Voor urineonderzoek zijn verschillende methoden beschikbaar. Teststrips zijn een snelle vorm van urineonderzoek Andere onderzoeken vereisen analyse van de urine in het laboratorium. Soms moet dan een urinecultuur worden verkregen. Er zijn ook verschillende functionele tests voor urineonderzoek Hieronder geven we de verschillende onderzoeksprocedures weer. Urine: dit is wat de kleur betekent
Urinestrip sneltest
De urinetest met een teststrip is een snel, eenvoudig uit te voeren onderzoek op basis van een chemische reactie. Het kan worden gebruikt om de belangrijkste stoffen in urine op te sporen:
- Wit bloed cellen (leukocyten): in het geval van ontsteking.
- Eiwit: suikerziekte, ontsteking of andere schade aan de nieren (bijvoorbeeld door medicatie of hoge bloeddruk), tumoren.
- Bloed: ontsteking of letsel aan de nieren of urinewegen, tumoren.
- Glucose, ketonen: suikerziekte.
- Nitriet: teken van Urineweginfectie.
- PH: Hiermee kan de zuurgraad bepaald worden. De schommelingen kunnen voedingswaarde zijn, maar ook veroorzaakt door stofwisselingsstoornissen of kanker.
De vinger-lengte teststrip wordt kort in de urine gedompeld, zodat alle testvelden nat worden. Deze zijn bedekt met verschillende stoffen die reageren met de urine en van kleur veranderen. Na een wachttijd van 1 à 2 minuten worden de verkleuringen vergeleken met een speciale kleurenschaal. De sneltest voor urinestrips maakt ook deel uit van de preventieve test onderzoeken tijdens de zwangerschap.
Urinetest door laboratoriumdiagnostiek
Verdere analyse in het laboratorium wordt uitgevoerd afhankelijk van de bevindingen en vermoedelijke diagnose. Meestal zijn andere tests zoals bloed tests of ultrageluid worden tegelijkertijd uitgevoerd, en soms aanvullende tests om te beoordelen nier en blaas functie. Enerzijds wordt het urinemonster onder de microscoop bekeken, anderzijds kan de aanwezigheid en hoeveelheid van bepaalde stoffen worden bepaald. Als een infectie van de nier or blaas vermoed wordt, kan een ‘urinecultuur’ worden gemaakt.
- Bijmengsels onder de microscoop: na centrifugeren hopen de vaste componenten zich op (urinesediment) en kunnen ze onder de microscoop worden onderzocht. Geïsoleerde weefselcellen uit de slijmvlies van de urinewegen en een paar witte en rode bloedcellen of slijmdraden zijn niet van belang. Als grotere hoeveelheden of eiwitcilinders, urinekristallen, pus of ziekteverwekkers zijn gevonden, een ziekte van de nieren of de urinewegen wordt vermoed. Onder de microscoop kunnen ook abnormale cellen worden geïdentificeerd, bijvoorbeeld van een kwaadaardige tumor (cytologisch onderzoek).
- Urinecultuur: een gecoate drager wordt ondergedompeld in de verse urine, in een bijbehorende container geplaatst en naar het microbiologisch laboratorium gestuurd. Als kiemen aanwezig zijn, verschijnen bacteriekolonies ongeveer 24 uur later; hun aantal wordt geschat aan de hand van een vergelijkingstabel. In de volgende stap kunnen de ziekteverwekkers nauwkeurig worden geïdentificeerd en kan worden bepaald welke antibiotica zijn effectief. Germs zijn niet alleen aanwezig bij een infectie van de nieren of urinewegen, maar kunnen ook duiden op een tumor.
- urineonderzoek voor bepaalde stoffen: Water-oplosbare stoffen worden meestal met de urine uitgescheiden. Zo kan bijvoorbeeld in de urine worden bepaald elektrolyten (Zoals natrium, kalium, calcium), actieve medicijningrediënten, toxines, doping agenten of hormonen en hun afbraakproducten. Hun hoeveelheid maakt vervolgens conclusies mogelijk, bijvoorbeeld een enzymdefect (bijvoorbeeld porfyrie) of een hormoonstoornis.
Urineonderzoek door functietests
If nier or blaas vermoedelijk verminderde functie is, zijn een aantal specifieke tests beschikbaar.
- 24-uurs urineopvang: de patiënt verzamelt alle urine die hij of zij gedurende 24 uur passeert in een speciaal opvangbakje. creatinine Daarin kan dan worden bepaald, een stof die het mogelijk maakt conclusies te trekken over het functioneren van de nier.
- Specifiek urinegewicht: hierbij wordt met een specifieke maatcilinder de massa van urine per eenheid volume, die afhangt van de hoeveelheid stoffen die in de urine worden opgelost. Afwijkingen van de normale waarde zijn vaak tekenen van nierfalen.
- Urodynamica: dit algemeen term omvat een reeks onderzoeken die kunnen worden gebruikt om de blaasfuncties te testen. Ze worden bijvoorbeeld gebruikt wanneer patiënten hun water (urine-incontinentie Bepaalde onder meer de hoeveelheid urine die binnen een bepaalde tijd door de blaas stroomt, de druk in de blaas en of er na lediging nog urine in zit.
Inzicht in laboratoriumwaarden: de belangrijkste afkortingen bij de controle
