Kaakpijn
Pijn in de benige of spierstructuren van de kaak kan ook achter het oor verschijnen.
De Quervain-thyroïditis
Pijn achter het oor kan ook een aanwijzing zijn voor een zeldzame ontstekingsziekte van de schildklier. De oorzaak is nog niet helemaal duidelijk, maar er lijkt een zekere genetische aanleg te zijn, evenals een verband met luchtweginfecties. Druk op de schildklier typische oorzaken pijn achter de oren.
Daarnaast zijn er symptomen zoals koortsvermoeidheid, hoofdpijn en pijn in de schildklier. Deze zeldzame vorm van thyroiditis geneest gewoonlijk spontaan vanzelf. NSAID's (niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen zoals ibuprofen) of een hoge dosis glucocorticoïden zoals prednisolon kan worden gegeven om de symptomen te verlichten. Sinds de pijn achter het oor brengt patiënten meestal naar een KNO of tandarts, de diagnose van een dergelijke ontsteking van de schildklier wordt vaak pas gemaakt na overleg met meerdere artsen.
Zenuwpijn
Achter de oren lopen veel kleine en ook grotere zenuwtakken. In het geval van zenuwpijn, zoals kan optreden na een herpes zoster-infectie (gordelroos) (na zoster zenuwpijn), zenuwpijn kan ook achter het oor voorkomen. zenuwpijn treedt bijvoorbeeld op na infecties maar ook als gevolg van druk en stretching of zenuwen, in de loop van stofwisselingsziekten zoals suikerziekte mellitus en anderen.
Dit zijn pijnen in het leveringsgebied van periferie zenuwen. Ook hier is de therapie de oorzaak. Pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen worden gebruikt om de symptomen te verlichten.
Craniomandibulaire disfunctie
Craniomandibulaire disfunctie is de term die wordt gebruikt om een verscheidenheid aan ontregeling van de spier- en / of gewrichtsfuncties van de temporomandibulaire gewrichten. Deze kunnen verschillende oorzaken hebben. Klinische symptomen zijn natuurlijk vooral klachten bij het kauwen, maar ook uitstralende pijn in het gezicht, hoofd, nek en ook achter de oren.
tinnitusoorpijn, duizeligheid en andere symptomen kunnen ook voorkomen. De therapie is uitgebreid en omvat medicamenteuze therapie, psychotherapie, fysiotherapie en andere therapeutische benaderingen zoals zenuwstimulatie. Het is belangrijk om de chronificatie van de pijn tegen te gaan, omdat een therapie dan erg moeilijk is. Om tot een goede samenwerking te komen is het vooral belangrijk om de patiënt uitvoerig te informeren over de verschillende therapiebenaderingen.
