Tunica Intima: structuur, functie en ziekten

De tunica intima is de drielaagse binnenste laag van de lymfatische en bloed schepen​ Naast optimale lymfatische en bloed flow, deze laag vormt een barrière voor de diffusie van verschillende bloed- en lymfatische componenten. Breuken van de innerlijke tunica intima zijn een levensbedreigend fenomeen, vooral in de aorta.

Wat is de tunica intima?

menselijk bloed schepen zijn samengesteld uit verschillende lagen. De binnenste laag wordt de tunica intima genoemd. De term komt uit het Latijn en betekent letterlijk 'binnenste kledingstuk'. De tunica intima zorgt niet alleen voor een optimale doorstroming weefselvocht en bloedvloeistof, maar verschaft ook een selectief permeabele barrière voor opgeloste componenten van het bloed. Dit betekent dat verschillende bloedbestanddelen door de barrière worden toegelaten, terwijl andere moleculen worden weggehouden van het interieur van de schepen bij de slagboom. De tunica intima is zelf meerlagig, waarbij de afzonderlijke lagen verschillende functies vervullen. Alle bloed en weefselvocht vaten door het hele lichaam zijn uitgerust met een drielaagse tunica intima. De afzonderlijke lagen komen overeen met de endotheel, het onderliggende subendotheel, en een vezelnetwerk met elastische eigenschappen. Gezien vanuit het lumen, grenst de tunica intima direct aan het tunica-medium, de middelste laag van de bloedvaten.

Anatomie en structuur

De tunica intima heeft een gemiddelde dikte tussen de zeven en 140 µm, afhankelijk van het type vat. Hoewel de vasculaire laag vaak wordt aangeduid als de binnenste laag van het bloed en weefselvocht schepen, het zelf bestaat uit in totaal drie lagen. Bij nader inzien is het dus eigenlijk niet "de binnenste laag" maar de "binnenste lagen" van het vaatweefsel. De basislaag van de tunica intima wordt gevormd door de monocellulaire en gladde endotheel​ Dit weefsel staat in direct contact met de inhoud van de bloedvaten, dus vooral met bloed. Cellen van de endotheel zijn altijd afgeplat en hebben een veelhoekige vorm. De kern van de endotheelcellen ligt gebogen in het lumen van de bloedvaten. Naast de endotheliale laag draagt ​​de tunica intima een subendotheliale laag. Deze laag ligt, zoals de naam al doet vermoeden, onder het endotheel. Tussen het endotheel subendothelium ligt een dun basismembraan van losse bindweefsel​ Deze laag is een elastisch gefenestreerde weefsellaag die elastische vezelnetwerken ondersteunt, fibroblasten bevat en gladde spiervezels heeft.

Functie en taken

Een belangrijke functie van de tunica intima is om een ​​optimale doorstroming tot stand te brengen. Het binnenoppervlak van de endotheelcellen is extreem glad. Doordat deze laag van de tunica intima in direct contact staat met het bloed, is een ideale doorbloeding verzekerd. Het endotheliale oppervlak met lumenale oriëntatie stoot vaste bloedbestanddelen af. Erytrocyten or leukocyten kan zich dus niet hechten aan het vaatweefsel. Naast deze taken vervult het endotheel de functie van een selectief permeabele barrière voor opgeloste bloedbestanddelen. Bloedbestanddelen met kleine moleculen diffunderen door het endotheel, afhankelijk van de concentratie gradiënt, terwijl componenten van grote moleculen diffusie worden geweigerd. Bovendien kan het vasculaire endotheel zowel vasoconstrictieve als vaatverwijdende stoffen afgeven. Op deze manier regelt het vasculaire endotheel de spanningstoestand van de vasculaire gladde spier en beïnvloedt op deze manier bloeddruk​ Tot de vaatmodulerende stoffen van het endotheel behoren bijvoorbeeld stikstofoxide​ Naast vasculaire bloedinteractie regelt het endotheel de interactie en communicatie met omringende weefsels. Deze communicatie en interactie omvat de controle van de tonus van de vaatwand, trombogene werking en de controle van alle processen van metabolische uitwisseling. Het endotheel is ook relevant voor bloedstolling​ Geneesmiddelprecursoren en actieve stollingsmiddelen bevinden zich in het endotheel en werken in op het fibrinolytische stollingssysteem. Bijvoorbeeld, heparine sulfaat en trombomoduline remmen de bloedstolling en voorkomen trombusvorming.

Ziekten

Erytrocyten accumuleren op beschadigd endotheel. Dit proces kenmerkt ontsteking, bijvoorbeeld. De aanhechting zorgt ervoor dat het endotheel celadhesie produceert moleculen, die andere cellen naar de scène trekt en hen ertoe aanzet zich aan de wand van de bloedvaten te hechten. Afgezien van deze ziekteprocessen heeft het scheuren van de tunica intima pathologische relevantie. Het scheuren van de laag leidt tot ondermijning door het bloed. Dissectie vindt plaats.Aortadissectie is in dit verband bijzonder opmerkelijk. Het fenomeen wordt ook wel genoemd aneurysma dissecans aortae en wordt geassocieerd met een splitsing van de wandlagen in de aorta. De veroorzakende scheur van de tunica intima leidt tot bloeding tussen de lagen van de bloedvaten en veroorzaakt plotselinge en ernstige pijn. In het geval van aortadissectieis er acuut levensgevaar. Als gevolg van het fenomeen kan de aorta bijvoorbeeld barsten of op zijn minst veroorzaken circulatiestoornissen van individuele orgels. Afgezien van deze ziekteprocessen kan zelfs een lichte verwonding aan de tunica intima ernstige gevolgen hebben. Alle verwondingen aan de binnenste vasculaire laag kunnen bijvoorbeeld intimale hyperplasie veroorzaken. In dit geval neemt de weefsellaag van de binnenste vaatwand toe als gevolg van overdreven celdelingsprocessen. In de meeste gevallen zijn voornamelijk de gladde spiercellen in de tunica-media betrokken bij de celproliferatie. De processen worden gestimuleerd door van bloedplaatjes afkomstige groeifactor. bloedplaatjes hechten aan het vaatletsel. Extracellulaire matrix zoals collageen en elastine wordt in overmaat geproduceerd door de invloeden en kan resulteren in vernauwing van het lumen of zelfs een volledig vat afsluiting​ Bovendien is atherosclerose als ziekte gerelateerd aan de tunica intima relevant, waarbij vet, trombi, bindweefsel en calcium hechten aan het binnenste endotheel van de bloedvaten. Arteriosclerose bevordert trombusvorming, beroertes en hartinfarcten.