Therapie
De therapie van een peesontsteking van de duim wordt bijna altijd conservatief uitgevoerd, dus niet chirurgisch. Als de diagnose van een ontsteking van de pees van de duim is gesteld, moet de duim eerst consequent worden behandeld. Dit kan worden gegarandeerd door een verband.
Regelmatige afkoeling leidt ook tot een snelle verbetering van de symptomen. De bescherming en koeling moeten gedurende een paar dagen worden uitgevoerd. Onder bepaalde omstandigheden kan het gebruik van een ontstekingsremmend medicijn ook leiden tot een snellere genezing van de ontsteking.
Pijn gels zoals Voltaren, die op het duimgewricht worden aangebracht, zouden hier geschikt zijn of, als de peesontsteking ernstig is, ontstekingsremmende tabletten zoals Ibuprofen or Diclofenac kan ook worden gebruikt. De medicamenteuze behandeling mag aanvankelijk niet langer duren dan een week en als de symptomen niet verbeteren, moet een nieuwe diagnose worden gesteld om aan te tonen of de pijn wordt misschien veroorzaakt door een andere oorzaak dan tendinitis. Er zijn enkele gevallen waarin een ontsteking van de pees van de duim zo ernstig is en zich over het geheel verspreidt pols dat chirurgisch herstel nodig is.
Een operatie wordt altijd uitgevoerd als de ontsteking van de duimpees ook is uitgezaaid naar de pees schede en de pees zit vast aan de peesmantel. In dit geval kan de normale beweging van de duim niet meer worden uitgevoerd, wat tot ernstig zou leiden pijn tijdens de poging tot beweging, maar ook tot ernstige bewegingsstoornissen. Het doel van de operatie zou zijn om de pees schede bij de open pols en om de pees te maken lopend erin glijden weer.
Na de chirurgische ingreep is zo snel mogelijk fysiotherapie nodig om verstijving van de spier te voorkomen. In de meeste gevallen is een conservatieve behandeling echter voldoende om een ontsteking van de pees van de duim te genezen. Na de diagnose van een ontsteking van de pees van de duim is onmiddellijke en consistente immobilisatie van de duim dringend noodzakelijk; in de meeste gevallen kan dit alleen worden bereikt als een geschikt verband wordt aangebracht.
Elastische verbanden die over de duim en aangrenzende delen van de hand worden gewikkeld, zijn meestal voldoende. Er zijn ook behandelmethoden waarbij taping wordt gebruikt. Deze procedure, die vooral bekend is bij orthopedie en traumachirurgie, is bedoeld om ervoor te zorgen dat de krachten die normaal op bepaalde spieren werken, worden overgedragen op andere gezonde spieren.
Bij tendinitis van de duim, zou een korte tape precies over de aangetaste spier worden aangebracht. De tape, ook wel bekend als kinesiotape, is een elastische en zelfklevende tape die zonder trekken op de aangetaste spiergebieden moet worden aangebracht. Ook is het belangrijk dat de huid waarop de tape wordt geplakt droog en niet vet is zodat de tape niet wegglijdt.
De exacte effectiviteit van een kinesiotape is niet wetenschappelijk bewezen. Er zijn echter veel pleitbezorgers, zowel aan de kant van de patiënt als aan de kant van de behandelaar, voor de behandeling van verschillende spierziekten met een Kinesiotape Terwijl een kinesiotape de taak heeft om de aangetaste spier te ontlasten door de krachten naar andere spieren om te leiden, wordt een verband gebruikt voor compressie en immobilisatie.
De belangrijkste conservatieve maatregel bij een peesontsteking van de duim is de consistente immobilisatie van de spier. Omdat de duim, het belangrijkste deel van de hand, automatisch wordt gebruikt voor elke beweging in het dagelijks leven, is immobilisatie meestal alleen mogelijk met een verband. Het verband wordt bereikt door een elastisch verband te gebruiken.
Een speciale wikkeltechniek wordt gebruikt om de hele duim (het topje van de duim blijft vrij) in te pakken tot aan de basis van de duim en verder naar de pols Het is belangrijk ervoor te zorgen dat een nog steeds prettige, maar duidelijk waarneembare trek en druk door het verband op de hand rust. De duim moet aan het uiteinde nog licht kunnen bewegen, maar moet duidelijk beperkt zijn in beweging in het gebied van het duimgewricht.
