Introductie
Schimmels kunnen een ernstige bedreiging vormen voor de mens als ziekteverwekkers, vergelijkbaar met bacteriën, bijvoorbeeld. Er zijn gevallen waarin ze bepaalde delen van het menselijk organisme aanvallen maar niet tot ziekte leiden, men spreekt van commensalen. In andere gevallen leiden ze echter tot ernstige infecties.
Men onderscheidt verschillende groepen schimmels. Dermatofyten zijn een groep schimmels die voornamelijk de huidgebieden van de voet aantasten. De klassieke voetschimmel, die kan worden aangetroffen in vochtige omgevingen (bijv. In zwemmen pools), wordt veroorzaakt door dermatofyten.
Dermatofyten zijn onder meer Trichophyton, Microsporum en Keratomyces. Dan is er de grote groep gistschimmels. De gistschimmels kunnen een ontsteking van de mond holte en de slokdarm (spruw) en kan ook verantwoordelijk zijn voor ernstige hersenvliesontsteking.
Andere infecties veroorzaakt door schimmels worden over het algemeen candidoses genoemd. Gisten omvatten Candida albicans, Candida glabrata, Candida krusei en Cryptococcus neoformans, die verantwoordelijk is voor het veroorzaken van het genoemde hersenvliesontsteking Ten slotte valt nog de grote groep mallen te vermelden.
Deze soorten schimmels kunnen ook bij mensen ernstige infectieziekten veroorzaken, waaronder ernstige schimmels longontsteking Een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de schimmels is de Aspergillus fumigatus. en schimmelinfectie
Diagnose
De diagnose van een schimmelinfectie hangt af van welk deel van het lichaam is aangetast. De mond spruw bijvoorbeeld, dat vaak voorkomt bij immuungecompromitteerde mensen, is een visuele diagnose vanwege de typische witachtige verkleuring in de mond en keel en hoeft meestal niet verder te worden opgehelderd. Longontsteking, die wordt veroorzaakt door schimmels, heeft vaak een vlekkerig karakter in de Röntgenstraal afbeelding.
Dit is geen bewijs, maar een indicatie dat het een schimmelziekte zou kunnen zijn. In dit geval is het bewijs een laboratoriumchemisch onderzoek van het sputum (opgehoestte secretie). Als iemand een bewijs zou willen hebben met een mond/ slokdarm oren oren, men moet er een uitstrijkje van maken de keel met een wattenstaafje en stuur dit naar het laboratorium.
Het monster wordt op een kweekmedium geplaatst en enkele dagen geïncubeerd. Als de typische structuren van een schimmel binnen een paar dagen op het kweekmedium groeien, is dit het bewijs van de betreffende schimmel. Ook is er vaak sprake van een schimmelinfectie van het maagdarmkanaal.
In dit geval wordt de detectie gedaan door een ontlastingsmonster, dat ook naar een laboratorium wordt gestuurd en volgens het uitstrijkje op een kweekmedium wordt geïncubeerd. Het resultaat wordt ook na enkele dagen bepaald. Er moet echter worden opgemerkt dat er binnen enkele uren geen snelle detectie mogelijk is en dat er minimaal 3-4 uur moet worden gewacht tot een detectie wordt verkregen.
In geval van twijfel, dwz als de patiënt het moeilijk heeft voorwaardedient de behandeling eerder te worden gestart. Schimmels kunnen een breed scala aan symptomen veroorzaken. Nogmaals, de doorslaggevende factor is welk deel van het lichaam wordt beïnvloed.
In het geval van oesofagitis veroorzaakt door spruw (spruw-oesofagitis), slikproblemen, jeuk en brandend van de mond en keel, smaak aandoeningen, verlies van eetlust en de typische witachtige coating van de mond en keel komen voor. Dermatofytische aantasting van de voeten leidt tot roodachtige open en brandende huid in de ruimtes tussen de tenen. (zie Hoe herken je voetschimmel) In het geval van longontsteking veroorzaakt door een schimmel, een sterk en productief hoesten (met sputum) komt meestal voor, die op geen enkele reageert antibiotica.
Omdat er ook altijd een virale infectie achter kan zitten, komt het vermoeden van een schimmelpneumonie meestal relatief laat op. Schimmelinfecties van het maagdarmkanaal veroorzaken vaak helemaal geen symptomen. Sommige patiënten melden diarree en heel veel lucht in de buik.
Dit is echter niet doorslaggevend. Er zijn onderzoeken die bewijzen dat veel mensen ook een schimmelinfectie in de darm hebben, die geen klachten geeft, onschadelijk is en niet behandeld hoeft te worden. De waarschijnlijk moeilijkste cursus is een schimmelinfectie van de bloed.
Men spreekt ook van een schimmel-sepsis. In dit geval zijn schimmels van welke aard dan ook in de bloedbaan terechtgekomen en veroorzaakt bloed vergiftiging. De symptomen zijn erg hoog koorts, verslechtering van de generaal voorwaarde en zwakte. In het slechtste geval, falen van meerdere organen en de dood van de patiënt kan voorkomen.
