Balneologie is de wetenschap van baden. Balneologische ingrepen vinden voornamelijk plaats in de context van spabehandelingen. Luchtwegaandoeningen en huid ziekten kunnen worden verlicht door balneologische behandelingen, evenals stofwisselingsziekten en verschillende symptomen van zenuwstelsel ziekten.
Wat is balneologie?
Balneologie is de wetenschap van baden. Balneologische ingrepen vinden voornamelijk plaats als onderdeel van spabehandelingen. Balneologie is de term die wordt gebruikt om de wetenschap van baden te beschrijven. Balneologische procedures behoren tot de oudste genezingsprocedures. De wetenschap van de balneologie houdt zich bezig met het gebruik van natuurlijke geneeskrachtige bronnen en peloïden. De geneeskrachtige bronnen worden zowel intern als extern in de balneologie gebruikt. Zo worden drinkkuren en inhalaties ook gevonden in de balneologie. Naast bad therapieworden de velden balneotechniek, hydrochemie en balneofysica tot de balneologische deelgebieden gerekend. Balneotechniek is de studie van het correct temperen, bewaren en bewaren van balneologische middelen. Het juiste ontwerp van badkuipen en inademing accessoires is ook een kwestie van balneotechniek. Hydrochemie daarentegen is de studie van de samenstelling van remedies. Het effect van individuele ingrediënten op het organisme wordt ook behandeld in het kader van hydrochemie. Bad therapie is het belangrijkste vakgebied van de balneologie. Verschillende vormen van baden hebben verschillende effecten op het organisme. Het gebied van bad therapie daarom leert de balneoloog welke baden de symptomen van welke ziekten kunnen verlichten. Emil Osann wordt beschouwd als de pionier van het balneologische veld, maar al in de 16e eeuw volgden artsen en botanici balneologische richtingen.
Behandelingen en therapieën
In de regel nemen patiënten deel aan balneologische behandelingen, voornamelijk als onderdeel van een spabehandeling. Spaverblijven zijn voorgeschreven reumatiek patiënten bijvoorbeeld, maar genezingen maken ook deel uit van het behandelspectrum voor ziekten van de centrale zenuwstelsel, aandoeningen van de luchtwegen, arteriële en veneuze ziekten, en zeker huid ziekten. In geneeskrachtige baden er is een relatief hoog concentratie van opgeloste stoffen. Als gevolg hiervan wordt in balneologische spa's het lichaam en dat van de patiënt gerevitaliseerd gewrichten en spieren worden ontlast. Spier pijn is een van de meest voorkomende klachten van ziekten van de zenuwstelsel Mensen met de auto-immuunziekte multiple sclerosehebben er bijvoorbeeld vaak last van. Deze klachten kunnen worden verbeterd door therapeutische badsessies in mineraalrijke medicatie water Trainingsbaden in warm of lauwwarm water presteren ook goed voor ziekten van het centrale zenuwstelsel. Het drijfvermogen van de mineralen in de genezing water wordt bij deze procedures gebruikt om de spieren van de patiënt te oefenen. Deze vorm van balneologie wordt ook gebruikt om te behandelen artritis en osteoporose en kan posturale afwijkingen verbeteren. In veenbaden zit daarentegen een hoog percentage turf, dat tegen een laag tarief warmte afgeeft. Deze applicatie kan de spierspanning verbeteren. Aan de andere kant, in medicinaal water met carbon dioxide, van de patiënt circulatie en bloed doorstroming worden gestimuleerd. Verlaging van bloed druk kan worden bereikt door deze procedures. Het tegenovergestelde effect wordt bereikt met de zuurstof bad. Dit is een warm en bruisend bad dat de patiënt stimuleert bloed druk. De zouten van het pekelbad worden op hun beurt gebruikt in reumatiek behandeling. Ze worden ook gebruikt tegen huid ziekten, bij patiënten met stofwisselingsstoornissen of tegen gynaecologische klachten. In het geval van neurodermitis, eczeem en soortgelijke huidziekten, de zwavel bad wordt gebruikt, wat antibacteriële effecten heeft. Tegen zweetklierabcessen en arteriosclerose, jodium bad is meer aangewezen, waar de huid van de patiënt het jodium adsorbeert. Jeukende huidaandoeningen worden behandeld met een mout- en zemelenbad. Huilende huidaandoeningen worden daarentegen verbeterd door een eik schors bad. De inademing bad verlicht luchtwegaandoeningen met etherische oliën, en de net naaldbad verbetert zenuwaandoeningen en slaapstoornissen. In het staafbad werkt een stroming in het water om de spieren van de patiënt te bereiken pijn-verlichtende effecten in reumatiek en zenuwpijn.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Balneologie wordt gerekend tot fysiotherapie Het is dus zelf geen diagnostisch veld. Diagnostiek gaat veeleer vooraf aan balneologische behandelingen. Balneologische procedures moeten dus meestal worden opgevat als puur therapeutische toepassingen. In de regel worden ze aanbevolen door de behandelende arts in verband met verschillende ziekten en de individuele symptomen van een patiënt. De voorgestelde toepassingen worden doorgaans niet gewijzigd door balneologen. In het geval van een spabehandeling kunnen de toepassingen worden gepland door balneologen die de individuele procedures bepalen in het licht van de huidige symptomen van de patiënt. In de regel is het vooral de ernst van de symptomen die het behandelplan bepaalt. In de ruimste zin voeren balneologen dus diagnostiek uit in individuele gevallen, omdat ze de ernst van de symptomen beoordelen om een passend behandelplan op te stellen. Afhankelijk van de symptomen kan dit therapieplan zich richten op preventieve zorg, revalidatie of het verlichten van specifieke ziekten of klachten. Veel balneologen zijn zelf artsen van een bepaald specialisme en kunnen daarom specifieke symptomatologie beoordelen. Het belangrijkste diagnostische instrument van de balneoloog is de anamnese. In directe dialoog met de patiënt gaat de balneoloog na welke klachten er zijn. Om contra-indicaties voor bepaalde behandelingen te beoordelen, onderzoekt hij of zij de patiënt meestal uitgebreid na het nemen van de medische geschiedenis In de meeste gevallen zijn balneologische onderzoeken gedetailleerde medische onderzoeken, die voornamelijk een functionele analyse van het bewegingsapparaat omvatten. Bij het onderzoek maakt de balneoloog gebruik van moderne diagnostische hulpmiddelen zoals Röntgenstraal, echografie of Doppler-echografie, isokinetische spiertesten en ECG. Vooral het resultaat van isokinetische spiertesten is relevant bij het plannen van therapeutische toepassingen.
