De ziekte van Dupuytren of de contractuur van Dupuytren verwijst naar een voorwaarde waarin veranderingen optreden in de bindweefsel van de handen. Zoals de voorwaarde vordert, buigen de vingers meer en meer naar de handpalm. Als gevolg hiervan kunnen de getroffenen hun handen niet meer goed gebruiken en ervaren ze een aanzienlijke beperking in hun dagelijks leven.
Wat is de ziekte van Dupuytren?
Met de ziekte van Dupuytren bedoelen artsen een pathologische verandering in de bindweefsel plaat in de hand. In principe gezond bindweefsel heeft op dit punt een nogal vezelachtige structuur. De ziekte zorgt er echter voor dat dit verhardt en er ontstaan strengen en knobbeltjes die enerzijds de verharding veroorzaken vinger pezen en, aan de andere kant, de grootte van de weefselplaat van de hand verkleinen. Als gevolg hiervan krullen individuele of zelfs meerdere vingers naar de handpalm en kunnen ze uiteindelijk niet meer worden gestrekt. Pijn komt gewoonlijk niet voor bij de ziekte van Dupuytren; de handen van de getroffenen zijn echter duidelijk motorisch beperkt, vooral in het latere verloop van de ziekte. Vaak worden beide handen in gelijke mate door de ziekte getroffen. De ziekte van Dupuytren komt meestal voor tussen de 40 en 60 jaar, waarbij mannen vaker worden getroffen dan vrouwen. Volgens statistieken lijden ongeveer 1.3 tot 1.9 miljoen in Duitsland aan de ziekte van Dupuytren.
Oorzaken
De oorzaken van de ziekte van Dupuytren zijn pas onlangs bekend geworden. Het feit dat de voorwaarde komt vaker voor in sommige families heeft lang gesuggereerd dat een genetische aanleg cruciaal kan zijn voor de weefselverandering. Recent onderzoek heeft aangetoond dat de ziekte wordt veroorzaakt door een gen mutatie. De regio's van de genen die primair worden beïnvloed, zijn die die verantwoordelijk zijn voor celsignaaltransductie. Als bepaalde signaalroutes worden verstoord, worden de bindweefselcellen omgevormd tot een ander type cel, dat onder meer verantwoordelijk is voor wond genezen en vormen collageen Dit wordt op de flexor afgezet pezen van de vingers, waardoor permanente verharding ontstaat. De ziekte van Dupuytren treedt aanvankelijk geleidelijk en in afleveringen op, waardoor het moeilijk is om de ziekte in een vroeg stadium te herkennen. Op de lange termijn zijn er echter aanzienlijke beperkingen in de beweging van de vingers. Artsen verdelen het verloop van de ziekte in verschillende stadia. Vinger extensie kan worden beïnvloed tussen 0 en 135 graden naarmate de ziekte vordert.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Dupuytren manifesteert zich aanvankelijk door een nodulaire verdikking aan het basisgewricht van de kleine of ring vinger Door een proliferatie van de bindweefselpeesplaat op de handpalm worden de aangedane vingers steeds meer teruggetrokken. Mannen hebben significant vaker last van deze goedaardige tumor dan vrouwen. Dit is in het begin niet pijnlijk, hooguit onaangenaam. En het maakt het moeilijker om de vingers te strekken. Naarmate de ziekte voortschrijdt, wordt het steeds moeilijker om de vingers te openen, omdat het weefsel steeds korter en harder wordt. In de handpalm kunnen in plaats van knobbeltjes reeds duidelijk verdikte koorden worden gepalpeerd. Indirect aangetast gewricht capsules ook verkorten vanwege het ontbreken van verlenging. Bloed schepen net zoals zenuwen worden belemmerd in hun functie door de constante buiging van de vingers. In zeldzame gevallen pijn kan gebeuren. Deze treden meestal op wanneer een zenuw vastzit in een van de bindweefselknobbeltjes. Als de contractuur gedurende een lange periode onbehandeld blijft, kunnen de aangedane vingers zich terugtrekken totdat ze tegen de handpalm rusten en niet meer kunnen worden verlengd. Dit leidt tot een aanzienlijke beperking van de dagelijkse activiteiten, aangezien de hand zijn grijpfunctie niet meer volledig kan uitoefenen.
Diagnose en progressie
Als de ziekte van Dupuytren wordt vermoed, moet eerst de huisarts worden geraadpleegd. Deze onderzoekt de hand eerst visueel en palpeert de klachten. Verder sluit de arts andere aandoeningen uit, zoals gewrichtsslijtage. Een Röntgenstraal onderzoek kan ook worden gebruikt voor diagnose. Het verloop van de ziekte verloopt meestal geleidelijk. In het begin worden er nauwelijks significante klachten opgemerkt. Na verloop van tijd neemt de beweeglijkheid van de vingers echter aanzienlijk af. Bovendien worden vaak beide handen aangetast. Indien onbehandeld, kunnen de vingers of hand niet langer worden gestrekt en blijven ze in een permanent gebogen positie.
