Aanpassingsstoornis is een geestesziekte waarbij de getroffen persoon reageert met verschillende psychologische symptomen na een beslissende levensverandering, bijvoorbeeld een verandering van baan, verhuizing, pensionering, enz., of na stressvolle levensgebeurtenissen zoals een sterfgeval, ongeval, scheiding of iets dergelijks.
Wat is een aanpassingsstoornis?
Een aanpassingsstoornis betekent dat het individu reageert op een stressvolle levensgebeurtenis. Dit kan tot uiting komen in een negatieve verandering in zijn gemoedstoestand of in verstoord interpersoonlijk gedrag. De stoornis treedt op wanneer hij zich niet kan aanpassen aan de nieuwe moeilijke situatie die zich gedurende een lange periode heeft voorgedaan, omdat hij deze psychologisch of fysiek niet kan accepteren. Kenmerkend is dat hij zich subjectief van streek voelt en emotioneel beperkt. Zowel de sociale relaties als de prestaties zijn beperkt bij een aanpassingsstoornis. Dit kan leiden tot een hoog niveau van lijden voor de getroffen persoon.
Oorzaken
Mensen kunnen zich normaal gesproken aanpassen aan veranderende situaties of gebeurtenissen. Dit is anders bij een aanpassingsstoornis, die alle leeftijdsgroepen kan treffen, omdat de getroffen persoon hier niet toe in staat is. Er treden psychische symptomen op, waarvoor veel redenen zijn, bijvoorbeeld als de opgetreden veranderingen te stressvol zijn of als er meerdere veranderingen tegelijkertijd optreden, wat leidt tot psychische overbelasting. Soms beschikt de getroffen persoon ook niet over voldoende coping-strategieën. Triggeren stressfactoren kunnen bijvoorbeeld langdurige conflicten in de privé- of professionele omgeving zijn, ziekten, sterfgevallen, financiële problemen, een verhuizing, de geboorte van een kind en nog veel meer. Het kan gaan over bijna elke mogelijke stressvolle gebeurtenis die zich in het leven kan voordoen. Dit omvat negatieve situaties, maar ook positieve. Het maakt niet uit hoe moeilijk de gebeurtenis is die heeft plaatsgevonden, maar hoe de spanning wordt subjectief gevoeld, hoeveel moeilijke gebeurtenissen er vooraf mogelijk zijn geweest, hoe veerkrachtig de persoon is en erin slaagt om met de situatie om te gaan. Dit bepaalt of er een aanpassingsstoornis zal optreden en welke mate van ernst het gevolg zal zijn. Het risico op het ontwikkelen van een aanpassingsstoornis kan ook groter zijn als de getroffen persoon ervaart spanning in het begin jeugd Aanpassingsstoornis duurt meestal maximaal zes maanden.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen kunnen variëren bij aanpassingsstoornissen en kunnen zich bijvoorbeeld manifesteren in de vorm van een depressieve stemming. Angst, zorgen, woede, bitterheid, rusteloosheid, verdriet, wanhoop, emotionele verwarring, een slechte stemming en slaapproblemen zijn ook typische klachten. De patiënt heeft vaak het gevoel dat hij of zij de realiteit van het dagelijks leven niet langer aankan en niet langer kan voortzetten, in de overtuiging dat hij of zij niet langer in staat is om alledaagse taken uit te voeren. Gevoelens van isolatie en angst kunnen ook optreden bij aanpassingsstoornissen. Een gebrek aan interesse, problemen met concentratie evenals een toenemend verlies van levenslust kan leiden aan het feit dat het sociale gedrag en de prestaties van de getroffen persoon aanzienlijk beperkt zijn. De gevolgen zijn vaak een sociale terugtrekking tot agressiviteit. Naast de psychische problemen zijn er bij een aanpassingsstoornis ook somatische klachten mogelijk, bijvoorbeeld spijsverteringsstoornissen en spanning.
Diagnose en verloop
Als een aanpassingsstoornis wordt vermoed, is de psychiater en psychotherapeut vraagt eerst welke klachten er zijn, hoe vaak en in welke ernst ze voorkomen. Vervolgens stelt hij vast of de getroffen persoon het hoofd kan bieden aan het dagelijkse leven of dat de stoornis al zodanige proporties heeft aangenomen dat hij op dit moment bijvoorbeeld niet meer in staat is zijn beroep uit te oefenen of voor de kinderen te zorgen. Aan de hand van de uitkomst van het interview kan de arts nagaan of het een normale reactie is op een stressvolle gebeurtenis of een aanpassingsstoornis die behandeling behoeft. Daarna zijn er ook resultaten beschikbaar over welke middelen beschikbaar zijn in de getroffen persoon om het hoofd te bieden spanning, dwz de aanpassingsstoornis.
