Het achterhoofdsbeen (Os occipitale) is een onderdeel van de hersenen schedel Het bot bestaat uit drie delen en bevat niet alleen verschillende openingen, maar dient ook als aanhechtingsplaats voor weefsels. Het achterhoofdsbeen kan breuk in basilair schedel breuk, en trisomie 18 resulteert vaak in een groot achterhoofdsbeen.
Wat is het achterhoofdsbeen?
De botten van de schedel capsule vormt een ronde kluis die de hersenen Ze ondersteunen het zachte weefsel van het complexe orgaan en beschermen het tegen direct contact met de omgeving. Het achterhoofdsbeen is een van de botten die behoren tot de hersenschedel (neurocranium). In totaal telt de hersenschedel zeven verschillende botten, en de hele schedel - inclusief de gezichtsschedel - omvat 22. Het achterhoofdsbeen bevindt zich aan de achterkant van de hoofd, waar het wordt gevonden tussen het wiggenbeen (Os sphenoidale), slaapbeen (Os temporale) en pariëtaal bot (Os parietale). In de anatomie is het achterhoofdsbeen ook bekend onder de technische term "Os occipitale". Zoals alle botten bestaat het platte schedelbot uit een raamwerk van weefsel dat pas volledig verhardt tijdens de lichamelijke ontwikkeling.
Anatomie en structuur
Het achterhoofdsbeen is samengesteld uit drie delen die normaal met elkaar worden versmolten: de pars squamosa, de pars lateralis en de pars basilaris. De pars squamosa ligt onder (dorsaal) het foramen magnum. Het foramen magnum is een grote opening in de schedel waardoor de medulla oblongata de achterste fossa verlaat en overgaat in de spinal cord De pars squamosa heeft een komvormige vorm en ontwikkelt zich uit twee subeenheden. De occipitale plaat ontwikkelt zich vanuit vier centra, van waaruit het botweefsel samen groeit. Daarentegen ontwikkelt de nekplaat van de pars squamosa zich uit twee kernen vanaf de zevende week van ontwikkeling. De pars lateralis vormt de laterale delen van het achterhoofd en ontwikkelt zich ongeveer een week later uit één kern. Aan elke kant heeft de pars lateralis een condylus occipitalis, die een onderdeel is van het atlantooccipitale gewricht (articulatio atlantooccipitalis). De pars basilaris vormt het deel van het achterhoofdsbeen dat de schedel rostraal sluit naar het midden van de hoofd Het heeft ongeveer de vorm van een vierhoek en komt ook voort uit een centrum tijdens fysieke ontwikkeling.
Functie en taken
Als onderdeel van de hersenschedel heeft het achterhoofdsbeen de functie om de hersenen Het bevat ook of biedt ondersteuning voor tal van constructies. Samen met het slaapbeen vormt het achterhoofdsbeen de achterste fossa. Het bevat de cerebellum, de middenhersenen, de brug en de medulla oblongata. De laatste steekt uit door het foramen magnum, dat zich aan de basis van het achterhoofdsbeen bevindt. De pars squamosa heeft botuitsteeksels en depressies. Een daarvan Depressie is de sulcus sinus transversi, waarin de sinus transversus loopt. De dwarse sinus is een bloed dirigent die veneus bloed uit de schedel afvoert. Een ander Depressie in de pars squamosa van het achterhoofdsbeen is de sulcus sinus sigmoidei. Het bevat de sigmoïde sinus, een andere veneuze bloed geleider. De twee sulci bevinden zich aan de binnenkant van de pars squamosa. Daar vormt de protuberantia occipitalis interna een klein uitsteeksel waar sprake is van een aanhechting van de cerebrale halve maan (falx cerebri). De huid scheidt de twee hersenhelften. Aan de buitenkant van de pars squamosa biedt de protuberantia occipitalis externa ook een bevestigingspunt voor de kap of trapezius spier (Trapezius-spier Bij de pars lateralis van het achterhoofdsbeen is de schedel verbonden met de atlas via het atlantooccipitale gewricht. De atlas vertegenwoordigt de bovenste halswervel (C1) en vormt daarmee het begin van de wervelkolom. Aan de binnenkant van de pars lateralis ligt de tuberculum jugulare, een botuitsteeksel dat het hypoglossale kanaal bedekt. In sommige gevallen biedt de tuberculum jugulare ook een Depressie voor craniaal zenuwen IX-XI. Met behulp van zijn processus jugularis fungeert de pars lateralis tevens als bevestigingspunt van een nek spier, de musculus rectus capitis lateralis. Bovendien vormt het achterhoofd een intern uitsteeksel bij de pars lateralis, bekend als de tuberculum pharyngis. Hier hechten de musculus rectus capitis anterior, de faryngeale hechtdraad (raphe pharyngis) en de longus capitis spier zich. De clivus van de pars lateralis vormt de grens tussen de achterste schedel fossa en de media schedel fossa.
Ziekten
Verwondingen aan de hoofd kan resulteren in een basale schedel breuk, waarbij vaak ook het achterhoofdsbeen is betrokken. De medische wetenschap maakt onderscheid tussen een frontobasaal breuk Waarbij de neus- en een laterobasale fractuur waarbij het slaapbeen ook breekt. Mogelijke symptomen zijn onder meer monoculair / glandulair hematoom, lekkage van hersenvocht en bloed, en verminderd bewustzijn. Wanneer cranial zenuwen of delen van de hersenen zijn beschadigd, kunnen aanvullende neurologische symptomen optreden, zoals symptomen die duiden op hersenzenuwfalen. Sommige ziekteverschijnselen kunnen echter ook lijken op het klinische beeld van een beroerte. In sommige gevallen is de schedelbasisfractuur veroorzaakt bloedingen rond het oog. Getroffen personen kunnen pulsatie in het oog voelen of de oogbal kan naar voren uitsteken als gevolg van de zwelling. Medische professionals noemen dit dan exophthalmus of protrusio bulbi. In verbinding met trisomie 18is het achterhoofdsbeen van getroffen individuen vaak opvallend ontwikkeld. De genetische aandoening staat ook bekend als het Edwards-syndroom en kan zich op heel verschillende manieren manifesteren. Typisch zijn vooral misvormingen en korte gestalte In de meeste gevallen (ongeveer 90%), trisomie 18 leidt tot overlijden vóór de geboorte en de mortaliteit van kinderen geboren met het Edwards-syndroom is ook erg hoog. De behandeling richt zich meestal op de symptomen, aangezien de geneeskunde de oorzaak van de genetische ziekte niet kan behandelen. In sommige gevallen ondersteunend maatregelen nodig zijn, zoals kunstmatige voeding.
