Symptomen / klachten | de ziekte van Menière

Symptomen / klachten

De zogenaamde Menière-triade, het optreden van drie typische symptomen bij deze ziekte, bestaat uit. Deze symptomen verbeteren na minuten tot uren en komen herhaaldelijk met onregelmatige tussenpozen voor. De patiënt weet niet wanneer en in welke mate de volgende aanval zal plaatsvinden, wat tot onzekerheid en angst kan leiden. Vooral in het begin van de ziekte kunnen de symptomen ook alleen voorkomen en niet in het typische drievoudige patroon, zodat de diagnose van de ziekte van Menière als oorzaak van bijvoorbeeld rotatie duizeligheid is moeilijk en kan alleen worden gemaakt in het verdere verloop van de ziekte. - plotseling optreden van draaiduizeligheid, daarnaast zijn braken en misselijkheid mogelijk (zie: duizeligheid als gevolg van ooraandoeningen)

• Een eenzijdig oorsuizen (tinnitus) en een dof gevoel ("alsof u watten in uw oren had") en
• Een eenzijdig gehoorverlies voor lage tonen (gehoorverlies met lage frequentie).

Menière's diagnose

Een grondige medische geschiedenis (anamnese) en beschrijving van de tekenen (symptomen) van de ziekte is de belangrijkste basis bij de diagnose van de ziekte van Menière. Een exacte diagnose en een voor de patiënt begrijpelijke verklaring van de ziekte zijn belangrijk, zodat de getroffene voldoende geïnformeerd is over de ziekte en weet om te gaan met de optredende symptomen. De symptomen van de ziekte van Menière zijn als volgt: In het zogenaamde interval, de tijd tussen de aanvallen van Menière, heeft de patiënt geen last van roterende duizeligheid.

De symptomen tinnitus, gevoel van druk en lage frequentie gehoorverlies kan chronisch zijn en aanhouden na de aanval. Met betrekking tot de gehoorverlieswordt vaak een verslechtering in het verloop van de aanval waargenomen: terwijl het gehoorvermogen aanvankelijk herstelt en volledig terugkeert na de aanvallen, is het mogelijk dat het gehoorvermogen verminderd is of zelfs doofheid optreedt, zelfs in de periode zonder symptomen. De diagnostische richtlijnen stellen dat de ziekte van Menière alleen gediagnosticeerd kan worden als er tenminste twee spontane aanvallen zijn roterende duizeligheid die minstens 20 minuten hebben plaatsgevonden, er is een piep in de oren (tinnitus) met of zonder gevoel van druk op het oor, en gehoorverlies kan worden vastgesteld met audiometrische tests (gehoortest).

De volgende diagnostische methoden worden gebruikt om de ziekte van Menière te detecteren:

De glyceroltest, ook wel de Klockhoff-test genoemd, wordt gebruikt om hydrops (vloeistofcongestie) te detecteren in het binnenoor: De patiënt drinkt een oplossing van glycerol (1.5 g glycerol per kg lichaamsgewicht van de patiënt), water in gelijke hoeveelheden en citroensap. Glyerol (synoniemen zijn propaantriol of propaan-1,2,3-triol) is een driewaardige alcohol en in de ziekte van Menière het veroorzaakt een tijdelijke spoeling uit de vloeistofcongestie in het binnenoor met een verbetering van het gehoor. Tijdens de test worden drie audiogrammen (gehoorcurves / gehoortest) geregistreerd: Het gehoor van de patiënt wordt 15 minuten voor inname van het glycerol-watermengsel en 15 minuten en 120 minuten daarna getest.

Het testresultaat is positief als het hoorvermogen wordt verbeterd door de osmotische glyceroloplossing: de gehoordrempel moet in minimaal drie aangrenzende frequentiebereiken dalen, waardoor de patiënt lage geluiden weer (beter) kan waarnemen. Het begrip van eenlettergrepige woorden moet met 10% verbeteren, zodat de test als positief kan worden beschouwd. Positief betekent dat de symptomen van de patiënt hoogstwaarschijnlijk worden veroorzaakt door de ziekte van Menièr.

