Wat zijn de symptomen van ooglidontsteking? | Ontsteking van het ooglid

Wat zijn de symptomen van ooglidontsteking?

Zieke, ontstoken oogleden zijn dik gezwollen en rood gekleurd. In de regel worden de getroffenen 's ochtends wakker met gelijmde ogen en op de rand van de oogleden, tussen de wimpers en in de ooghoeken zijn er gelige, enigszins vette schilfers en korsten. Bovendien branden de ogen meestal en jeuken ze hevig en hebben ze de neiging om meer tranen te produceren (ook vanwege de constante gevoel van vreemd lichaam in het oog).

De getroffenen zijn gevoeliger voor licht en alleen al het knipperen kan erg pijnlijk zijn. Als verder gevolg van een infectie van de reeds ontstoken oogleden kunnen er zweren ontstaan, de wimpers worden beschadigd en kunnen eruit vallen of naar de binnenkant van de oogleden draaien. ooglid en dus extra tegen de bindvlies en hoornvlies. Als de ontsteking van de ooglidblefaritis, wordt niet veroorzaakt door huidziekten maar door pathogenen, de volgende mogelijke klinische beelden moeten in overweging worden genomen: erysipelas, ooglid abces, ooglid phlegmon, phlegmon van de baan, een gerstekorrel, een herpes simplex uitbraak, herpes zoster die zich manifesteert in het gezichtsgebied, weekdier wratten (ook wel mollusca contagiosa genoemd), een hagelsteen, een ontsteking van de traanklier, de traanzak of een afsluiting van het traankanaal.

Oorzaken van ontsteking van het ooglid

Eerst wordt hier een kort overzicht gegeven van de mogelijke oorzaken van inflammatoire zwelling van het ooglid. Als het ooglid te wijten is aan een bestaande of nieuw verschenen huidziekte, dient men niet alleen een oogarts, maar ook of zelfs primair een dermatoloog. Een inflammatoire huidziekte wordt ook wel genoemd eczeem in de technische literatuur.

Eczeem, als het in het gebied van de ogen optreedt, kan het ook leiden tot ontsteking van de oogleden (zogenaamde blefaritis). Eczeem is de meest voorkomende huidziekte, de manifestaties zijn talrijk en gelukkig niet besmettelijk. De meest voorkomende eczeem is allergisch contactdermatitis, atopische dermatitis (ook wel atopisch eczeem genoemd, maar in dit land beter bekend als neurodermitis) en seborrheic dermatitis (seborrheic eczeem).

Andere huidziekten zoals rosacea kan ook promoten ontsteking van het ooglid en ooglidrand. De klassieke symptomen van acuut eczeem zijn jeuk en meestal ernstige roodheid van de huid, blaarvorming of kleine knobbeltjes, zwelling en de vorming van korsten. In de loop van de ziekte wordt de huid dikker aan de oppervlakte en wordt deze droog en gebarsten. Als dergelijk eczeem optreedt op het ooglid, de rand van het ooglid of de ooghoek (pijn in de hoek van het oog), is het meestal bijzonder onaangenaam en soms pijnlijk.

Daarom moet altijd een arts worden geraadpleegd - enerzijds om het probleem tot de bodem uit te zoeken en om ernstige ziekten uit te sluiten. Anderzijds ook om de symptomen te verlichten en complicaties te voorkomen. De ontstoken ooglidhuid is ook een welkome plek voor parasieten zoals luizen en mijten, die hier ideale leefomstandigheden vinden en zich snel kunnen verspreiden.

Zoals eerder vermeld, worden de meest voorkomende ontstekingsklachten aan oogleden veroorzaakt door een gerstkorrel of een hagelsteen. Beide ziekten zijn ongevaarlijke gebeurtenissen die gemakkelijk te behandelen zijn. Dus wat is het verschil tussen de een en de ander?

In principe is het in beide gevallen geblokkeerd talgklier in het ooglid, in het ene geval is het alleen de zwelling veroorzaakt door de verstoorde drainage, in het andere geval is er naast de zwelling een ontsteking. Een hagelsteen, ook wel chalazion genoemd, wordt veroorzaakt door een van de vele kleine talgklippen in het ooglid verstopt raken. Deze klieren zorgen er normaal door hun talgproductie voor dat zowel het ooglid als de wimpers glad en soepel blijven en dat er geen onnodige en storende wrijving tussen het oog en het oog kan ontstaan.

De klierlichamen zelf bevinden zich in het ooglid, hun kanalen openen zich aan de binnenkant van het ooglid, dwz naar het oog gericht, en zijn ook verborgen tussen de wimpers aan de rand van het ooglid. Omdat ze erg klein zijn, kan het gemakkelijk gebeuren dat een van deze kanalen verstopt raakt en de geproduceerde secretie niet meer kan wegvloeien. Het hoopt zich op in de klier, die opzwelt en zich een strakke knoop vormt in het ooglid.

Dit is dan zichtbaar als een kleine knobbel nabij de rand van het ooglid of zelfs een klein stukje ervan. De huid kan roodachtig of glanzend licht bleekpaars zijn, wat te wijten is aan het feit dat de zwelling ervoor zorgt dat de huid strakker en dus dunner wordt. Zo'n hagelsteen veroorzaakt er geen pijn, noch veroorzaakt het gewoonlijk andere begeleidende symptomen (tenzij de hagelsteen zo erg opzwelt dat het het gezichtsvermogen schaadt of zijn positie en grootte verhindert dat het oog volledig wordt geopend of gesloten).

