Voorbereiding op de operatie
De voorbereiding op een spondylodese vindt plaats in het ziekenhuis. Meestal wordt de patiënt de dag ervoor in het ziekenhuis opgenomen. De behandelende arts neemt eerst een uitwerking medische geschiedenis en informeert de patiënt over het verloop van de operatie en mogelijke risico's van de procedure.
In de loop van een bloed afname, worden de huidige bloedwaarden onderzocht. Bovendien is er een stroom Röntgenstraal beeldvorming of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) is vereist voor de operatie. Door beeldvorming kunnen de botstructuren en tussenwervelschijven nauwkeurig worden beoordeeld en kan een geschikte chirurgische techniek worden geselecteerd.
Procedure van de operatie
Spondylodese is een chirurgische ingreep waarbij de wervelkolom wordt verstijfd. De wervellichamen zijn met platen en schroeven met elkaar verbonden, waardoor de wervelkolom wordt gestabiliseerd. De operatie vindt plaats onder narcose.
Meestal ligt de patiënt op de zijne maag en toegang tot de wervelkolom is vanaf de achterkant (vanaf dorsaal). De chirurg duwt de rugspieren opzij en kan zo de wervelsegmenten bij de wervelkolom verstijven. In het te verstevigen gedeelte worden titanium schroeven in de wervellichamen gestoken en deze vervolgens met een staaf verbonden.
De schroefverbinding immobiliseert het getroffen gedeelte. In veel gevallen worden de schijven tussen de wervels ook verwijderd en vervangen door zogenaamde kooien, dit zijn tijdelijke aanduidingen van kunststof of titanium die worden geïmplanteerd en met de tijd meegroeien met de aangrenzende wervels. Hoewel spondylodese is een serieuze ingreep, de operatie gaat gepaard met relatief weinig complicaties.
Ben je meer geïnteresseerd in dit onderwerp? Gedetailleerde informatie over dit onderwerp vindt u op Chirurgische principes bij spondylodese. Er zijn verschillende chirurgische technieken om de wervelkolom te verstijven bij een spondylodese-operatie. De meest voorkomende methoden zijn. In PLIF wordt de operatie van achteren (posterieur) via de rug van de patiënt uitgevoerd.
De rugspieren worden opzij geduwd en de tussenwervelschijf tussen de wervels wordt vervangen door een implantaat (kooi). Twee schroeven worden vervolgens in de Vertebrale lichaam en de wervels zijn met een staaf met elkaar verbonden. Bij TLIF, vergelijkbaar met PLIF, wordt de patiënt via de rug geopereerd, maar wordt de procedure meer langs de zijkant uitgevoerd. wervelkanaal.
De wervelkanaal hoeft niet opengesneden te worden, aangezien het implantaat via het tussenwervelgat kan worden ingebracht. Als gevolg hiervan wordt het spierstelsel slechts minimaal gewond en is de procedure minder traumatisch. De ALIF-procedure is vergelijkbaar, maar hier wordt de procedure van voren (anterieur) uitgevoerd.
De chirurg maakt een incisie in het midden of lateraal in het onderbuikgebied om de wervels in het lumbale gebied te bereiken. De tussenwervelschijven worden verwijderd, het implantaat wordt ingebracht en de wervellichamen worden versmolten.
- PLIF (posterieure lumbale interbody fusie),
- TLIF (Transforaminal Lumbar Interbody Fusion) en
- ALIF (Anterieure Lumbale Interbody Fusion).
Spondylodese kan worden uitgevoerd vanaf de voorkant (ventraal), vanaf de achterkant (dorsaal) of vanaf beide zijden (ventrodorsaal).
Ventrodorsale spondylodese is een speciale chirurgische techniek waarbij de wervellichamen zijn verbonden via twee afzonderlijke toegangen vanaf de voorkant en de achterkant. De rug wordt geopend en de spieren worden opzij geduwd. De wervellichamen worden vervolgens met schroeven, staven en platen met elkaar verbonden.
Via een tweede toegang wordt de buikholte aan de voorzijde geopend en worden de tussenwervelschijven tussen de wervels vanaf de ventrale zijde verwijderd. Een implantaat (kooien) wordt vervolgens ingebracht. Een spondylodese kan worden uitgevoerd op de cervicale wervelkolom (cervicale wervelkolom) of op de lumbale wervelkolom (lumbale wervelkolom).
Een verstijving van de cervicale wervelkolom wordt meestal van voren (ventraal) uitgevoerd. Hierbij worden de wervellichamen ofwel via een longitudinale toegang (longitudinale doorsnede) langs een cervicale spier (de sternocleidomastoideus) ofwel via een transversale toegang (dwarsdoorsnede) blootgelegd. De tussenwervelschijf wordt vervolgens verwijderd en een kooi met autologe botfragmenten wordt tussen de te verstijven wervels ingebracht.
De wervellichamen zijn bovendien met elkaar verbonden door platen en schroeven. Na de operatie verstarren de ruimtes tussen de vaste wervels en verstijft het geopereerde gedeelte. Toegang tot de verstijfde wervelkolom in de lumbale wervelkolom is ofwel van achteren (dorsaal), van voren (ventraal) of vanaf de zijkant (lateraal).
In de meeste gevallen ligt de patiënt op zijn of haar maag en de operatie wordt van achteren over de rug uitgevoerd. De rugspieren worden zijdelings weggeduwd, waardoor de wervelkolom bloot komt te liggen. Vervolgens worden de tussenwervelschijven verwijderd, vervangen door implantaten en worden de wervellichamen aan elkaar geschroefd.
Na de operatie moeten patiënten gedurende enkele weken een lumbaal korset dragen. Het korset ondersteunt de wervelkolom en versnelt de ossificatie proces van de wervels. De patiënt wordt ondergedompeld narcose tijdens de spondylodese. De duur van de operatie hangt af van het aantal wervellichamen dat is samengevoegd en voor welke chirurgische techniek de chirurgen hebben gekozen. Meestal duurt de procedure tussen de drie en vijf uur.