Het is bewezen dat bij spier- of gewrichtsproblemen een constante maar toch aangename druk op het aangetaste gewricht, spier of weefsel leidt tot snellere genezing en pijnvermindering. Soms kan het nodig zijn dat de peesontsteking van de duim zo ernstig is dat volledige immobilisatie van de duim vereist is. Terwijl delen van de top van de duim en het metacarpofalangeale gewricht van de duim nog beweeglijk zijn tijdens het verband en halverwege beweging in de hand kunnen houden, kan volledige immobilisatie van de duim zonder enige bewegingsvrijheid alleen worden bereikt door spalken.
Voor het spalken wordt een stijve spalk, die tegenwoordig meestal van plastic is gemaakt, genomen en de duim erop geplaatst. De duim wordt vervolgens op zijn plaats gefixeerd met een elastisch verband dat de duim tegen de spalk drukt en deze dus volledig onbeweeglijk maakt. Een spalk kan enkele dagen tot enkele weken op de duim blijven zitten.
Van tijd tot tijd moet de spalk door de onderzoeker worden verwijderd en moet de duim grondig worden onderzocht. Als de pijn van de duim aanzienlijk is verbeterd onder een spalk, kan worden overwogen om de spalk te verwijderen en de duim langzaam te trainen. Zelfs na een operatie, ernstige peesontsteking van de duim en daarna pees schede hechting, wordt de duim meestal 1-2 dagen gespalkt om een snellere genezing te bereiken.
Naast zalven en tabletten zijn er ook enkele homeopathische benaderingen die een ontstekingsremmend effect hebben op spieren en gewrichten in het hand- en duimgebied. Om de juiste homeopathische medicatie te kiezen, zijn vaak veel diagnostische vragen nodig, die de homeopathisch werkende arts aan de patiënt stelt. Bijvoorbeeld of de pijn in het gewricht gepaard gaat met andere symptomen, of het gepaard gaat met rusteloosheid of brandend, Etc.
Vervolgens wordt de juiste ontstekingsremmende medicatie geselecteerd, die vervolgens wordt ingenomen in de vorm van bolletjes. Globulen zijn kleine bolletjes die soms elke 30 minuten moeten worden ingenomen, soms minder vaak gedurende de dag. Vaak verergeren de basissymptomen na enkele dagen gebruik voordat het eigenlijke genezingsproces begint.
Bij een ontstekingsziekte in het gebied van duim en duimgewricht, Arnica montana en Route graveolens zou worden gebruikt. Hoewel er nog steeds een volledig gebrek is aan wetenschappelijk bewijs van een effect met homeopathische geneesmiddelenis homeopathische geneeskunde een gevestigde waarde geworden als begeleidende en erkende behandeling, zelfs in de orthodoxe geneeskunde. Naast de consistente immobilisatie van de duim, kunnen ook pogingen worden ondernomen om de genezing van tendinitis te versnellen met verkoelende en ontstekingsremmende zalven en gels. Hiervoor worden voornamelijk zalven en gels met een ontstekingsremmend middel gebruikt.
Ibuprofen gel (DocGel) of diclofenacgel (Voltaren®) zouden de meest gebruikte zijn. Het is ook mogelijk om een behandeling uit te voeren met kyttasalve, die tevens een licht ontstekingsremmend en verkoelend effect heeft. Als de zalf of gel op de huid wordt aangebracht, moet de basis van de duim tot aan de pols worden bedekt met de zalf.
Het topje van de duim kan vrij blijven. Voor een betere bescherming moet dan een elastisch verband over de duim worden gewikkeld. Een zalf- of gelbehandeling kan meerdere keren per dag worden herhaald om een overeenkomstig hoger behandelingseffect te bereiken.
Chirurgische behandeling van tendinitis wordt meestal alleen toegepast als conservatieve behandelingen niet hebben geholpen en of als de ontsteking van de duimpees zich zo ver heeft verspreid dat er al een adhesie tussen de peesmantel en de pees is. In dit geval wordt onder steriele omstandigheden en via een incisie op polsniveau toegang gemaakt tot de verlijmde en ontstoken duimpees en wordt de peesmantel geopend. De gelijmde en ontstoken duimspier die erin loopt, wordt vervolgens losgemaakt en gemobiliseerd totdat deze op een normale manier heen en weer kan glijden in de peesmantel.
Dan worden zowel de pees als de pols weer gesloten. In de tussentijd zijn er ook enkele minimaal invasieve chirurgische technieken (kijkgattechniek) die toegang tot de getroffenen mogelijk maken pezen door kleine incisies en mobilisatie van de pezen in de peesschede. Na de operatie wordt de duim meestal 1-2 dagen gespalkt voordat de noodzakelijke fysiotherapie om de duimspier te mobiliseren kan beginnen.
Alle artikelen in deze serie:
