Bij urethrocystocele wijkt de voorste wand van de vagina terug, waardoor de urinewegen mogelijk zijn blaas en de urinewegen, die er ventraal tegenaan liggen, om ermee naar beneden te glijden. Het fenomeen is vaak te wijten aan zwakte van het vasthoudapparaat in de bekkenbodem Wanneer mannen worden beïnvloed door het naar beneden glijden van de blaas en urinewegen is meestal een hernia aanwezig.
Wat is een urethrocystocele?
Bij een verzakking verschuift een specifiek orgaan van zijn fysiologische positie. Verzakking kan een grote verscheidenheid aan organen aantasten en is gebaseerd op een zeer variabel spectrum van oorzaken, elk afhankelijk van het betrokken orgaan. Cystocele is aanwezig in urinaire verzakking blaas Bij dit fenomeen verschuift de blaas naar een zogenaamde herniazak. Als het urinebuis wordt aangetast naast de blaas, wordt het urethrocystocele genoemd. Elke verzakking is een pathologisch fenomeen. Urethrocystocele treft bijna uitsluitend vrouwen. De vaginawand speelt in deze context een oorzakelijke rol. Zowel de urineblaas als de urinewegen bevinden zich anatomisch ventraal ten opzichte van de vagina. Als de voorste vaginale wand naar beneden glijdt, kan dit resulteren in een verzakking van de urineblaas en urinewegen in de zin van een urethrocystocele. In de meeste gevallen is het resultaat incontinentie van de blaas. Klinisch wordt urethrocystocele vaak beschreven als cystocele met urethrocele, waarbij een verzakking van de voorste vaginale wand meestal als oorzaak wordt gegeven.
Oorzaken
De oorzaak van urethrocystocele is een verzakking van de voorste vaginale wand, die zich manifesteert als zwakte van het vasthoudapparaat. In de meeste gevallen zijn de patiënten vrouwen bij wie de urineblaas en de urinewegen naar de voorste vaginawand zijn gekeerd. Bij sommige patiënten is de verzakking van de blaas en urinewegen zo groot dat de organen zichtbaar zijn bij de vaginale entree of zelfs nog verder naar voren glijden. In de meeste gevallen is urethrocystocele het secundaire geval van baarmoeder- of vaginale verzakking. Deze gebeurtenis is meestal te wijten aan zwakte van de spieren in het kleine bekken. Zwakte van het ligamenteuze apparaat en de levator ani of diaphragma urogenitale spier in de bekkenbodem kan ook een oorzakelijke rol spelen. De vasthoudinrichtingen van de orgels kunnen onvoldoende worden, bijvoorbeeld in de context van een zwakte van de bindweefsel, na fysieke overbelasting, als gevolg van te zwaar of meerdere vaginale geboorten. In deze context vindt allereerst een descensus plaats, waardoor de organen verzakken. Het fenomeen urethrocystocele kan ontstaan uit deze descensus. Als de patiënt een man is, is het fenomeen meestal causaal gerelateerd aan dij hernia's of liesbreuken. In dit geval is het een hernia waarbij de organen zijn geïnvagineerd.
Symptomen, klachten en tekenen
In de vroege fase van een urethrocystocele dalen de urineblaas en de urinewegen van de patiënt af vanuit hun fysiologische positie in ventrale richting. Slechts in zeldzame gevallen veroorzaakt dit fenomeen pijn of ander ongemak, zelfs in de vroege fase. Naarmate het vordert, symptomen zoals pijn tijdens geslachtsgemeenschap zichzelf presenteren. Bovendien kan de functie van de urineblaas worden verstoord, waardoor mictiestoornissen ontstaan. Patiënten lijden ook vaak aan terugkerende urineweginfecties. Stoornissen bij het ledigen van de blaas zijn echter het belangrijkste symptoom en kunnen zich bijvoorbeeld manifesteren in urineretentie of frequent urineren met verminderde urine volume In de late fase urine-incontinentie is vaak aanwezig. De meeste patiënten blijven asymptomatisch, zelfs in de late fase van het fenomeen, en merken de verzakking van de organen hoogstens op in extreme gevallen waarin de organen naar de vaginale glijden. entree.