In uitzonderlijke gevallen conjunctivitis kan ook worden waargenomen. Maar afgezien daarvan is zo'n hagelsteen absoluut onschadelijk en behoeft geen verdere medische behandeling. De zwelling duurt een paar dagen tot weken en verdwijnt dan vanzelf.

Als dit niet het geval is, dwz als de hagelsteen ongewoon lang aanhoudt of als pijn of ernstige gezichtsvermindering optreedt in de loop van de hagelbui, moet een specialist in oogheelkunde worden geraadpleegd, die de patiënt vervolgens kan adviseren over de verdere procedure. Ontstekingsremmende zalven of oogdruppelskan bijvoorbeeld worden voorgeschreven tegen de ontsteking zelf. Bestraling met een roodlichtlamp is ook vaak nuttig, omdat de warmte helpt de congestie van secreties los te maken en de zwelling sneller verdwijnt.

Als deze behandelingspogingen ook niet succesvol zijn, kan de chirurgische weg worden gevolgd. Een hagelsteenoperatie is een kleine routineprocedure die wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving. De arts maakt dan een heel klein sneetje boven het gebied van de hagelsteen en kan zo het ontstoken en zieke weefsel volledig verwijderen.

Omdat de incisie zo klein is, is het niet eens nodig om deze te hechten. Er wordt alleen een antibiotische zalf aangebracht om infectie te voorkomen en de rest van de dag draagt ​​de patiënt een verband over het oog. Het voordeel van een chirurgische ingreep is dat het verwijderde weefsel vervolgens voor onderzoek kan worden opgestuurd, waardoor de diagnose van hagelstenen en andere, meer kwaadaardige ziekten uitsluiten.

Als een patiënt vaak last heeft van hagelstenen, wordt aanbevolen om de ooghygiëne te verbeteren. Het is het beste om de ogen en oogleden dagelijks te reinigen, de wimpers niet uitgezonderd. Met behulp van een vergrootspiegel en een wattenstaafje (bevochtigd met warm water) is dit snel gedaan.Bovendien kan de arts, als het nodig lijkt, verzorgende en antibiotisch werkzame zalven voorschrijven, die vervolgens op de rand worden aangebracht van het ooglid.

Als er nog steeds geen verbetering is, kan een antibioticabehandeling in de vorm van tabletten worden overwogen. Dragers van contactlenzen moeten bijzonder voorzichtig zijn met hun oogleden en moeten ook regelmatig oogheelkundig worden gecontroleerd. Andere ziekten zoals suikerziekte mellitus, acne or rosacea kan ook veroorzaken hagelstenen te vormen.

De huisarts dient hierover geïnformeerd te worden om dienovereenkomstig preventieve maatregelen te kunnen aanbevelen. Een hagelsteen lijkt erg op een gerstekorrel. Ook hier betreft het een problematische talgklier van het ooglid.

Een wezenlijk verschil met de hagelsteen is echter dat in het geval van de gerstekorrel de afscheiding hoopt zich niet zomaar op en veroorzaakt zwelling, maar dat de klier door een infectie wordt ontstoken bacteriën (in de meeste gevallen zijn het bacteriën van het geslacht Staphylococcus aureus, een klassieke huidkiem). De symptomen van een gerstekorrel lijken sterk op die van een hagelsteen: de aangetaste klier zwelt op en de huid wordt rood. Door de infectie is de zwelling echter pijnlijk en pus vormen, die aanvankelijk ingekapseld in het weefsel verzamelt, maar deze capsule (abces) kan later spontaan openen en de pus loopt weg.

Zodra dit gebeurt, kan de gerstekorrel meestal zonder problemen en zonder gevolgen genezen. Daarom is het niet nodig om de patiënt groots te behandelen, tijd en geduld zijn hier ook het beste wapen. Om te voorkomen dat bacteriën van verspreiding of verergering van de infectie, kan de arts druppels of zalven die antibiotica bevatten voorschrijven.

Het is belangrijk dat de getroffen persoon geen vreemde lichamen in zijn of haar oog krijgt (zelfs vingers tellen in dit geval als vreemd). Over het algemeen hebben kinderen vaker last van gerstekorrels dan volwassenen. Dit kan te wijten zijn aan het feit dat men op jonge leeftijd nog niet zelfstandig aandacht besteedt aan minimale hygiënische normen en dat de kleintjes vaak met hun vuile vingers in hun ogen wrijven en zo de kiemen naar plaatsen waar ze niets te zoeken hebben.

Het is daarom belangrijk om de nakomelingen te stimuleren om meer aandacht te besteden aan hun eigen gedrag. Als er eenmaal een gerstekorrel is, is het belangrijk dat het kind een handdoek heeft die strikt gescheiden is van de rest van het gezin om te voorkomen dat ook andere gezinsleden indirect besmet kunnen raken. Een al verzwakt immuunsysteem verhoogt ook het risico dat een gerstekorrel uitbarst, bijvoorbeeld in het geval van mensen die eraan lijden suikerziekte mellitus, en moet worden besproken met de huisarts. Zoals altijd moeten dragers van contactlenzen letten op aangescherpte hygiëne rond de ogen, aangezien het risico van introductie kiemen is hier veel hoger.