Definitie gastro-intestinale bloeding
A maagbloeding is een bloeding van het maagdarmkanaal die van buitenaf zichtbaar is. Bloed wordt ofwel overgegeven ofwel uitgescheiden met de stoelgang. Het uiterlijk van de bloed maakt het mogelijk conclusies te trekken over de oorzaak van de bloeding.
Therapie gastro-intestinale bloeding
De therapie maagbloeding richt zich in eerste instantie op het stabiliseren van de bloedsomloop, aangezien het verlies van volume kan leiden tot het gevaar van acuut schokken symptomen. Voor dit doel, buitenlands bloed wordt getransfundeerd of plasma-expanders worden toegediend. Deze laatste zijn ook bekend als plasmavervangers en kunnen worden gegeven als lichaamseigen eiwitoplossingen of als kunstmatig geproduceerde, gemodificeerde zetmeeloplossingen (zogenaamde dextranen).
Synthetische oplossingen, ook wel colloïdale oplossingen genoemd, worden gebruikt als het bloedverlies niet meer dan 20% bedraagt en er geen intolerantiereacties te verwachten zijn. De naam "colloïde oplossing" verwijst naar het volumeverhogende werkingsmechanisme van deze stoffen: door het hoge eiwitgehalte wordt een hoge zuigkracht, bekend als "colloïde osmotische druk", in het bloed opgebouwd schepen, wat leidt tot de instroom van vloeistof uit het omringende weefsel in de bloedvaten. Als de bloedsomloop van de patiënt stabiel is, kan voorafgaand aan bijvoorbeeld een chirurgische ingreep uitgebreide diagnostiek (zie hierboven) worden uitgevoerd om de intensiteit en de exacte oorzaak van de bloedingsbron te vinden.
Chirurgische behandeling is niet nodig voor bekende slokdarmvarices (spataderen van de slokdarm): deze worden bij voorkeur niet-operatief behandeld door middel van sealen schepen met elastiekjes. Bij deze door Goff en Stiegmann geïntroduceerde behandelmethode, ook wel bekend als 'ligatie', worden de varices (spataderen) worden onder endoscopisch zicht opgezogen en aan de basis vastgemaakt met rubberen bandklemmen. Tegenwoordig is de voorkeursmethode echter de zogenaamde sclerotherapie (van sclerosering = uitwissen).
Door het injecteren van een scleroserend middel, waaronder bijvoorbeeld polidocanol met veel onverzadigde vetzuren, ontstaat een kunstmatige ontsteking in het vat, zwelt het weefsel op en wordt het vat permanent gesloten. Een primeur dus hemostase kan worden behaald. Dezelfde methode van omspuiten schepen wordt ook gebruikt bij de behandeling van spataderen.
Het sterftecijfer van oesofageale spataderen ader bloeding kan het meest effectief worden verminderd door sclerotherapie: de parameter voor het evalueren van de effectiviteit van medische maatregelen, ook medisch bekend als het sterftecijfer, daalt van ongeveer 50 tot 70% tot 20 tot 30% bij sclerosering van bloedende varices in vergelijking met conventionele chirurgische therapie. Desalniettemin kunnen mogelijk fatale complicaties optreden: de wand van de slokdarm kan scheuren tijdens aspiratie (medisch: scheuring van de slokdarm), delen van de wanden van de spierbuis kunnen afsterven (medisch: necrose) of diepe, bloedende slijmvliesletsels (ulceraties) kunnen ontstaan. De rechtvaardiging voor deze interventie, die bij ongeveer 10% van de patiënten gepaard gaat met complicaties, is een relatief groot therapeutisch voordeel bij een over het algemeen zeer bedreigende ziekte, waarvan het sterfterisico vele malen hoger is zonder of met andere behandelingsmethoden (ongeveer een derde van de patiënten overlijdt aan de eerste bloeding; zie hierboven).
Het recidiefpercentage van oesofageale varices, dwz het percentage recidieven, mag niet worden onderschat: zelfs bij een succesvolle behandeling komen spataderen (spataderen) terug bij 70% van de patiënten. Het kan mogelijk zijn om het resultaat van sclerotherapie en het afbinden van elastiekjes te verbeteren door een ballon in te brengen die bekend staat als een Linton Nachlas-sonde, die primaire hemostase door de vaten in de maag of slokdarm. Als alle bovenstaande maatregelen niet tot succes leiden, kan de slokdarmspatader ader bloeding moet operatief worden behandeld, bijvoorbeeld door het openen van de borst (medisch: transthoracaal), het doorsnijden van de slokdarm en het verwijderen van de bloedende aderen (deze procedure, die slechts zelden wordt gebruikt en wordt gebruikt als de ultima ratio, wordt "sperma chirurgie").
