Therapie
Bij het behandelen strumamoeten de exacte oorzaak en oorsprong eerst worden opgehelderd. Dus bijvoorbeeld een therapie van diffuus struma en nodosa struma verschilt aanzienlijk. In principe zijn er tegenwoordig 3 hoofdtherapieopties bekend: 1) Medicamenteuze therapie Jodium deficiëntie staat bekend als de belangrijkste oorzaak (ruim 90%) voor de ontwikkeling van het diffuse struma.
Maar ook bij schildklierknobbeltjes (Struma nodosa colloides) wordt aangenomen dat dat onvoldoende is jodium levering speelt een belangrijke rol! Voor een volwassen persoon is de dagelijkse behoefte aan jodium 150 microgram. Gedurende zwangerschap en borstvoeding geven, hebben vrouwen zelfs 250 microgram nodig.
Als de getroffenen nu last hebben van struma, moeten ze meestal 100-150 microgram nemen jodium in de vorm van tabletten eenmaal daags (jodiumsubstitutietherapie). In de meeste gevallen zal de arts een schildklierhormoon toevoegen, L-thyroxine (levothyroxine), voor de medicamenteuze behandeling. Dit wordt een "combinatietherapie" genoemd en men hoopt dat de struma binnen anderhalf jaar in omvang zal worden verkleind.
Er is echter al enige tijd veel discussie onder experts over het succes op lange termijn van dergelijke gecombineerde therapieën. Niettemin heeft het door de jaren heen acceptatie gekregen en wordt het op veel plaatsen gebruikt! Om de functie te controleren en voorwaarde van de schildklierworden regelmatige controles met uw arts geregeld.
Hiervoor controleert hij de schildklier hormonen in de bloed en, met behulp van een ultrageluid machine, de vermindering van de struma. U mag de dosering van uw medicatie in geen geval zelf wijzigen. De indruk is bedrieglijk: hoewel de schildkliertabletten erg klein zijn, is de hoeveelheid hormonen die ze bevatten aanzienlijk!
2.) Radiojodium therapie Therapie met radioactief jodium is al 50 jaar een zacht alternatief voor chirurgie. Het is met name geschikt voor patiënten die lijden aan struma veroorzaakt door Ziekte van Graves (auto-immuunziekte van de schildklier) en patiënten met veel knooppunten in de schildklier, vooral als deze hyperactiviteit veroorzaken.
De behandeling kan ook geschikt zijn voor oudere mensen van wie de algehele voorwaarde staat niet langer een operatie toe onder narcose. Om zijn hormonen schildklier heeft het jodium nodig dat van nature in voedsel wordt aangetroffen. Voor dit doel wordt het opgeslagen door gespecialiseerde cellen van de klier.
Dit principe wordt gebruikt in radioactief jodiumtherapie. Na enkele vooronderzoeken krijgt u een capsule met radioactief middel jodide in het ziekenhuis. Uiterlijk verschilt het niet van een conventionele tablet, maar in zijn effect wel! Door de radioactieve stof te absorberen jodide, de stof hoopt zich van nature op in de schildkliercellen.
Nu de jodide bestraalt de schildklier van binnenuit. Het weefsel wordt verzwakt en krimpt uiteindelijk, zodat het struma zeer effectief wordt verminderd. Omdat het radioactieve jodide slechts ongeveer een halve millimeter uitstraalt, bestaat er geen gevaar dat ook gezonde organen of andere delen van uw lichaam worden beschadigd.
Desalniettemin valt de behandeling onder de Wet stralingsbescherming. U mag het ziekenhuis dus pas verlaten als de gemeten straling van uw schildklier voldoende laag is. Om uw omgeving niet in gevaar te brengen, moet u tot dan strikt afgeschermd in uw ziekenhuiskamer blijven.
Helaas is het niet mogelijk om de exacte tijdsperiode te voorspellen. Dagelijkse metingen garanderen echter de snelst mogelijke handelwijze. Veel patiënten zijn in het begin van de therapie erg onzeker.
