Regie
Volgens de ernst, dikke darm diverticulitis kan worden onderverdeeld in verschillende fasen. Volgens de stadiumindeling zijn er therapeutische consequenties voor de patiënten. In de dagelijkse klinische praktijk is de classificatie volgens Hansen en Stock succesvol gebleken.
Daarom zijn de resultaten van de fysiek onderzoek dikke darm contrastklysma of computertomografie en colonoscopie worden samen beschouwd. Stadium 0 wordt niet behandeld, stadium I wordt meestal conservatief behandeld. Stadium IIa en b moeten zo snel mogelijk worden geopereerd.
Fase IIc is een noodgeval en moet daarom onmiddellijk worden geopereerd. Stadium III kan op zijn vroegst na de tweede terugval worden geopereerd in een zo vrij mogelijke toestand.
- "Stadium 0" vertegenwoordigt de complicatievrije diverticulose.
De divertikels kunnen door middel van beeldvorming worden opgespoord, maar de patiënt heeft geen klachten.
- In "stadium I" spreekt men al van een acute diverticulitis, hoewel dit ongecompliceerd is in vergelijking met "stadium II". De patiënt klaagt over pijn in de onderbuik en kan verhoogde temperaturen ontwikkelen.
- Stadium II ”is onderverdeeld in ac, oplopend naargelang de ernst van de complicatie. In stadium IIa is een verharding in de onderbuik voelbaar, de patiënt voelt een druk pijn, ontwikkelt een lokale verdedigingsspanning en kan een koorts Intestinale verlamming, irritatie van de buikvlies en koorts kan worden gedetecteerd in fase IIb (abces formatie, overdekte perforatie). In stadium IIc is er een vrije darmruptuur, wat leidt tot een acute buik.
- In "stadium III" heeft de patiënt al meerdere recidieven gehad en bij aanhoudende klachten zijn verdere recidieven te verwachten.
Samengevat
diverticulitis is een inflammatoire verandering van een of meer zakjes in het darmgebied (divertikels). In de meeste gevallen wordt diverticulitis gekenmerkt door steken en trekken pijn in de linker bovenbuik. De belangrijkste behandeling is het toedienen van antibiotica of een afwachtende houding.
In het geval van een zogenaamde ongecompliceerde diverticulitis, waarbij de getroffen persoon geen andere risicofactoren heeft, is het mogelijk om te wachten en het verdere verloop van de ziekte te observeren. Als de symptomen ernstig zijn en het beloop gecompliceerd is, moet de antibioticabehandeling zo snel mogelijk worden gestart. Hoewel studies niet hebben aangetoond dat de toediening van meerdere gecombineerd antibiotica heeft een voordeel ten opzichte van individueel gegeven antibiotica, het combinatieprincipe is in de praktijk en in ziekenhuizen gemeengoed geworden en wordt toegepast.
De volgende antibiotica worden aan patiënten met diverticulitis gegeven als een infuus of als een combinatietablet Ciprofloxacine + metronidazol of piperacilline + tazobactam of ceftriaxon. Het is ook mogelijk om eerst te beginnen met een infuusbehandeling en daarna over te stappen op een behandeling met tabletten. Daarnaast een lamp dieet moet worden gehandhaafd gedurende de duur van de symptomen en er moet voor worden gezorgd dat er voldoende wordt gedronken.
Alle artikelen in deze serie:
