Wat kunnen de gevolgen op lange termijn zijn van periostitis?
Een ontsteking van het periosteum kan erg lang duren, maar heeft vaak geen gevolgen op de lange termijn. Zeker als de patiënt fysiek voldoende beschermd is, kunnen de symptomen na enkele maanden volledig verdwijnen. Toch bestaat er nog steeds een risico dat de periosteitis opnieuw zal uitbreken en opnieuw resulteert in een verminderd vermogen om te trainen en te sporten. Iedereen die er permanent aan lijdt periostitis kan chronisch worden pijn Deze brengen bewegingsbeperkingen met zich mee, die een negatief effect kunnen hebben op het fysieke geschiktheid, maar ook op psychologisch gebied voorwaarde van de getroffenen.
Lokalisatie van een ontsteking van het periost
In principe allemaal botten kan worden beïnvloed door periosteitis. echter, de botten op wiens oppervlak overeenkomstige spier pezen zijn gehecht worden bijzonder vaak aangetast. De binnenkant van het scheenbeen is een bot dat vaak wordt aangetast periostitis omdat deze voorwaarden daar heersen. Ontsteking van het periosteum (periostitis) van het scheenbeen vindt zijn oorsprong in de meeste gevallen bij overbelasting van de sport.
Het komt voornamelijk voor in uithoudingsvermogen hardlopers en sporters, vooral voetbal. De ziekte wordt vooral bevorderd door een te snelle toename van de training. Een mogelijke niet-infectieuze oorzaak zijn ook, hoewel veel minder vaak, slagen of trappen tegen het scheenbeen.
Symptomatisch, zoals bij andere periostitiden, is zwelling en roodheid van het getroffen gebied ook duidelijk. Pijn treedt voornamelijk op wanneer er druk wordt uitgeoefend op het ontstoken gebied en neemt toe in intensiteit wanneer de patiënt onder spanning staat. De behandeling van periostitis van het scheenbeen verschilt nauwelijks van periostitis van andere delen van het lichaam en duurt even lang.
Immobilisatie van het scheenbeen heeft de hoogste prioriteit. Verkoelende en ontstekingsremmende of pijnstillende medicijnen zoals ibuprofen or diclofenac zijn ook erg behulpzaam. Zolang significant pijn gebeurt onder stress, er mag niet aan sport worden gedaan.
Dit kan enkele weken duren. Zodra de ergste pijn is verdwenen, moet u eerst overschakelen naar zachtere sporten zoals zwemmen en fietsen. Bovendien moeten de voorste scheenbeenspieren in de toekomst meer aandacht krijgen.
gerichte krachttraining en stretching van deze spieren kan nieuwe periostitis voorkomen. Net als periostitis van het scheenbeen is periostitis van de elleboog vaak het gevolg van overbelasting. Sporten zoals golf, atletiek, volleybal, squash of tennis staan centraal.
Naast zwelling en roodheid van de aangedane elleboog, staan pijn onder druk en toenemende pijn bij inspanning op de voorgrond. Tennis elleboog en de elleboog van de golfer zijn bijzonder opmerkelijk. Therapeutisch is hier ook immobilisatie van het bot, mogelijk gedurende meerdere weken; een bandage is hiervoor zeer geschikt.
De elleboog moet ook worden gekoeld. Pijnstillende en ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen en diclofenac worden ook aanbevolen. Een hernieuwde start van de training moet langzaam worden gedaan, mogelijk zachte sporten zoals zwemmen of fietsen moet eerst worden gekozen.
Voldoende lange opwarm- en rustfasen zouden een belangrijke rol moeten spelen. Ontsteking van het periosteum (periostitis) van de voet is vaak het gevolg van voetafwijkingen in combinatie met lopend training. Hardlopen training in combinatie met te zwaar of gewoon jogging op harde grond met onvoldoende demping door de zool van de schoen kan ook de oorzaak zijn.
Naast de algemeen geldende principes voor de behandeling van periostale ontstekingen, ligt de focus nu op het wegnemen van de oorzaak. Een analyse van het voetrolgedrag door de orthopeed of in ieder geval in een winkel voor lopend schoenen moeten worden uitgevoerd. Op basis hiervan kan uiteindelijk geschikt schoeisel worden geselecteerd.
Orthopedische inlegzolen kunnen ook nuttig zijn. Een terugkeer naar de training moet langzaam worden gestart; zachte sporten zoals fietsen en zwemmen zijn hier goed voor geschikt. Een ontsteking van het periosteum (periostitis) van de heup is vrij zeldzaam.
Net als andere periostitiden treedt het meestal op als gevolg van overmatig gebruik van de spieren van de aangrenzende spieren of in verband met bacteriële infecties. Slagen of stoten op het bot kunnen ook periosteitis veroorzaken. Typische symptomen zijn ook pijn als er druk wordt uitgeoefend op het ontstoken gebied en vooral bij stress en zwelling.
De genezing van periostale ontsteking duurt ook behoorlijk lang op de heup. De enige therapeutische opties zijn immobilisatie van de heup en het onderbreken van sportactiviteiten gedurende enkele weken, evenals afkoeling en het nemen van pijnstillende en ontstekingsremmende medicatie. In ieder geval langdurig pijn in de heup moet worden verduidelijkt door een arts.
Ontstekingen van het periosteum (periostitis) op de pols vinden hun oorsprong vaak in veelvuldig werk op de pc. Maar klappen voor de pols kan ook periostitis veroorzaken. Vooral aan de hand vertegenwoordigt periostitis een diepe snee in het dagelijks leven.
Meestal worden ze geassocieerd met pijn onder stress en vooral bij het grijpen van voorwerpen. Bovendien is er zwelling en roodheid van de polsDe therapie van periostitis bestaat voornamelijk uit immobilisatie en koeling van de pols. Pijnstillende en ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen en diclofenac worden ook aanbevolen.