Complicaties
Aanpassingsstoornis wordt meestal behandeld door een psycholoog of psychiater en is geen lichamelijke ziekte. Bij een aanpassingsstoornis voelt de getroffen persoon zich vaak alleen en onzeker, wat niet zelden leidt tot een gevoel van angst. De getroffen persoon neemt dit gevoel vaak over op zijn vrienden en familieleden. Dit resulteert in veranderd sociaal gedrag en sociale terugtrekking. Mensen met aanpassingsstoornissen worden vaak geplaagd door een gevoel van leegte of toegenomen zorgen over een bepaald probleem uit het verleden of de toekomst. Vreugde, verdriet en ook angst zijn ook veel voorkomende complicaties van aanpassingsstoornissen. De symptomen variëren enorm en ze resulteren meestal in een depressieve stemming, angstgevoelens en zorgen. De behandeling is ofwel door in te praten therapie of medicatie. De therapie slaat meestal niet meteen toe, het kost tijd om de aanpassingsstoornis te behandelen. De getroffen persoon klaagt over angstgevoelens en kan niet langer alleen het dagelijkse leven aan. Vooral bij adolescenten wordt sociaal gedrag beïnvloed. In een paar gevallen verliezen patiënten ook hun baan, vervallen ze in ernstige gevallen Depressie en beginnen ook zelfmoordgedachten te krijgen. Vriend en familie moeten zeker toekijken in geval van aanpassingsstoornissen en ook een arts hierover informeren.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Veel mensen lijden tijdens hun leven aan een aanpassingsstoornis - veroorzaakt door stressvolle levensomstandigheden en ernstige levensveranderingen. Als de symptomen van een aanpassingsstoornis zo ernstig zijn dat een normaal dagelijks leven niet langer mogelijk is, moeten patiënten onmiddellijk een arts raadplegen. Indien men in het huidige leven de weg niet meer kan vinden en symptomen als rusteloosheid, nervositeit, sociale terugtrekking, neerslachtigheid en slaapstoornissen de kwaliteit van leven aanzienlijk beperken, is een bezoek aan de huisarts aan te bevelen. De huisarts kan als vertrouwd arts een eerste beeld krijgen van de individuele klachten en vervolgens een verwijzing naar specialisten schrijven. De specialist in de psychiatrie kan de stressvolle symptomen behandelen door middel van medicatie of er ook een aanbeveling voor doen psychotherapie In de meeste gevallen is aanpassingsstoornis goed te behandelen psychotherapie Door actuele problemen en gedachten te bespreken, kan emotionele verlichting worden bereikt. Psychotherapie is ontworpen om mensen te helpen beter met hun nieuwe omstandigheden om te gaan en een individu te vinden solutions op hun problemen. De ondersteunende gesprekken kunnen een positief effect hebben op de geest van de patiënt en verlichting bieden. Nieuwe manieren om beter om te gaan met stressvolle levensomstandigheden in de toekomst kunnen ook worden gevonden en geoefend door middel van psychotherapie.
Behandeling en therapie
De belangrijkste optie voor de behandeling van aanpassingsstoornissen is psychotherapie, die ook als counseling fungeert. Therapie kan emotionele steun bieden en de patiënt helpen terug te keren naar een normale routine. Daarnaast biedt deze behandeling een goede kans om te achterhalen waarom de aanpassingsstoornis zich heeft voorgedaan. Degenen die de oorzaken begrijpen, kunnen leren om gezonde coping-strategieën te ontwikkelen om beter om te gaan met andere stressvolle gebeurtenissen die zich later in het leven kunnen voordoen. Het is altijd belangrijk om dit op tijd te signaleren en ertegen te managen. In sommige gevallen, wanneer praten niet genoeg is, worden medicijnen ook gebruikt om te helpen bij symptomen zoals Depressieangst, of zelfs zelfmoordgedachten. Antidepressiva evenals anti-angstmedicijnen hebben goed gewerkt voor aanpassingsstoornissen.