Complicaties
De ziekte van Dupuytren zorgt ervoor dat de patiënt verschillende klachten en beperkingen in de handen ervaart. In de meeste gevallen zijn de vingers gekromd, waardoor de getroffen personen in hun dagelijks leven ernstig worden beperkt. Gewone werkzaamheden kunnen dan niet meer zonder meer worden uitgevoerd. Soms zijn patiënten afhankelijk van de hulp van andere mensen. De kwaliteit van leven wordt aanzienlijk verminderd door de ziekte van Dupuytren. Psychische klachten en Depressie kan ook optreden vanwege de beperkingen. De vingers zijn meestal onbeweeglijk en kunnen ook worden aangetast door littekens Zelfgenezing komt niet voor bij deze ziekte, dus een arts moet in ieder geval worden geraadpleegd. In de meeste gevallen vereist de ziekte van Dupuytren een chirurgische ingreep om de symptomen te verlichten. Er zijn geen complicaties. In veel gevallen kan de beweeglijkheid van de vingers echter slechts tijdelijk worden hersteld, waardoor hernieuwde ingrepen nodig zijn. Straling therapie kan ook de symptomen behandelen en leiden op een positief beloop van de ziekte. De levensverwachting wordt gewoonlijk niet beïnvloed of verminderd door de ziekte van Dupuytren.
Wanneer moet je naar een dokter?
Wanneer de ziekte van Dupuytren is opgetreden als gevolg van een goedaardige groei, zullen getroffen personen zelf een arts bezoeken vanwege het onvermogen om hun vingers uit te strekken. Het kan echter jaren duren voordat de flexiecontractuur van de ziekte van Dupuytren zich volledig heeft ontwikkeld. In het geval van de eerste symptomen gaan patiënten meestal niet naar de dokter. Velen behandelen de merkbare verharding van de handpalm met massages of zalven Vaak worden beide handen aangetast door de ziekte van Dupuytren. Gewoonlijk zijn echter slechts bepaalde vingers in beweging beperkt. Dit voorkomt ook vaak een bezoek aan de dokter. De getroffenen leren hun handen anders te gebruiken. Velen passen zich aan hun mobiliteitsbeperkingen aan. Wel is het raadzaam om bij handklachten vroegtijdig een arts te raadplegen, omdat dit helpt om andere ziektes uit te sluiten. Therapeutisch maatregelen omvatten lichaamsbeweging of chirurgische ingrepen. Vaak is er helemaal geen behandeling nodig. Soms kan verlichting worden bewerkstelligd door middel van een naaldfasciotomie of bestraling.
Behandeling en therapie
Als de beweging van de vingers met meer dan 30 graden wordt beperkt als onderdeel van de ziekte van Dupuytren, wordt in het algemeen een operatie uitgevoerd. Dit kan de beweeglijkheid van de vingers tijdelijk herstellen. Er worden verschillende chirurgische methoden gebruikt. Zo kunnen de verharde peeskoorden worden doorgeknipt of kan de gehele bindweefselplaat van de hand worden verwijderd. De ervaring leert dat het succes van de operatie langer duurt als er meer weefsel wordt verwijderd. Vaak kan de beweeglijkheid van de vingers echter niet permanent worden behouden. Terugval komt relatief vaak voor, waardoor hernieuwde interventies nodig kunnen zijn. Dit is vooral het geval als de ziekte al meerdere keren in de familie is voorgekomen. Naast chirurgisch therapie, kunnen andere behandelmethoden worden gebruikt voor de ziekte van Dupuytren. De behandelende arts kan een enzym in het aangetaste gebied injecteren, dat het oplost collageen en dus de verhardingen. Als de ziekte in een vroeg stadium wordt ontdekt, worden röntgenfoto's (straling therapie) kunnen ook worden gebruikt. Deze voorkomen de verspreiding van de knobbeltje-vormende cellen. Deze behandelmethode kan echter alleen worden gebruikt voor de ziekte van Dupuytren als de ziekte zich nog in een vroeg stadium bevindt. In een later stadium blijven röntgenfoto's ondoeltreffend.
