antischimmelmiddelen worden ook antischimmelmiddelen of antischimmelmiddelen genoemd en worden gebruikt om schimmelinfecties te bestrijden. In de geneeskunde bijvoorbeeld anders antischimmelmiddelen zijn verdeeld over hun werkingsmechanismen.
Wat zijn antischimmelmiddelen?
Lokaal toepasbaar antimycotica worden bijvoorbeeld toegepast in de vorm van zalven, tincturen of sprays en worden bijvoorbeeld gebruikt bij de behandeling van schimmelinfecties die de huid. Sommige antischimmelmiddelen oefenen hun antischimmeleffect uit door de metabolische processen van de schimmel te verstoren. Andere antimycotica voorkomen dat de te bestrijden schimmel onbeperkt celwanden vormt. Bovendien, sommige antimycotica kunnen poriën vormen in membranen van een schimmel, die de levensvatbaarheid van de schimmel negatief beïnvloeden. Antimycotica worden verder onderverdeeld naargelang ze te bestrijden schimmels doden of alleen hun vermogen om zich te vermenigvuldigen te remmen. Antischimmelmiddelen die schimmels doden worden ook wel fungicide antischimmelmiddelen genoemd, terwijl antischimmelmiddelen die de voortplanting remmen ook wel 'fungistatische antischimmelmiddelen' worden genoemd.
Toepassing, voordelen en gebruik
Om schimmelinfecties te bestrijden, worden antischimmelmiddelen lokaal (beperkt tot de infectieplaats) of systemisch (waarbij het organisme als geheel wordt aangetast) gebruikt, afhankelijk van de vorm van infectie. Lokaal toegepaste antimycotica worden bijvoorbeeld in de vorm van zalven, tincturen, poeders, nagellak of sprays en worden bijvoorbeeld gebruikt bij de behandeling van schimmelinfecties die de huid, slijmvliezen of nagels Topische antischimmelmiddelen worden bijvoorbeeld vaak gebruikt om milde tot matige vormen van te behandelen nagel schimmel (op vingernagels of teennagels Als een nagel schimmel is al gevorderd en neemt een ernstige vorm aan, gecombineerd therapie met systemische antischimmelmiddelen kan nodig zijn. Deze antimycotica worden toegediend in de vorm van tablets of sappen, onder anderen. De patiënt en de behandelende arts beslissen meestal over het gebruik van systemisch werkende antimycotica na afweging van de medische voordelen en mogelijke bijwerkingen. Andere schimmelinfecties die kunnen worden behandeld met antimycotica zijn onder meer vaginale mycose, ontsteking van de mondelinge slijmvlies veroorzaakt door schimmels, en luierdermatitis (huid infecties in het luiergebied van zuigelingen). Lokaal aangebrachte antischimmelmiddelen tegen vaginale schimmels kunnen de vorm aannemen van zetpillen, terwijl orale slijmvliesinfecties kunnen worden behandeld met antischimmelmiddelen in de vorm van orale gels. Interne organen kunnen ook worden aangetast door schimmelinfecties en worden meestal behandeld met systemische antischimmelmiddelen.
Kruiden-, natuurlijke en farmaceutische antischimmelmiddelen.
Terwijl antimycotica van verschillende complexen van actieve ingrediënten op chemisch-farmaceutisch niveau voornamelijk worden gebruikt in het kader van de conventionele geneeskunde, presenteert onder andere de natuurgeneeskunde alternatieve methoden om schimmelinfecties te bestrijden. Dus een natuurgeneeskundig alternatief voor de strijd tegen potentieel volksgezondheid-schadelijke darmpaddestoelen met Antimykotika bestaat ongeveer uit ander gedrag maatregelen: Achteraf suiker en koolhydraatvrije diëten moeten worden bereikt door bijvoorbeeld paddenstoelen te onttrekken aan de voedselbasis uit de darm. Bovendien kunnen milieutoxines zoals nicotine, insecticiden (insecticide) of gechloreerd water moet worden vermeden. In plaats van de chemisch-farmaceutische Antimykotika beveelt de natuurgeneeskunde bovendien de vormen van de darmreorganisatie aan, dus bijvoorbeeld het herstel van een intacte Darmflora. De effectiviteit van overeenkomstige natuurgeneeskundige procedures om schimmels te bestrijden wordt in de geneeskunde als controversieel beschouwd. Bovendien worden de antimycotica toegediend in het kader van homeopathie verschillen van de chemisch-farmaceutische antimycotica. In veel gevallen raden homeopathische artsen de homeopathische behandeling van schimmelinfecties alleen af, omdat de homeopathische geneeskunde ervan overtuigd is dat de toegediende remedies precies moeten zijn afgestemd op de individuele persoon en zijn of haar lichaamsconstitutie. Net als de effectiviteit van natuurgeneeskundige middelen om schimmelinfecties te bestrijden, wordt de effectiviteit van homeopathische antischimmelmiddelen vaak als wetenschappelijk onbewezen beschouwd.
Risico's en bijwerkingen
Het gebruik van antischimmelmiddelen bij de behandeling van schimmelinfecties kan verschillende risico's en bijwerkingen met zich meebrengen. Dit geldt niet alleen voor antimycotica op chemisch-farmaceutische basis, maar bijvoorbeeld ook voor homeopathische antimycotica. De Duitse Centrale Vereniging van Homeopathische Artsen (DZVhÄ) waarschuwt bijvoorbeeld voor mogelijke ernstige, ongewenste reacties die enkele maanden kunnen aanhouden wanneer homeopathische antimycotica alleen worden gebruikt. Afhankelijk van het actieve ingrediënt en de vorm van chemisch-farmaceutische antimycotica, raden fabrikanten gebruik tijdens zwangerschap en onder andere borstvoeding. Artsen kunnen ook het gebruik van verschillende antischimmelmiddelen afraden in geval van intolerantie, allergieën of ernstig lever ziekte. Mogelijke bijwerkingen van chemisch-farmaceutische antimycotica zijn onder meer hoofdpijn or misselijkheid Bijwerkingen van lokaal werkende antischimmelmiddelen zijn meestal gelokaliseerd.
