Aicardi-Goutières-syndroom is een enorm zeldzame, autosomaal recessieve genetische mutatie die een genetisch heterogene ontwikkelingsstoornis veroorzaakt in de hersenen van zuigelingen van rond de drie maanden oud en wordt geassocieerd met spasticiteit en epilepsie naast ernstige motorische beperkingen. Een maximale levensverwachting van tien jaar wordt beschouwd als een richtlijn voor ernstige fenotypes, hoewel mildere fenotypes met RNASEH2B-mutaties in sommige omstandigheden langer dan tien jaar kunnen leven.
Wat is het Aicardi-Goutières-syndroom?
Aicardi-Goutières-syndroom is de medische term voor een autosomaal recessieve erfelijke aandoening die overeenkomt met een genetisch heterogene ontwikkelingsstoornis van de hersenen bij baby's van ongeveer drie maanden oud. Het Aicardi-Goutières-syndroom is een autosomaal recessieve erfelijke ziekte die overeenkomt met een genetisch heterogene ontwikkelingsstoornis van de hersenen bij baby's van ongeveer drie maanden. Klinisch gezien lijkt het syndroom op een intra-uteriene infectie, dwz een infectie opgelopen in de baarmoeder, maar nee pathogenen kan worden opgespoord omdat de oorzaak genetisch bepaald is. Bepaalde celkern enzymen zijn minder actief dan normaal vanwege het genetisch defect en zuiveren zo de chromosomen significant minder van onecht RNA eiwitten Dit leidt tot een opeenhoping van DNA-segmenten in de cellen. Als de cellen als gevolg daarvan afsterven, wordt de immuunsysteem wordt actief en veroorzaakt ontsteking op de overeenkomstige sites. In 1984 beschreven de Franse artsen Françoise Goutières en Jean François Aicardi dit fenomeen voor het eerst. Sindsdien zijn er minder dan 150 gevallen gemeld, dus het genetisch defect is navenant zeldzaam. Individuele gevallen zijn tot nu toe vooral in gezinnen geconstateerd, aangezien er een kans van 25 procent is dat een tweede kind het syndroom ook krijgt.
Oorzaken
Er is geen verworven vorm van het Aicardi-Goutières-syndroom. De ontwikkeling hersenen stoornis is altijd aangeboren en is het gevolg van een autosomaal recessieve aandoening gen mutatie die wordt doorgegeven. Om een uitbraak van de ziekte te veroorzaken, de defecte gen moet dienovereenkomstig aan beide zijden van het overervingspad aanwezig zijn. Nieuwe mutaties zijn echter ook mogelijk. Vijf gen loci zijn tot nu toe in verband gebracht met de mutatie. Deze omvatten TREX1, RNASEH2A, RNASEH2B en RNASEH2C en SAMHD1. De eerste beschrijvingen van het syndroom gaan uit van een oorzaak die verband houdt met het TREX1-gen op chromosoom 3p21. De RNASEH2-A-genen zijn genloci voor drie verschillende eiwitten die een rol spelen bij de vorming van het trimere celkernenzym RNase H. Dit celkernenzym is op zijn beurt verantwoordelijk voor het opruimen van DNA van misplaatste bouwstenen van RNA-moleculen. Zonder RNase H treedt vroege embryonale dood op. Als daarentegen het celkernenzym aanwezig is maar niet volledig actief, worden individuele fragmenten van bepaalde genen opgenomen in de lichaamscellen. Daarbij veroorzaken ze apoptose, die een ontstekingsproces in gang zet op basis van de natuurlijke immuunrespons.
Symptomen, klachten en tekenen
Kinderen met het Aicardi-Goutières-syndroom zijn moeilijk te voeden. Ze vertonen schokkerige oogbewegingen en friemelen en hebben lichte koorts en braken Iets minder dan de helft van de getroffen kinderen verliest hun eerder aangeleerde motorische vaardigheden na ongeveer zes maanden. Met betrekking tot motorische vaardigheden komen vooral piramidale tekens voor. Naast spastische verlamming kunnen er ongecoördineerde bewegingen zijn die ervoor zorgen dat de spieren van zowel de armen als de benen samentrekken of epileptische aanvallen veroorzaken. In sommige gevallen, naast de verstoring van de spierspanning, kunnen organen zoals de lever en milt worden vergroot. Later treedt er een toenemende vertraging op in de psychomotorische ontwikkeling. Af en toe, bevriezing-Achtig huidveranderingen komen ook voor.
