierfunctie van zowel moeder als kind moet worden gecontroleerd.
Alle artikelen in deze serie:
