Introductie
Een rib breuk (ribbreuk) is de breuk van het benige of kraakbeenachtige deel van een rib. De meest voorkomende oorzaak van ribfracturen is massaal geweld, voornamelijk als gevolg van trauma aan de thorax (trauma aan de ribbenkast). Als een rib breuk spontaan optreedt of als gevolg van een zeer kleine gewelddadige impact die niet voldoende is om de breuk te verklaren, andere onderliggende aandoeningen zoals osteoporose of bot metastasen moet in overweging genomen worden.
Als de uitgeoefende kracht minder ernstig is, kan een kneuzing van de ribbe optreden, maar de symptomen zijn aanvankelijk nauwelijks te onderscheiden van die van een ribbe breuk. Ribfracturen komen vaak voor. In de meeste gevallen verloopt de genezing relatief snel en zonder complicaties.
Desalniettemin moet de patiënt vaak meerdere dagen tot weken ziek zijn, afhankelijk van de beroepsactiviteit. De diagnose van een ribbreuk kan vaak worden gemaakt door palpatie. De patiënt klaagt over ernstig pijn, die erger wordt als er druk wordt uitgeoefend, en knarsende geluiden (crunchitaties) worden hoorbaar wanneer er beweging wordt gemaakt.
Grotere verplaatsingen (dislocaties) kunnen worden gedetecteerd door middel van een röntgenstraal van de thorax. Breuken waarbij de randen van de breuk niet verschoven zijn, zijn vaak alleen zichtbaar met ultrageluid en worden vaak afgedaan als kneuzingen. Het is ook belangrijk om een ultrageluid van de buikholte, de riep en hart- om levensbedreigende interne verwondingen uit te sluiten.
Normaal gesproken ribbreuk geneest vanzelf binnen ongeveer twaalf weken zonder problemen. Deze prognose is geldig voor enkelvoudige fracturen van één of twee ribben of voor stabiele fracturen van drie of meer ribben aan dezelfde zijde van de thorax (seriële ribfractuur). De behandeling van dergelijke ribfracturen is meestal conservatief (niet-chirurgisch).
Een eenvoudige ribfractuur vereist meestal geen speciale therapie, zoals de ribben worden op hun plaats gefixeerd door hun inbedding in de spieren en ligamenten van de thorax. De patiënt moet over zijn of haar worden geïnformeerd voorwaarde en het verloop van de ziekte gedurende meerdere weken. De pijn wordt behandeld met pijnstillers zoals Ibuprofen, tramadol or Novalgin.
Indien de pijn zeer ernstig is, kan een zenuwblokkade worden uitgevoerd. De patiënt wordt geïnjecteerd met een plaatselijke verdoving in het gebied van de zenuw die de aangetaste rib levert. Voldoende pijntherapie is van bijzonder belang bij de behandeling van een ribfractuur, zodat de patiënt ondanks de ribblessure normaal diep kan ademen.
Als de getroffen persoon in ondiep valt, zachtaardig ademhaling als gevolg van pijn is hij of zij vatbaar voor infecties van de luchtwegen en longen. Om deze reden immobilisatie van de ribfragmenten met een gips casten, verbinden of plateren is niet langer gebruikelijk. In dit geval kan een speciale ademhalingstraining nuttig zijn.
Elke prikkelbaar hoesten moet ook worden behandeld, bijvoorbeeld met Paracodin-druppels. Als ademhaling ernstig verstoord is, zoals in het geval van een seriële ribfractuur, kan kunstmatige beademing nodig zijn. In het geval van een seriële ribfractuur is het zuurstofgehalte van de bloed moet altijd worden gemeten om te controleren of er voldoende zuurstof door de longen kan worden opgenomen en in de bloedsomloop kan circuleren.
