Lijders aan theatrale persoonlijkheidsstoornis, of kortweg HPS, vertonen uitgesproken theatraal en egocentrisch gedrag. Behandeling kan alleen plaatsvinden als patiënten inzicht tonen en hulp voor zichzelf zoeken, en bestaat uit vele jaren psychotherapie.
Wat is een theatrale persoonlijkheidsstoornis?
Zoals alle persoonlijkheidsstoornissen manifesteert HPS zich in een patroon van perceptie en gedrag dat als abnormaal wordt beschreven. Dit beïnvloedt de hele persoonlijkheid in zijn denken, voelen en relatiegedrag en heeft een negatieve invloed op het hele professionele en dagelijkse leven van de getroffen persoon. Getroffen personen met theatrale persoonlijkheidsstoornis emotionaliteit tonen die door anderen als overdreven wordt ervaren en de neiging hebben om hun ervaringen te dramatiseren. Deze getoonde gevoelens komen echter oppervlakkig en gekunsteld over voor anderen, omdat patiënten geen diepe, oprechte gevoelens kunnen en willen toestaan en geen echt identiteitsgevoel hebben. Getroffen personen worden daarom gemakkelijk beïnvloed en veranderen zeer snel van mening. Een ander symptoom is de constante zoektocht naar aandacht en nieuwe ervaringen. Histrionics zijn gevoelig om niet in het middelpunt van de belangstelling te staan en proberen met alle middelen de aandacht op zichzelf te vestigen. Mensen met HPS vertonen grillig en snel veranderend relatiegedrag. Hun sociale contacten gaan zelden diep en zijn gebaseerd op seksuele aantrekkingskracht, waardoor vriendschappen tussen personen van hetzelfde geslacht bijzonder moeilijk worden.
Oorzaken
De oorzaken van theatraal persoonlijkheidsstoornis zijn tot op heden niet voldoende onderzocht om gedetailleerde informatie over dit onderwerp te geven. De oorzaak lijkt, zoals bij alle persoonlijkheidsstoornissen, in te liggen jeugd Als kinderen geen eigen identiteit kunnen ontwikkelen, als ze een vals gevoel van liefde en aandacht krijgen, of als ze stabiele, ondersteunende relaties en voldoende aandacht van de buitenwereld voor gevoelens missen, ontstaat er een persoonlijkheidsstoornis. Psychologisch onderzoek vermoedt ook een genetische aanleg bij getroffenen. De oorzaken van de persoonlijkheidsstoornis liggen blijkbaar in vroege trauma's jeugd of zwangerschap Hoe wordt besloten welk type persoonlijkheidsstoornis de getroffen persoon ontwikkelt, is echter niet duidelijk.
Symptomen, klachten en tekenen
Tekenen van een histrionische persoonlijkheidsstoornis ontstaan zelden door observatie of alleen door een enkelvoudig karaktertrek. Symptomatisch van een histrionische persoonlijkheidsstoornis is echter dat een persoon vaak een onnatuurlijke drang naar zelfexpressie vertoont wanneer hij als geheel wordt beschouwd. In deze context draaien de emoties, die voor derden meestal erg overdreven lijken, meestal om het vinden van herkenning, geprezen worden en aandacht krijgen voor de persoonlijke leefsituatie. Een bijzondere theatraliteit van de gevoelens, die aanhoudt, is typerend voor deze vorm van de persoonlijkheidsstoornis. Veel van de getroffenen hebben gemeen dat ze in eerste instantie heel interessant, grappig en onderhoudend overkomen voor hun medemensen. De drang om in sociale situaties altijd in het middelpunt van de belangstelling te willen staan en de eigen gevoelens op een zeer overdreven manier uit te leven, leidt echter vaak tot een toenemend sociaal isolement van de getroffenen. In de meeste gevallen zien mensen die aan deze aandoening lijden hun eigen uiterlijk niet als opvallend in vergelijking met dat van hun medemensen. Zoals bij veel psychische aandoeningen, is er aan het begin van de diagnose een gebrek aan inzicht in de ziekte. Getroffen mensen merken dat ze sociale contacten niet lang kunnen onderhouden, ze ervaren zichzelf als sociaal buitengesloten, maar schrijven dit vaak niet toe aan hun eigen uiterlijk.
Diagnose en verloop
De diagnose wordt gesteld op de diagnostische afdeling van een psychiatrische of psychotherapeutische kliniek. Ten eerste moet de aanwezigheid van een persoonlijkheidsstoornis worden aangetoond met gestandaardiseerde testmethoden. Vervolgens moet de exacte persoonlijkheidsstoornis worden gediagnosticeerd met behulp van de criteria van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM-IV. Differentiële diagnoses moeten worden overwogen en duidelijk worden uitgesloten. Als ten minste vijf van de volgende symptomen aanwezig zijn, is een histrionische persoonlijkheidsstoornis aangetoond:
1. gevoel van ongemak wanneer de persoon niet in het middelpunt van de belangstelling staat
2. de patiënt probeert met zijn fysieke voorkomen de aandacht te trekken
3. interpersoonlijke contacten van de getroffen persoon worden gekenmerkt door overdreven seksueel aantrekkelijk gedrag
4. de emotionele toestand van de getroffen persoon verandert snel en lijkt oppervlakkig
5. is theatraal en overdreven en de getroffen persoon neigt tot zelfdramatisering
6. beschrijvingen van de getroffen persoon zijn niet erg gedetailleerd
7. de patiënt is gemakkelijk te beïnvloeden
8. de relatie is verstoord, relaties worden als hechter beschouwd dan ze zijn. De histrionische stoornis is gemaakt in jeugd en verschijnt voor het eerst als zodanig in het vroege volwassen leven. De mate waarin getroffenen kunnen worden ingeschakeld leiden een leven dat als normaal wordt beschouwd, hangt af van de ernst van de aandoening en tijdige therapeutische interventie. Persoonlijkheidsstoornissen worden in principe echter niet als volledig geneesbaar beschouwd.