De veiligheid van de therapie is echter in veel langetermijnonderzoeken bewezen. Er zijn geen risico's op onbedoelde orgaanschade of late effecten. Vergelijkbare totale stralingsblootstellingsniveaus worden ook bereikt, bijvoorbeeld tijdens een Röntgenstraal examen.
Het is belangrijk om te vermelden dat het volledige effect pas na enkele maanden optreedt. Na volledige littekens controleert een arts regelmatig de metabolische toestand van de schildklier. Op deze manier kan elk medicijn, zoals schildklier, worden gebruikt hormonen, kan tijdig worden toegediend.
3.) Chirurgie Bijzonder grote struma, maar ook individuele knooppunten kunnen operatief worden verwijderd. De bewerking wordt uitgevoerd onder narcose en is nu routine in veel ziekenhuizen.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen volledige verwijdering van de schildklier (thyreoïdectomie) of verwijdering van de vergrote delen (strumresectie). In het verleden was er vaak een risico op accidentele schade aan de stemband zenuwen ("Recurrens parese"). Moderne procedures zoals neuromonitoring hebben dergelijke complicaties echter verminderd.
Jaarlijks worden in Duitsland ongeveer 100,000 patiënten aan de schildklier geopereerd. Ofwel de gehele schildklier (thyreoïdectomie), een schildklierkwab (hemithyroïdectomie) of individuele knooppunten (strumresectie) kunnen worden verwijderd. De grootte, locatie, type en functie van de struma bepalen de omvang van de operatie.
Als er bijvoorbeeld een kwaadaardige vergroting is, is een totale thyreoïdectomie geïndiceerd. Zelfs in het geval van struma Ziekte van Graveswordt meestal een groot deel van de schildklier verwijderd. Individuele goedaardige knobbeltjes kunnen daarentegen vaak worden verwijderd zonder significant verlies van schildklierweefsel.
Elke struma-operatie wordt uitgevoerd onder narcose. Tijdens de procedure ligt de patiënt met een overbelaste rug op zijn of haar rug nek. De chirurg opent de voorkant van het nek met een kleine incisie ongeveer twee cm boven de kuil van de nek (“incisie in de kraag”).
Om een ideaal cosmetisch resultaat te bereiken en later littekens te voorkomen, plaatst de chirurg de incisie in een natuurlijk nek vouw. Na het doorsnijden vetweefsel en dun Nekspieren (platysma), de schildklier wordt blootgesteld. Aan de twee wordt nu speciale aandacht besteed stemband zenuwen (larynx recurrens zenuw).
Ze lopen aan de linker- en rechterkant van de schildklier en zijn verantwoordelijk voor de beweging van de stembanden. Als ze per ongeluk gewond raken, kan langdurige schade aan de stem, spraak en ademhaling kan leiden! Om dit risico te minimaliseren wordt tijdens de operatie gebruik gemaakt van een zogenaamde "neuromonitoring".
Moderne technologie maakt het mogelijk om de positie en functie van de zenuw nauwkeurig te volgen door middel van elektrische stimulatie! Naast de bescherming van de stemband zenuwenmoeten de vier bijschildklieren, ook wel epitheliale bloedlichaampjes genoemd, worden beschermd. Meestal bevinden ze zich dicht bij de bovenste en onderste pool van de twee schildklierlobben.
Ze regelen de calcium niveau in het menselijk lichaam. Als ze per ongeluk worden verwijderd of beschadigd, kunnen aanzienlijke, levenslange storingen van de calcium evenwicht kan voorkomen. In ieder geval onderzoekt een patholoog de verwijderde schildklierpreparaten.
Hij onderzoekt de exacte structuur onder een fijne microscoop (histologisch) en kan zo onomstotelijk beoordelen welk type struma aanwezig was. De kans op complicaties bij struma-operaties is aanzienlijk afgenomen, vooral door het gebruik van neuromonitoring. Patiënten kunnen in de regel het ziekenhuis slechts enkele dagen na de operatie verlaten.