Diagnose en verloop van de ziekte
Bovenal kan de diagnose van cystocele van de blaas worden gesteld door eenvoudige palpatie. Bij het fenomeen kan een min of meer duidelijk uitsteeksel op de voorwand van de vagina worden gepalpeerd, wat meestal voldoende is om de diagnose te stellen. Wanneer patiënten wordt gevraagd om te duwen, zakt het uitsteeksel in de diepte en wordt het nog prominenter. In de meeste gevallen wordt het vermoeden van urethrocystocele bevestigd door ultrageluid De prognose wordt als uitstekend beschouwd.
Complicaties
Bij urethrocystocele lijdt de getroffen persoon voornamelijk aan ernstig pijn Dit kan ook 's nachts optreden en in de vorm van pijn in rust, waardoor het een zeer negatief effect heeft op het dagelijks leven van de patiënt. Vaak verspreidt de pijn zich naar de aangrenzende delen van het lichaam en kan daar ook ernstig ongemak veroorzaken. Vooral tijdens geslachtsgemeenschap treedt de pijn op, zodat het ook kan leiden spanningen met de partner. Bovendien wordt plassen ook vaak geassocieerd met pijn. De getroffenen lijden ook vaak aan infecties van de urinewegen. Verder incontinentie treedt op, wat ook een negatief effect heeft op het dagelijks leven van de patiënt. Door de symptomen van urethrocystocele hebben veel patiënten ook last van psychische klachten of Depressie Sommige patiënten schamen zich ook voor het ongemak. De behandeling van urethrocystocele is sterk afhankelijk van de oorzaak. In sommige gevallen kan het ongemak worden verholpen door verschillende trainingen of met behulp van medicijnen. In ernstige gevallen zijn chirurgische ingrepen noodzakelijk. Speciale complicaties komen meestal niet voor. Bovendien heeft urethrocystocele in de meeste gevallen geen negatieve invloed op de levensverwachting van de patiënt
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij een urethrocystocèle is de getroffen persoon meestal altijd afhankelijk van medische behandeling en onderzoek voorwaarde kan niet op zichzelf genezen. Hoe eerder een arts wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop van deze ziekte meestal is. Daarom wordt het ten zeerste aanbevolen om bij de eerste symptomen en tekenen van deze ziekte contact op te nemen met een arts. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan ernstige pijn tijdens geslachtsgemeenschap. Deze pijn kan zich ook naar de buik verspreiden. Bovendien duiden stoornissen tijdens het plassen of zeer frequente urineweginfecties ook op deze ziekte en moeten ze door een arts worden onderzocht als ze zich gedurende een lange periode en zonder een bepaalde reden voordoen. De getroffenen moeten vaak plassen en hebben daardoor niet zelden last van psychische stoornissen. De urethrocystocele kan worden behandeld door een uroloog. Het verdere verloop hangt sterk af van het tijdstip van diagnose en het verloop van de ziekte, zodat er geen algemene voorspelling kan worden gedaan.
Behandeling en therapie
Therapie want een urethrocystocele omvat het terugbrengen van de organen naar hun fysiologisch natuurlijke positie. Deze procedure vereist in de meeste gevallen een chirurgische ingreep. Afhankelijk van de oorzaak kan het zijn dat verdere behandeling nodig is. Bij vrouwen omvat deze verdere behandeling meestal training van het houdingsapparaat, zoals stabiliseren bekkenbodem opleiding. Bij mannen, een liesbreuk, wat de oorzaak kan zijn, moet ook worden behandeld. Deze behandeling vindt plaats als onderdeel van de herpositioneringsoperatie en zorgt er vooral voor dat de hernia in de toekomst niet kan uitsteken. In dit geval is de behandeling van een indirecte hernia niet vergelijkbaar met de behandeling van een directe hernia. De opening van een directe hernia is operatief gesloten. Indirecte hernia's zijn afhankelijk van de arts om een opening voor de zaadstreng te laten. In principe gaan de procedures van beide operaties terug naar de Italiaan Bassini.
