Behandeling
De keuze van de behandeling bij a gescheurde ligament hangt af van de omvang van de gewonde ligamenten, of de ligamenten volledig of slechts gedeeltelijk zijn gescheurd en of andere structuren zijn aangetast. Een eerste maatregel zou de toepassing van het PECH-schema moeten zijn, ongeacht de beslissing om conservatieve of chirurgische therapie te gebruiken. De letters bevatten de respectievelijke behandelingsstappen: Allereerst moet de belasting van de knie worden gestopt (P = pauze) en vervolgens moet het getroffen gebied worden gekoeld (E = ijs).
Verder is het belangrijk om de knie te verbinden of te comprimeren met koele kompressen (C = Compressie) en vervolgens op te zetten (H = Raise). Alle 4 stappen zijn gericht op het verminderen van zwelling en verlichting pijn De beslissing om een gescheurde ligament conservatief wordt meestal gemaakt als het een geïsoleerd gescheurd ligament is of een gedeeltelijke traan.
De conservatieve therapiekeuze wordt ook ondersteund door de aanname dat de lichte instabiliteit als gevolg van de gescheurde ligament kan worden gecompenseerd door de omringende, goed ontwikkelde spieren. Bovendien is het niet ongebruikelijk dat patiënten lang na de breuk vanwege toenemend ongemak een arts bezoeken. In dergelijke gevallen worden oude gescheurde ligamenten niet meer operatief maar conservatief behandeld.
Deze conservatieve behandeling neemt de vorm aan van ondersteunende spalken, zogenaamde orthesen of a gips gips. Deze AIDS zorg voor opluchting, stabilisatie en immobilisatie van de kniegewricht, zodat de structuren zonder stress kunnen regenereren. De spalk houdt de kniegewricht in de juiste positie en houdt de structuren op hun plaats tijdens beweging.
Een geïsoleerde scheur van het binnenste of buitenste ligament kan bijvoorbeeld na 6 weken worden geïmmobiliseerd gips gips. Zodra de klachten, dat wil zeggen de pijn en zwelling, zijn afgenomen, is het raadzaam om een fysiotherapeutische behandeling te starten om de ligamenten en de omliggende spieren weer te versterken. De krachttraining en ook de coördinatieve bewegingsschool zou het moeten stabiliseren kniegewricht op zichzelf weer, om een nieuwe blessure minder waarschijnlijk te maken en de vroegere stresstolerantie terug te krijgen.
De instabiliteit wordt zo gecompenseerd door gerichte spieropbouwende training, zodat de getroffenen hun kniegewricht weer volledig kunnen belasten, zelfs met puur conservatieve zorg. Als de stabiliteit niet kan worden hersteld door conservatieve behandeling, is chirurgische behandeling aangewezen. Andere criteria die in het voordeel van een operatie spreken, zijn de betrokkenheid van kraakbeen-botschade, verse en gecompliceerde gescheurde ligamenten (bijv. "Ongelukkige triade") of het niet reageren op conservatieve therapie.
Dit laatste aspect is vaak het geval ondanks het feit dat de patiënt zich houdt aan conservatieve behandeling in de vorm van rust, rust en fysiotherapie. Afhankelijk van welke ligamentstructuur is gescheurd, wordt de juiste chirurgische techniek gekozen. Over het algemeen zijn capsulaire ligamentplastieken geïndiceerd wanneer spierstabiliteit niet mogelijk is en de patiënten nog erg jong zijn.
In de regel worden delen van de ligamentum patellae of de semitendinosus-spier verwijderd en gebruikt als vervangend ligament. De indicatie voor een operatie, vooral in het geval van een gescheurd kruisband, is vooral voordelig voor jonge, atletische patiënten, aangezien studies hebben aangetoond dat deze groep enorm kan profiteren van een herstel door middel van ligamentoplastiek en weer volledige stabiliteit en belastbaarheid kan krijgen. In de regel wordt de procedure uitgevoerd in de vorm van een gewricht endoscopie, het zogenaamde gewricht artroscopie.
Dit is een minimaal invasieve procedure, waarbij de benodigde instrumenten alleen via kleine huidincisies worden ingebracht en er geen grote chirurgische littekens achterblijven. De duur van artroscopie van de knie aanzienlijk verminderd in vergelijking met open chirurgie.