De volgende diagnostische methoden worden gebruikt om de ziekte van Menière op te sporen: De glyceroltest, ook bekend als de Klockhoff-test, wordt gebruikt om hydrops (vochtretentie) te detecteren in het binnenoor: De patiënt drinkt een oplossing van glycerol (1.5 g glycerol per kg lichaamsgewicht van de patiënt), water in gelijke hoeveelheden en citroensap. Glyerol (synoniemen zijn propaantriol of propaan-1,2,3-triol) is een driewaardige alcohol en veroorzaakt bij de ziekte van Menière een tijdelijke uitvloeiing van de vloeistofcongestie in het binnenoor met een verbetering van het gehoor. Tijdens de test worden drie audiogrammen (gehoorcurves / gehoortest) geregistreerd: Het gehoor van de patiënt wordt 15 minuten voor inname van het glycerol-watermengsel en 15 minuten en 120 minuten daarna getest.

Het testresultaat is positief als het hoorvermogen wordt verbeterd door de osmotische glyceroloplossing: de gehoordrempel moet in minimaal drie aangrenzende frequentiebereiken dalen, waardoor de patiënt lage geluiden weer (beter) kan waarnemen. Het begrip van eenlettergrepige woorden moet met 10% verbeteren, zodat de test als positief kan worden beschouwd. Positief betekent dat de symptomen van de patiënt hoogstwaarschijnlijk worden veroorzaakt door de ziekte van Menièr.

• Patiënten melden zich bij een tijdelijke, acute aanval roterende duizeligheid en beschrijf het op verschillende manieren, zoals het gevoel "alsof de grond trilt" of "de omgeving draait". Ze staan ​​daardoor erg wankel op de been en moeten vaak overgeven. - Daarnaast is er sprake van gehoorverlies / gehoorstoornis, die voornamelijk betrekking heeft op lage frequentiebereiken (lage frequentie of bas gehoorverlies).

Zelden worden beide oren aangetast door deze symptomatologie. - De patiënt meldt ook een piep in de oren (tinnitus) en een gevoel van druk op het aangedane oor. - Als begeleidend symptoom heeft de patiënt een tremor van de ogen (nystagmus), die door de arts kan worden gedetecteerd bij het bekijken van speciale diagnostiek bril (Frenzel-bril).

Door dit oog tremorkan de patiënt zijn blik niet op een vast voorwerp fixeren, wat zijn stabiliteit vergroot. Vegetatieve symptomen zoals tachycardie of zweten kan voorkomen. Elektrocochleografie is een instrumenteel onderzoek dat wordt gebruikt om de aanwezigheid van de ziekte van Menière te bepalen.

Dit onderzoek test hoe goed de haar cellen van het gehoororgaan en de gehoorzenuwfunctie. De haar cellen zijn de sensorische cellen van het binnenoor en zijn omgeven door endolymfe. De geluidsgolven die door de gehoorgang aan de middenoor veroorzaken de trommelvlies en vervolgens de gehoorbeentjes (hamer = hamer, ambos = incus en stijgbeugel = stijgbeugel) om te trillen.

Deze trillingen zorgen ervoor dat de vloeistof in het binnenoor in een golfachtige beweging beweegt en de haar cellen. De geactiveerde auditieve sensorische cellen zetten de mechanische prikkel om in elektrische impulsen, die naar de hersenen via de gehoorzenuw. Om het stadium van de ziekte te bepalen waarin de patiënt met de ziekte van Menière zich bevindt, wordt de patiënt meestal opgenomen in een ziekenhuis, zodat diagnose en behandeling kunnen worden afgestemd op de behoeften van de patiënt. Technische onderzoeken zoals een audiometrische gehoortest dienen niet noodzakelijkerwijs om de ziekte van Menière in de vroege stadia van de ziekte te diagnosticeren, maar helpen om ziekten met vergelijkbare symptomen uit te sluiten (differentiële diagnose).