het voorkomen
Urethrocystocele kan tot op zekere hoogte worden voorkomen. Vrouwen kunnen preventief aanwezig zijn bekkenbodem training, bijvoorbeeld. Via de trainingen versterken ze hun bekkenbodemspieren, die een belangrijke rol spelen in het vasthoudapparaat van de urineblaas en urinewegen. De organen worden gestabiliseerd in hun anatomische positie en de kans op ventrale slip wordt verkleind. Hetzelfde preventieve maatregelen gelden voor mannen met betrekking tot urethrocystocele wat betreft liesbreuken en hernia's van de dij.
Follow-up
Na een succesvolle behandeling van een urethrocystocèle moet altijd intensieve nazorg plaatsvinden, omdat alleen hierdoor secundaire ziekten die ontstaan en het terugkeren van een urethrocystocèle tijdig kunnen worden opgespoord en behandeld. Vervolgbehandeling bestaat uit reguliere gynaecologische en, indien urine-incontinentie heeft plaatsgevonden, urologische onderzoeken. Dit moet beeldvorming (CT, ultrageluidcystografie), aangezien dit de enige manier is om op betrouwbare wijze een terugkerende urethrocystocele te detecteren, vooral in vroege stadia. Als er permanent is urine-incontinentie, dit moet urologisch worden behandeld slijmvlies van de vagina als gevolg van de behandeling van urethrocystocele moet gynaecologisch worden behandeld. Als uit de behandeling problemen met geslachtsgemeenschap voortvloeien, dient dit ook te worden besproken met de behandelende gynaecoloog, die bepaalde tegenmaatregelen kan aanbevelen en / of speciale medicijnen kan voorschrijven en zalven Indien permanent onvruchtbaarheid is ontstaan als gevolg van de behandeling van de urethrocystocele, deze moet indien mogelijk ook gynaecologisch worden behandeld. Sinds seksueel onvruchtbaarheid, zoals permanent urineren incontinentie, kan ook leiden tot enorme sociale en psychologische problemen, kan aanvullende psychotherapeutische ondersteuning nodig en nuttig zijn. In het bijzonder als Depressie ontwikkelt als een laat gevolg van de ziekte, het moet psychotherapeutisch maar ook psychiatrisch (medisch) worden behandeld. Gedragstherapie kan bovendien helpen bij seksuele beperkingen en moet daarom worden overwogen.
Wat u zelf kunt doen
Een urethrocystocele wordt meestal behandeld met een operatie en medicatie. Na de operatie moet de patiënt het rustig aan doen en de arts informeren over eventuele lichamelijke klachten. Bij hevige pijn, problemen met plassen or krampenmoet de arts worden geraadpleegd. Hetzelfde geldt als duizeligheid of andere tekenen van interne bloeding verschijnen plotseling. Na de operatie moeten patiënten minimaal twee tot vier weken thuis blijven. Lichamelijke activiteit kan bijdragen aan een sneller herstel in het latere beloop. In eerste instantie is de belangrijkste maatregel om het lichaam gehydrateerd te houden, belangrijke voedingsstoffen te verstrekken en voldoende te slapen. Deze maatregelen zijn meestal voldoende om de conservatieven optimaal te ondersteunen therapie Als er ernstige symptomen optreden, moet een ziekenhuis worden bezocht. Het is ook nodig om dit aan het einde van de behandeling opnieuw te doen. De arts zal de vaginawand onderzoeken en, indien nodig, de urinebuis en urineblaas weer in detail. Als er al urine-incontinentie is opgetreden, moeten luiers of inlegkruisjes voor volwassenen worden gedragen en moet de bekkenbodem specifiek worden versterkt door middel van bekkenbodem training.
