De adductorreflex is een intrinsieke reflex van de spieren en spiergroepen in de dijen en armen, bekend als de adductoren De afwezigheid van de reflex duidt op schade in het overeenkomstige gebied van de hersenen.
Wat is de adductorreflex?
De adductorreflex is een intrinsieke reflex van de spieren en spiergroepen in de dijen en armen, bekend als de adductoren De adductorreflex wordt veroorzaakt door een slag op het mediale botuitsteeksel van de lange buis botten van de benen of armen. Hierdoor worden de armen of benen naar het lichaam getrokken. Dus, 'adductie'is de Latijnse term voor' dichtbij komen '. In de geneeskunde betekent het dat een deel van het lichaam dichter bij het lichaam wordt gebracht. Dit intrekken wordt gedaan met de zogenaamde adductoren Dit zijn de spieren en spiergroepen die de lengteas van de ledematen uitlijnen met de lengteas van het lichaam. Op deze manier zorgen de adductoren er onder meer voor dat een splay been of arm wordt naar het lichaam gebracht. Hetzelfde geldt voor splayed duimen en tenen. Aandoeningen van de adductoren worden meestal veroorzaakt door sportverwondingen Strikt genomen houdt de adductorreflex voornamelijk verband met de reflexreactie van de dij adductoren. Verantwoordelijk hiervoor is de obturatorzenuw, die de zenuw van de lumbale plexus is en afkomstig is uit het 2e tot 4e lumbale segment van de spinal cord De adductorreflex is een intrinsieke reflex en treedt dus op waar de stimulus optrad. Herhaling verzwakt de reflexrespons niet, in tegenstelling tot de extrinsieke reflex.
Functie en taak
De adductorreflex omvat het testen van de reflexen van de adductoren in de dij Hierdoor kan een uitspraak worden gedaan over de functie van de obturatorzenuw. De adductorreflex behoort tot de groep intrinsiek reflexen Hier signalen van spieren stretching worden via slechts één synaps naar de alfa-motoneuron in de spinal cord en via de motor terug naar de corresponderende spier overgedragen zenuwen Dit resulteert in een reactie van de spier in de vorm van een reflex. De reflex leidt tot een zichtbare spiertrekking, die vervolgens zijn typische bewegingen uitvoert. In het geval van de adductoren is de reflexreactie om de geïrriteerde ledemaat dichter bij het lichaam te brengen. De reflexrespons in een adductorreflex is fysiologisch. Alleen een afwezigheid of versterking van deze reflex zou duiden op een verstoring van de overdracht van de stimulus. De adductoren zijn constant in wisselwerking met hun tegenhangers, de ontvoerders. Abductoren zijn op hun beurt spiergroepen die bewegingen vanaf het lichaam initiëren. Als de neuronale impuls naar de adductoren verstoord zou worden, zouden de corresponderende ledematen constant worden ontvoerd. EEN been die permanent wordt ontvoerd, kan tijdens voorwaartse beweging bijvoorbeeld niet in een rechte lijn worden geleid. Het kan alleen in naar buiten gerichte bogen worden bewogen. Meerdere dij spieren zijn vereist voor de adductie van de been. In aanvulling op adductie bewegingen, roterende bewegingen zijn soms ook nodig. Het adductorband in de dij omvat bijvoorbeeld de vijf spiergroepen Musculus adductor brevis, Musculus adductor longus, Musculus adductor magnus, Musculus gracilis en Musculus pectineus. Adducties, rotaties en flexies worden gecoördineerd in de interactie van alle adductoren. Naast het voeden van de adductoren, innervert de obturatorzenuw ook gevoelig de heup gewricht Laesies aan de obturatorzenuw kunnen daarom ook veroorzaken pijn in de binnenkant van de dij.
Ziekten en klachten
Het doel van het controleren van de adductorreflex is om de arts te informeren over mogelijke neurologische aandoeningen. De reflexrespons is afhankelijk van zowel de excitatietoestand van de motorneuronen als de intacte structuren die bij de reflexboog betrokken zijn. Bijvoorbeeld na een beroerte, is er vaak een toename van de intrinsieke spier reflexen, die tot uiting komt in spasticiteit In deze context worden ook reflextrillingen geactiveerd in de aangrenzende spiergroepen. Deze worden merkbaar als externe reflexen. Een verzwakking van de spierreflex wordt veroorzaakt door mechanische of ontstekingsprocessen in de overeenkomstige reflexboog. In het geval van de adductoren kan dit leiden tot een blijvende verlaging ontvoering van de ledematen. Zo kan verlamming van de obturatorzenuw optreden, meestal tijdens de geboorte. In dit geval, tijdens het passeren van de foetus via het bekken wordt de zenuw soms tegen de inwendige bekkenwand gedrukt, waar deze kan worden beschadigd, vooral als het geboortekanaal te smal is. Laesies van de obturatorzenuw kunnen ook in zeldzame gevallen optreden tijdens chirurgische verwijdering van weefselvocht knooppunten voor kanker De verlamming manifesteert zich in een laterale spreiding van één been. Het been kan niet meer naar het lichaam worden getrokken en wordt tijdens de voorwaartse beweging alleen meegesleurd door zijwaartse boogbewegingen. In extreme gevallen kan het ook over de zijkant gaan. Er zijn ook situaties waarin een obturatorzenuwblokkering moet worden uitgevoerd. Dit is een regionaal anesthesie procedure voor blaas chirurgie. Als blaas weefsel moet worden verwijderd door elektrocauterisatie, de obturatorzenuw moet worden geïmmobiliseerd omdat deze direct langs de buitenwand van de blaas loopt. Door de elektrische stimulatie zouden de adductoren reflexmatig samentrekken. Als gevolg, blaas perforatie door de resectoscoop kan optreden. Om de obturatorzenuw te immobiliseren, a plaatselijke verdoving wordt geïnjecteerd bij het inbrengen van de adductorspier schaambeen Het obturatorzenuwblok kan ook voor heup worden gebruikt gewrichtspijn of adductoren spasmen. Pijn in de dij kan verschillende oorzaken hebben. Schade aan de obturatorzenuw resulteert bijvoorbeeld in geïsoleerd pijn op de binnenkant van de dij. Zenuwlaesies kunnen het gevolg zijn van het bekneld raken van de zenuwen een herniated disc of bekken breuk, onder andere. Om echter te bepalen of adductorpijn echt te wijten is aan een laesie van de zenuwenis een uitgebreide diagnostische opwerking vereist.