Diagnose en verloop
Anders gezegd, als het Aicardi-Goutières-syndroom wordt vermoed, moet de arts met name Toxoplasma-parasieten uitsluiten. Computertomografie toont bilaterale calcificaties in de basale ganglia in AGS. Verlies van hersensubstantie en misvormingen van hersensubstanties kunnen ook computertomografisch bewijs zijn. Zenuwvochtonderzoek toont verhoogde CSF-lymfocytosespiegels en alfa-interferonen, wat wijst op een ontstekingsproces in het midden zenuwstelsel In serum, bloedplaatjes zijn verminderd bij AGS-patiënten en lever enzymen worden tegelijkertijd verhoogd. Wat het beloop van de ziekte betreft, sterven veel van de getroffenen erin jeugd, waarbij tien jaar wordt beschouwd als de maximale levensverwachting voor bijzonder ernstige vormen van de mutatie. Patiënten met mildere vormen worden ook vaak ouder dan tien jaar. Deze mildere fenotypes komen meestal overeen met RNASEH2B-mutaties, aangezien ze in bijna de helft van alle gevallen aanwezig zijn. De ziekte vordert bij aanvang over een aantal maanden totdat er meerdere handicaps aanwezig zijn. Na deze eerste maanden stabiliseert de ziekte zich echter gewoonlijk tot een stabiel verloop. Hoewel bijna alle patiënten ouder dan tien tot nu toe ernstige meervoudige handicaps hebben gehad, hebben zich in individuele gevallen ook veel mildere kuren voorgedaan.
Complicaties
Het Aicardi-Goutières-syndroom vertoont ernstige complicaties die een grote negatieve invloed kunnen hebben op het leven van individuen en kinderen. In de meeste gevallen manifesteert het syndroom zich door moeilijkheden bij het voeden en bewegingen van de ogen die schokkerig en ongecontroleerd zijn. Naarmate de ziekte vordert, koorts en braken vaker worden. Bij het Aicardi-Goutières-syndroom vertonen kinderen spastische verlamming van de armen en benen, zodat ze deze niet goed kunnen coördineren en bewegen. In het ergste geval kunnen epileptische aanvallen optreden, die gevaarlijk kunnen zijn, vooral bij kinderen. Het Aicardi-Goutières-syndroom veroorzaakt ook mentale vertraging In de meeste gevallen vindt de dood plaats in jeugd door de symptomen, waardoor de levensverwachting enorm afneemt. Als het kind met het Aicardi-Goutières-syndroom niet sterft, zijn er aanzienlijke complicaties en moeilijkheden in het dagelijks leven. Vanwege de fysieke en psychische beperkingen is de patiënt altijd afhankelijk van de hulp van andere mensen en zorgverleners. Meestal is een verblijf in het ziekenhuis ook noodzakelijk. Het Aicardi-Goutières-syndroom kan ook de lever en milt, waardoor ze groter worden. Dit resulteert meestal in pijn in de respectievelijke orgels.
Wanneer moet je naar een dokter?
In de meeste gevallen kan het Aicardi-Goutières-syndroom niet door een arts worden behandeld. In dit geval vindt de dood van de patiënt plaats na de eerste tien levensjaren. In de regel worden de symptomen al gediagnosticeerd door een kinderarts. Ouders kunnen echter wel een kinderarts raadplegen bij merkbare vertragingen in de ontwikkeling of ontwikkeling van verschillende spasticiteiten. Een bezoek aan de dokter is ook noodzakelijk in het geval van schokkerige bewegingen en een sterke en aanhoudende koorts. Meestal is de koorts en braken kan worden beperkt door medicatie. Het is niet ongebruikelijk dat kinderen ook last hebben van verlamming en convulsies. Deze kunnen ook worden beperkt door behandeling, dus in deze gevallen wordt ook een bezoek aan de dokter aanbevolen. Bij acute noodsituaties of toevallen kan ook een spoedarts worden gebeld. Het is niet ongebruikelijk dat ouders lijden aan psychische problemen of Depressie ook. In dit geval wordt een psychologische behandeling van de ouders aanbevolen. Dit moet worden gevolgd door psychologische zorg, vooral na het overlijden van het kind aan het Aicardi-Goutières-syndroom.
Behandeling en therapie
Tot op heden kan het syndroom van Aicardi-Goutières niet causaal worden behandeld, maar alleen symptomatisch. In deze context kunnen aanvallen worden voorkomen, bijvoorbeeld door toediening anti-epileptica. Fysiotherapeutisch maatregelen worden meestal gebruikt om te verminderen spasticiteit en contracturen. Zeker zalven en crèmes kan worden gebruikt om tegen te gaan huid symptomen. Therapie opties omvatten ook vroege interventie, waarbij niet alleen de getroffen kinderen maar ook en vooral de ouders worden opgevangen.