Vooruitzichten en prognose
Een aanpassingsstoornis kan enkele weken tot vele jaren aanhouden. Sommige artsen en psychologen beschouwen de aanpassingsstoornis als 'goedaardig' omdat ze in veel gevallen volledig verdwijnt of met succes kan worden behandeld. De meeste aanpassingsstoornissen verbeteren binnen zes maanden of verdwijnen volledig. Psychologen en artsen verwijzen echter niet meer naar een aanpassingsstoornis als de symptomen langer dan zes maanden aanhouden. Voor reactief Depressiewordt deze termijn verlengd tot twee jaar. Deze diagnostische richtlijn verstoort mogelijk de feitelijke prognose van aanpassingsstoornissen. Tot op heden zijn er weinig onderzoeken die specifiek gericht zijn op aanpassingsstoornissen. Dit is nog een reden waarom de prognose vaak onduidelijk is. Bovendien zijn aanpassingsstoornissen zeer divers: aangezien aanpassingsstoornissen een breed spectrum beslaan en veel verschillende triggers kunnen hebben, hangt de prognose sterk af van het individuele geval met de bijbehorende aandoeningen. Hoe meer middelen een getroffen persoon heeft en gebruikt, hoe waarschijnlijker het is voorwaarde zal verbeteren. De psychische klachten die make-up aanpassingsstoornis kan chronisch worden en dus meerdere jaren aanhouden. Een voorbeeld van zo'n cursus is chronisch verdriet. Aanpassingsstoornissen veroorzaakt door migratie en de daarbij behorende 'cultuur' schokken”Vaak verbeteren zodra de persoon zich in zijn of haar nieuwe omgeving heeft gevestigd en goed is geïntegreerd.
het voorkomen
Er is in ieder geval geen manier om een aanpassingsstoornis te voorkomen, maar er is wel een kans om gezonde copingstrategieën te ontwikkelen om ermee om te gaan, bijvoorbeeld in tijden van hoge stress. Het is ook nuttig om leiden een gezonde levensstijl met voldoende rustperiodes om een gezonde levensstijl te creëren evenwicht Oefening, yoga en meditatie zijn ook erg goed om in balans te zijn, gepast te reageren in moeilijke situaties en zo een aanpassingsstoornis te voorkomen. Veel factoren spelen een belangrijke rol.
Nazorg
Voor degenen met een aanpassingsstoornis zijn er in de regel geen speciale mogelijkheden voor nazorg. Deze zijn echter ook niet altijd nodig, aangezien de aanpassingsstoornis primair door een arts dient te worden behandeld. Na een succesvolle behandeling moet ervoor worden gezorgd dat deze aandoeningen niet terugkeren en voorkomen. In de meeste gevallen wordt de behandeling van deze aandoening gedaan door middel van therapie met een psycholoog. Bovenal moet een vroege behandeling worden gestart om verdere symptomen en complicaties te voorkomen. Vrienden en familie dienen de getroffenen op de symptomen van de aanpassingsstoornis te wijzen, terwijl ze ook een behandeling met een arts moeten starten. In sommige gevallen wordt de aandoening ook ondersteund met behulp van medicijnen, zodat een regelmatige inname moet worden gegarandeerd. Mogelijk interacties met andere medicijnen kan ook voorkomen. Vaak heeft de steun van familie en vrienden ook een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte en kan het verdere complicaties en klachten voorkomen. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt niet verminderd door de aanpassingsstoornis.
Wat u zelf kunt doen
Steeds meer mensen hebben in het dagelijks leven te maken met ernstige spanningen, die ernstige gevolgen kunnen hebben voor het lichaam en de geest van een persoon. Omdat aanpassingsstoornissen zich vaak manifesteren in negatieve gemoedstoestanden en interpersoonlijke sociale gedragsstoornissen, is het moeilijk om te verbergen in het sociale leven. Omdat aanpassingsstoornissen vaak het gevolg zijn van stressvolle tijden, kan deze het beste worden verlicht met voldoende rust voor regeneratie. In het dagelijks leven moeten de getroffenen voldoende tijd voor zichzelf plannen. Omdat de aanpassingsstoornis meestal tijdelijk is, kunnen vrienden en familie in deze moeilijke tijd steun bieden en de patiënt een handje helpen. Een andere zelfhulpmethode voor aanpassingsstoornissen is de zogenaamde ontspanning oefeningen en meditaties, waarbij de getroffen persoon zich goed kan voelen en de stress van het leven kan loslaten. Sommige mensen hebben daarentegen intensieve lichamelijke activiteit nodig om stress te verminderen en een aangenaam gevoel van welzijn te herwinnen. Omdat elke persoon individueel is, zou iedereen voor zichzelf moeten onderzoeken wat hem goed doet. Met sportsessies, ontspanning oefeningen, rustperiodes, enz., kunnen de symptomen van een aanpassingsstoornis worden verlicht, zodat de getroffen persoon de zijne kan terugkrijgen sterkte en actief deelnemen aan het leven.
