Ziekten van de schildklier | Endocrinologie

Ziekten van de schildklier

Bij hypothyreoïdie, geen of onvoldoende hoeveelheden van de twee schildklier hormonen thyroxine (T4) en trijoodthyronine (T3) worden geproduceerd, zodat hun effect wordt verminderd of afwezig is op de doellocatie. Over het algemeen de schildklier hormonen hebben een activerend effect op de stofwisseling, reguleren de bloedsomloop, groeiprocessen en hebben invloed op de psyche. Bijgevolg heeft een onderfunctie een verlagend effect op de stofwisseling.

Een onderactief schildklier kan niet worden genezen, behalve in enkele uitzonderlijke gevallen. Een normaal leven kan echter worden geleid met een permanente medicamenteuze behandeling. In het geval van hyperthyreoïdie, de twee schildklier hormonen thyroxine (T4) en trijoodthyronine (T3) worden in grotere hoeveelheden geproduceerd.

Dit resulteert in een verhoogd hormooneffect op de doellocatie, wat tot uiting komt in een algehele toename van het metabolisme en een bevordering van de groei. Daarnaast hebben T3 en T4 ook invloed op de calcium en fosfaat evenwicht evenals het spierstelsel. Meestal zijn de oorzaken te vinden in het schildklier zelf.

Desalniettemin kunnen deze verder worden gedifferentieerd, wat op zijn beurt een effect heeft op de respectieve therapie. Ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, wat betekent dat het lichaamseigen is immuunsysteem is gericht tegen zijn eigen cellen. In dit geval is het de productie van het IgG-type antilichamen tegen TSH receptoren van de schildklier.

Deze autoantilichamen hebben hetzelfde effect als natuurlijk TSH, maar leiden tot een permanente stimulatie van de receptoren. Dit resulteert in een permanente stimulering van de groei, wat leidt tot de vorming van een struma, evenals een gesterigerte productie en afscheiding van de schildklierhormonen T3 en T4. Naast de symptomen van hyperthyreoïdie, een kenmerkende symptoom-triade (Merseburg-triade) bestaande uit struma, tachycardie en exophthalmus kunnen worden waargenomen.

Dit laatste zorgt ervoor dat de ogen "uitsteken" en is, volgens recente bevindingen, te wijten aan een bijkomend ziektemechanisme. Hashimoto's thyroiditis is een auto-immuunziekte waarbij de immuunsysteem herkent en vernietigt de lichaamseigen cellen en weefsels als lichaamsvreemd.Dit leidt tot een chronische ontsteking van de schildklier en is een van de meest voorkomende vormen van hypothyreoïdie. De exacte oorzaken zijn nog steeds niet bekend, maar het is bekend dat vrouwen significant vaker worden getroffen dan mannen.

De symptomen lijken in eerste instantie verwarrend, omdat het lichaam in de vroege stadia probeert tegenregulering te voorkomen, wat de neiging heeft om symptomen van hyperthyreoïdie. Op de lange termijn veranderen deze symptomen echter in de typische symptomatologie van hypothyreoïdie. Het gecompliceerde verloop van de ziekte en individuele kenmerken maken de diagnose van Hashimoto's thyroiditis zelfs nog moeilijker.

Grofweg kan men zeggen dat schildklierknobbeltjes focale (individuele) veranderingen zijn van het normale schildklierweefsel. De exacte oorzaken zijn nog steeds niet duidelijk. Als mogelijk startpunt zijn er mutaties in bepaalde genen.

Bovendien is al bekend dat in jodium tekortkomingen de ontwikkeling van de knooppunten wordt aanzienlijk verhoogd. Het onderscheid tussen koude en warme knobbeltjes kan grofweg als volgt worden opgevat: “er gebeurt minder” - het getroffen gebied produceert minder schildklierhormonen. Een hot node daarentegen produceert meer hormonen - dit gebied is daarom actiever.

Afhankelijk van welke vorm aanwezig is, betekent dit niet noodzakelijk dat de getroffen persoon lijdt aan hypothyreoïdie of hyperthyreoïdie, maar het respectieve klinische beeld kan zich ontwikkelen of al gesocialiseerd zijn.

  • Heet knobbeltje in de schildklier
  • Koude knoop in de schildklier

Schildkliercarcinoom is een kwaadaardige verandering in de epitheelcellen van de schildklier. De eerste symptomen zijn meestal verontrustend knobbeltjes in de schildklier of een toename in omvang met de ontwikkeling van struma. Meer informatie vindt u op onze hoofdpagina over schildklierkanker