Vooruitzichten en prognose
Door het Aicardi-Goutières-syndroom zijn er verschillende misvormingen en lasten voor de patiënt. Vaak worden met name de ouders van het kind getroffen door ernstige psychische problemen en Depressie en daarom psychologische zorg nodig hebben. Het kind zelf lijdt aan ernstige beperkingen en epileptische aanvallen. Er zijn intense periodes van koorts en braken. Vaak lijdt het kind ook aan oncontroleerbare bewegingen van de ogen en verlamming van verschillende delen van het lichaam. Bovendien kunnen ook aanvallen optreden, die niet zelden in verband worden gebracht met pijn De ontwikkeling van het kind wordt ernstig beperkt door het syndroom van Aicardi-Goutières en motorische functiestoornissen treden op zenuwstelsel wordt ook negatief beïnvloed door het syndroom. De kwaliteit van leven van de patiënt is uiterst beperkt en de getroffen persoon is in het dagelijks leven meestal afhankelijk van de hulp van andere mensen. Het syndroom van Aicardi-Goutières kan niet worden behandeld, daarom kunnen alleen de symptomen worden beperkt. Met behulp van medicatie kunnen de epileptische aanvallen relatief goed worden verminderd. Verder zijn er verschillende therapieën beschikbaar voor de patiënt.
het voorkomen
Terwijl hij nog in de baarmoeder zit, a foetus kan worden gescreend op het Aicardi-Goutières-syndroom door een vruchtwater monster. In sommige omstandigheden kunnen aanstaande ouders besluiten om de baby niet te krijgen. Geen ander preventief middel maatregelen zijn beschikbaar omdat het syndroom een mutatie is.
Follow-up
De mogelijkheden voor nazorg zijn relatief beperkt bij het Aicardi-Goutières syndroom. De patiënt is altijd afhankelijk van medische behandeling om symptomen te verlichten en mogelijke complicaties te voorkomen. In de regel beperkt het syndroom ook de levensverwachting van de getroffen persoon aanzienlijk. Omdat de ziekte erfelijk is, kan deze niet volledig worden behandeld. Puur symptomatische behandeling is beschikbaar voor de patiënt. Bovendien, als de patiënt kinderen wil hebben, genetische counseling kan worden uitgevoerd om herhaling van het Aicardi-Goutières-syndroom te voorkomen. Getroffen personen zijn meestal afhankelijk van het nemen van medicijnen. Deze moeten regelmatig en mogelijk worden ingenomen interacties met andere medicijnen moet ook worden overwogen. De kinderen krijgen passend therapie en ondersteuning om de spasticiteit Ze kunnen echter niet volledig worden genezen. Vaak heeft contact met anderen die getroffen zijn door het Aicardi-Goutières-syndroom een positief effect op het verdere verloop van de ziekte. Dit leidt vaak tot informatie-uitwisseling en daarmee tot een versoepeling van het dagelijkse leven. Bovendien zijn de ouders vaak ook afhankelijk van psychologische behandeling. In deze context kunnen ook gesprekken met vrienden of kennissen nuttig zijn.
Dit is wat u zelf kunt doen
Het Aicardi-Goutières-syndroom is een aandoening met meervoudige handicaps. Ouders zullen bij hun kind een permanente medische behandeling moeten zoeken. De belasting voor ouders is erg hoog en psychologische zorg wordt sterk aanbevolen. Verdere professionele hulp voor de dagelijkse verzorging van het kind moet ook zonder aarzelen worden gezocht. Als er nog andere kinderen in het gezin zijn, moet ook de mogelijkheid van plaatsing in een zorginstelling worden besproken. Sinds de ziek kind intensieve zorg vereist, mag de last niet worden onderschat. Voor ouders met een ziek kind, het risico van Depressie is vooral toegenomen. Voor jezelf zorgen volksgezondheid - zowel fysiek als psychologisch - mag niet worden verwaarloosd. Ouders kunnen alleen een stabiele ondersteuning voor hun kind zijn als ze zelf stabiel zijn. Aanvallen en veelvuldig braken vereisen constante observatie van het kind. Bij alle activiteiten van het dagelijks leven heeft het kind ouderlijke of professionele zorg nodig. Ouders moeten zorgen voor voldoende beweging door middel van motorische oefeningen, die van het kind dieet rijk aan vitale stoffen en licht verteerbaar, en zorgen voor voldoende hydratatie. Bovenal is fysiotherapeutische ondersteuning van fundamenteel belang voor het verminderen van spastische aanvallen en begeleidt het medicijn therapie Met anti-epileptica Dermatosen kunnen door ouders ondersteunend worden behandeld door zorgvuldige toepassing van crèmes en zalven.