Onmiddellijke operatie is vereist voor het injecteren van arteriële bloeding (geclassificeerd als Forrest 1a, zie hierboven) en voor ernstig bloeden defecten aan de achterwand van de maag vanwege de nabijheid van grote slagaders. Veel gebruikt zijn elektrische en lasercoagulatie en het plaatsen van metalen clips (zogenaamde hemoclips) om de initiële te bereiken hemostaseAls een veneuze sijpelende bloeding geclassificeerd als 1b volgens Forrest aanwezig is, is er een grote kans van 80% dat de bloeding vanzelf stopt. Anders worden hier ook de reeds genoemde methoden van lasercoagulatie (lasersclerotherapie) en sclerotherapie gebruikt.
Indien dit niet mogelijk is, kan ook de (statistisch gezien wat minder succesvolle) elektrische coagulatie (sclerotherapie) met een zogenaamde Electro-Hydro-Thermo Probe) worden uitgevoerd. In alle gevallen is de aanvullende toediening van hemostatische geneesmiddelen, zoals secretine en somatostatine, dat de hormoonproductie in veel klieren van het lichaam remt, wordt geprobeerd de primaire (directe) hemostase te ondersteunen. Geneesmiddelen om de zuurproductie te voorkomen, verminderen de frequentie van vroege herhaling van bloedingen (zogenaamde H2-receptorantagonisten, de 'H' staat voor histamine, een boodschappersubstantie die de productie van maag zuur; een H2-receptorantagonist blokkeert dus de werking van histamine.
Als alternatief kunnen de protonpompremmers omeprazol of pantoprazol worden tegenwoordig veel gebruikt om de productie van maagzuur. Bovendien wordt de behandeling meestal uitgevoerd om bestaande zweren te elimineren of om de vorming ervan te voorkomen: de kiem Helicobacter pylori, waarvan nu is bewezen dat het de belangrijkste oorzaak is, kan met succes worden geëlimineerd door een combinatietherapie van twee weken met verschillende antibiotica. ) U kunt meer informatie over dit onderwerp vinden op Gastric zweer In het geval van lager maagbloeding, bijv. als gevolg van een bloeding van de divertikels van Meckel, moeten deze operatief worden verwijderd.
Er zijn verschillende behandelingsmethoden beschikbaar voor de behandeling van vasculaire misvormingen, bekend als angiodysplasieën: deze kunnen ook operatief worden verwijderd, elektrisch gecoaguleerd (gescleroseerd) of gesloten door arteriële embolisatie (door stolselvorming in het vat). Het principe van de laatste methode is het toedienen van vloeibare plastic of plastic kralen in het vat door middel van een katheter om een volledige sluiting te bereiken. Het onderzoek met een endoscoop (buiscamera) maakt het mogelijk de gastro-intestinale bloeding in drie groepen in te delen, volgens de classificatie van de verdere behandeling.
De basis van de zogenaamde "bloeding" is de activiteit van de bloeding:
- Forrest type 1 actieve bloeding: Forrest type 1a is een injecterende arteriële bloeding Forrest type 1b is een veneuze sijpelende bloeding
- Forrest type 2 bloeding die al gestopt is Forrest type 2a: het voorheen bloedende vat is endoscopisch zichtbaar binnen het geblesseerde gebied Forrest type 2b: er is een slijmvliesletsel bedekt met gestold bloed Forrest type 2c: de endoscopie toont een verwonding bedekt met zoutzuur gecoaguleerd bloed - dwz hematine)
- Forrest type 2a: het voorheen bloedende vat is endoscopisch zichtbaar in het geblesseerde gebied
- Forrest type 2b: er is een slijmvliesletsel bedekt met gestold bloed
- Forrest type 2c: de endoscopie toont een verwonding bedekt met zoutzuur gecoaguleerd bloed - dwz hematine)
- Forrest type 3 laesies van de maag of darm slijmvlieswaarvan de ernst onvoldoende is voor indeling in één van bovenstaande categorieën en waarvan (nog) geen bloeding is geconstateerd.
- Forrest type 2a: het voorheen bloedende vat is endoscopisch zichtbaar in het geblesseerde gebied
- Forrest type 2b: er is een slijmvliesletsel bedekt met gestold bloed
- Forrest type 2c: de endoscopie toont een verwonding bedekt met zoutzuur gecoaguleerd bloed - dwz hematine)
