Therapie
De therapie van a blaaskanker hangt af van welke variant van de blaaskanker het is. In het geval van oppervlakkig blaaskankerverwijderen artsen het operatief door middel van een operatie die wordt afgekort als 'TUR'. Dit staat voor 'transurethrale resectie'.
Dit verwijst naar een chirurgische verwijdering van het carcinoom, waarbij de chirurg de nodige instrumenten inbrengt via (lat .: trans) de urinebuis (lat.: urinebuis).
Op deze manier wordt bijvoorbeeld een stroomvoerende lus in de blaas, waarmee de pathologische neoplasma's laag voor laag worden verwijderd. Dit type ingreep vereist slechts een korte ziekenhuisopname van enkele dagen en brengt aanzienlijk minder risico's met zich mee dan een operatie waarbij de buikholte wordt geopend. Dit type chirurgie kwam vroeger vaker voor en bracht niet onaanzienlijke risico's met zich mee, zoals inwendige bloedingen (wanneer bloed schepen beschadigd zijn) of letsel aan interne organen zoals de nieren.
In het geval van oppervlakkig blaas carcinomen, na een succesvolle TUR is er ook de mogelijkheid van de zogenaamde instillatietherapie, een soort chemotherapie Bij deze therapie worden zogenaamde cytostatica in de blaas via een katheter, waar ze ongeveer 30 minuten inwerken. Cytostatica zijn medicijnen van chemotherapie die aanvallen en doden kanker cellen, maar hebben helaas soms ernstige bijwerkingen.
Omdat bij instillatietherapie de chemotherapeutische stoffen echter alleen in de blaas werken, kunnen de anders ernstige bijwerkingen zoals ernstige uitputting, vermoeidheid, haaruitval, diarree, braken, etc. worden geëlimineerd. Na de procedure worden ze gewoon weer uitgescheiden als u plast.
Verder is er de mogelijkheid om een zogenaamde immunotherapie aan te sluiten. In deze therapie bacteriën van de zogenaamde vaccingroep BCG (Bacille Calmette-Guérin) worden in de blaas gebracht. Deze worden afgezwakt tuberculose ziekteverwekkers die een ontstekingsreactie in de blaas veroorzaken, die de tumorcellen doodt.
Deze volgende aanvullende behandeling is bedoeld om een zogenaamde recidief (een herhaling van dezelfde ziekte) te voorkomen. De successen zijn aanzienlijk: na een succesvolle operatie en drie maanden follow-upbehandeling is tweederde van de patiënten genezen. Als het blaaskanker in een vergevorderd stadium is of er een infiltrerend blaascarcinoom aanwezig is, bijvoorbeeld wanneer de spierlaag van de blaas ook al is aangetast, genezing van de aangedane persoon kan meestal alleen worden bereikt door een volledige verwijdering van de blaas (zogenaamde cystectomie) onder narcose.
In de loop van deze procedure wordt het prostaat en zaadblaasjes worden ook verwijderd bij mannen, en de baarmoeder, eierstokken en omgeving weefselvocht knooppunten bij vrouwen. Dit leidt tot onvruchtbaarheid bij zowel mannen als vrouwen. Aangezien een dergelijke operatie mogelijk kan leiden tot ontsteking en infectie in het wondgebied maar ook in de buikholte, moeten de risico's van een dergelijke operatie zorgvuldig worden afgewogen, vooral bij oudere patiënten die verzwakt zijn door ernstige eerdere ziekten.
In feite is deze operatie van zo'n aanzienlijke omvang en ernst dat het sterftecijfer zelfs vandaag de dag 2-3% bedraagt, wanneer deze optimaal wordt uitgevoerd. Als een operatie te riskant lijkt, is er ook de mogelijkheid van chemotherapie Echter, statistisch gezien biedt chemotherapie helaas veel lagere kansen op herstel.
Als de blaas volledig wordt verwijderd, moet de urine natuurlijk achteraf een nieuwe vorm van drainage krijgen. Hier zijn twee mogelijkheden: de interne (zogenaamde continenten) en de externe (zogenaamde incontinenten) urine-omleiding. Bij de interne drainage wordt uit een stuk darm een nieuwe blaas gevormd, die aan de urinebuisIn het geval van externe urine-omleiding krijgt de patiënt een kunstmatige urine-uitlaat (kunstmatige blaas) waardoor de urine in een zak stroomt die aan de buik vastzit en die regelmatig moet worden geleegd of vervangen.