Vooruitzichten en prognose
De ziekte van Dupuytren is een ongeneeslijke aandoening. Dankzij uitgebreide therapeutische maatregelen, de prognose is erg goed. Veel patiënten ontwikkelen geen contracturen of andere symptomen. Het is voldoende om het beloop van de ziekte te volgen en milde symptomen met medicatie te behandelen. De aangedane hand kan operatief worden behandeld. Tijdens de operatie wordt het pathologische bindweefsel volledig verwijderd, waardoor de pezen De kwaliteit van leven kan door een dergelijke operatie aanzienlijk worden verbeterd. Als gevolg hiervan neemt ook het welzijn van de patiënt toe, omdat hij mogelijk zijn vorige bezigheid kan voortzetten en niet langer afhankelijk is van de hulp van andere mensen. Bij een vroege behandeling is de prognose beduidend beter dan bij een late behandeling, wanneer de kromming van de vingers al ver gevorderd is. De levensverwachting wordt niet verminderd door de ziekte van Dupuytren. Het recidiefpercentage, dat wil zeggen de kans dat de ziekte binnen vijf jaar terugkeert, is maximaal 40 procent. De prognose wordt gemaakt door de verantwoordelijke specialist met betrekking tot de conditie van de vingers en pezen en het verloop van de ziekte tot nu toe.
het voorkomen
Aangezien de ziekte van Dupuytren een genetische aandoening is, is preventie in de ware zin niet mogelijk. Iedereen die op zichzelf tekenen waarneemt die kunnen wijzen op de ziekte van Dupuytren, moet echter zo snel mogelijk een arts raadplegen en de oorzaak van de symptomen laten ophelderen. Als het inderdaad de ziekte van Dupuytren is, is de kans op een succesvolle therapie significant groter als er vroeg mee wordt begonnen. De ziekte is niet te genezen; de symptomen kunnen echter aanzienlijk worden verlicht en de progressie wordt vertraagd.
Nazorg
Nazorg na een operatie om de ziekte van Dupuytren te behandelen, wordt als uiterst belangrijk beschouwd. Het kan zowel als intramurale als poliklinische patiënt plaatsvinden. Hierbij speelt de medewerking van de patiënt een belangrijke rol. De eerste vervolgbehandeling start direct na de operatie. Met behulp van een gips spalk, de geopereerde hand kan een week worden geïmmobiliseerd. Het moet echter mogelijk zijn om de vingers in totaal te bewegen gewrichten. Na de gips spalk krijgt de patiënt meestal een compressieverband Dit gaat de vorming van zwelling na de chirurgische ingreep tegen en zorgt tegelijkertijd voor bewegingsvrijheid van de vingers. De hechtingen worden ongeveer 14 dagen na de operatie verwijderd. Het duurt tot de derde week voordat het verband kan worden verwijderd. De patiënt heeft dan de taak zijn vingers zo zelfstandig mogelijk en zonder spanning te bewegen. Als hij goed meewerkt en de instructies van de arts opvolgt, heeft hij meestal geen fysiotherapeutische behandeling nodig. Als er zwelling optreedt, kan deze worden behandeld lymfedrainage Om de behandelde hand niet te belasten, wordt deze gedurende een periode van zes weken geleidelijk weer opgenomen in de dagelijkse activiteiten. Gedurende ongeveer 12 weken moet de patiënt zware handbelastingen vermijden, en tegelijkertijd moet hij of zij hiervan profiteren ergotherapie oefeningen om de beweeglijkheid van de vinger te animeren. Het regelmatig aanbrengen van een vette crème op het littekenweefsel is een nuttige maatregel gebleken.
Wat u zelf kunt doen
Bij de ziekte van Dupuytren kan de aangedane persoon de verkorting van het bindweefsel goed zelf tegengaan. Dagelijks en consequent oefenen is belangrijk. De twee opties voor zelfbehandeling zijn onder meer stretching het aangetaste weefsel en het versterken van de vingerextensoren. Zelf-stretching van de palmaire aponeurose (bindweefselplaat van de handpalm) kan worden voorafgegaan door zacht massage. Ieder massage olie is hier geschikt, evenals een druppel plantaardige olie uit de keuken. Met de duim van de gezonde hand kan de palm van de aangedane hand langs het middenhandsbeentje van de ringvinger en pink naar de vingertoppen worden gestreeld en in een cirkelvormige beweging worden gemasseerd. Daarna worden de gebogen vingers voorzichtig in lengte getrokken en dus recht. Deze oefeningen kunnen worden gebruikt in de badkuip, als warm water bevordert ontspanning en vergemakkelijkt zelf-stretching Na het strekken worden de vingers actief gestrekt. De hand ligt met de handpalm op een tafelblad. Elke vinger wordt eerst afzonderlijk van het oppervlak getild en vastgehouden. Aan het einde worden alle vingers tegelijkertijd opgelicht. De vingers moeten altijd worden gespreid. Om de weerstand van de spieren nog meer te verhogen kan er een elastiekje over alle vingers gespannen worden. De persoon probeert nu zijn vingers tegen de band te spreiden.
