Diagnose
De diagnose van een huiduitslag veroorzaakt door hitte is gemaakt door een huisarts of dermatoloog. Een gedetailleerd medische geschiedenis en een beoordeling van de uitslag zelf is vaak voldoende om een diagnose te stellen. Vooral bij pasgeborenen zijn er zeer typische sites voor een huiduitslag door hitte.
In de meeste gevallen wordt het getroffen gebied bedekt met kleding en verwarmd. Op deze locatie wordt ook vaak de zweetproductie verhoogd. Bij volwassenen zijn dit moeilijk bereikbare lichaamsplooien, bijvoorbeeld de oksels, lies, billen of buik.
Omdat uitslag vele andere oorzaken kan hebben, a medische geschiedenis moeten worden genomen om uit te sluiten of er sprake is van drugs- of voedselintoleranties. Om het vermoeden definitief te bevestigen, kan de arts ook een huid nemen biopsie en onderzoek vervolgens de huid onder een microscoop. Op deze manier kunnen de individuele ontstekingen van de zweetkliergangen nauwkeurig worden geïdentificeerd. In de regel is een oppervlakkige inspectie van de huiduitslag warmte gebruiken is voldoende voor diagnose.
Bijbehorende symptomen
De bijbehorende symptomen van huiduitslag veroorzaakt door hitte zijn talrijk. De uitslag zelf manifesteert zich in rode vlekken op een bepaald duidelijk of wazig huidgebied. De roodheid en bijbehorende symptomen verschijnen plotseling en acuut.
In het geval van miliaria vormen zich in korte tijd kleine knobbeltjes, ook wel "papels" genoemd, over de uitslag. De knobbeltjes blijven zich ontwikkelen tot blaren gevuld met een heldere of melkachtige vloeistof. Dit veroorzaakt meestal een brandend of jeuk.
In de zeldzame vorm van netelroos veroorzaakt door hitte, vormen zich naast de roodheid van de huid ook zogenaamde striemen. Dit is een verdikking van de huid die wordt veroorzaakt door een allergie-achtige reactie. De galbulten jeuken veel, maar ze verdwijnen binnen een paar dagen en verschijnen elders weer.
De uitslag, die wordt veroorzaakt door hitte, begint binnen een paar dagen te jeuken. De acute roodheid alleen veroorzaakt geen jeuk, maar de daaropvolgende papels of striemen wel. Dit zijn vochtophopingen in de oppervlakkige huidlagen. Ondanks de jeuk mogen de papels en striemen niet worden bekrast, omdat er anders een risico op huidinfectie bestaat. Door ze open te krabben, wordt de huid beschadigd en kan de normale barrièrefunctie niet worden gegarandeerd, waardoor pathogeen wordt kiemen binnendringen.