Complicaties
Omdat histrionische persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door egocentrisme, een constante zoektocht naar aandacht, theatraal gedrag, overdreven emotionaliteit, sterke emotionele schommelingen en manipulatief gedrag in combinatie met een lage tolerantie voor frustratie en een gebrek aan empathie voor de behoeften van anderen, resulteert dit in een aantal complicaties bij interpersoonlijk interacties Getroffen personen vinden het moeilijk om stabiele, gezonde relaties op te bouwen. De omgeving reageert meestal vervreemdend op hun gedrag. Dit geldt vooral wanneer triviale gebeurtenissen (die niet voor de patiënten zijn) buiten proportie worden opgeblazen. Ook zorgt de constante zoektocht naar aandacht en de behoefte om in het middelpunt van de belangstelling te staan, er vaak voor dat medemensen op afstand blijven. Dit is ook het geval wanneer de manipulatieve technieken die histrionics gebruiken om hun behoeften te laten gelden, worden herkend en afgewezen. Deze vroeg aangeleerde strategieën, die inherent zijn aan theatrale persoonlijkheden, leiden tot interpersoonlijke conflicten, keer op keer. Maar zelfs als histrionics een adequate behandeling krijgen, zijn de diep verankerde gedragspatronen moeilijk te corrigeren, omdat ze meestal in de kindertijd werden geleerd. In het omgaan met dergelijke patiënten, consequent gedragstherapie wordt aangegeven, waarbij duidelijke regels en limieten moeten worden geformuleerd. Bovendien hebben histrionische karakters een verhoogde neiging tot Depressie en Angst stoornissen, zodat er vaak sprake is van comorbiditeit. Depressie en angst kan worden behandeld met medicatie. Al met al resulteert dit echter in een zeer complexe behandelingsbehoefte.
Wanneer moet je naar een dokter?
Opvallend gedrag dat door medemensen wordt omschreven als afwijkend van de norm, dient altijd door een arts te worden onderzocht. Als mensen in de directe omgeving een verandering in het gebruikelijke gedrag waarnemen, is het raadzaam medisch advies in te winnen. Bij de histrionische persoonlijkheidsstoornis maakt het onderdeel uit van het ziektebeeld dat er bij de getroffene geen zicht is op de ziekte. Daarom zijn de getroffen personen afhankelijk van de steun en het oordeel van familieleden of personen uit de sociale omgeving. Ze hebben een grotere verantwoordelijkheid om contact op te nemen met een arts en om hulp te vragen. Het is raadzaam om het vertrouwen van de getroffen persoon te winnen om samen met hem of haar een bezoek aan de dokter te kunnen initiëren. Een arts moet worden geraadpleegd zodra iemands gedrag erg emotioneel kwetsend is of als regels die zijn opgesteld in het dagelijks leven niet worden nageleefd. Als de persoon zich onachtzaam gedraagt, de privacy van anderen schendt of oneerbiedig is, is het zinvol om de oorzaak te onderzoeken. Als het gedrag ondanks alle pogingen door meerdere mensen in de sociale omgeving niet meer verdragen kan worden, is een bezoek aan de huisarts aan te raden. In bijzonder moeilijke situaties kan een verplichte ziekenhuisopname plaatsvinden. Hiervoor een publiek volksgezondheid officier moet worden gebeld, die een beoordeling van de situatie zal geven.
Behandeling en therapie
Een theatrale persoonlijkheidsstoornis vereist een langdurige behandeling, die zwaar is voor de patiënt, familieleden en ook de psychotherapeut. Therapie is alleen mogelijk als de getroffen persoon zelf de noodzaak van actie en therapie ziet, aangezien zijn medewerking een belangrijke voorwaarde is voor het succes van de therapie. Vergeleken met andere persoonlijkheidsstoornissen lijken HPS-patiënten sneller hulp te zoeken en meer inzicht te geven. Gedragstherapie biedt de beste vooruitzichten. Causaal onderzoek kan worden gedaan en nuttig zijn, maar het is belangrijker om de getroffen persoon nieuwe gedragsmogelijkheden te laten zien en deze te oefenen. Psychotrope geneesmiddelen kan worden gebruikt om te begeleiden therapie als patiënten depressief zijn, maar niet behulpzaam zijn bij pure HPS.
Vooruitzichten en prognose
Therapie want theatrale persoonlijkheidsstoornis is moeilijk en langdurig. Patiënten missen enig inzicht in de aard van hun aandoening. Daarom is de prognose over het algemeen niet erg goed. Bij een theatrale persoonlijkheidsstoornis zijn tegenslagen en uitval van behandelingen te verwachten. Het probleem ligt in het gebrek aan herkenning en acceptatie van deze diagnose door de getroffenen. De meeste mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis denken dat ze lichamelijk ziek zijn of een andere hebben geestesziekte Zelfs als het zorgvuldig is bewezen differentiële diagnose dat dit niet zo is, volharden ze in hun veronderstelling. De patiënt weigert daarom vaak therapie. Vaak zijn er suïcidale neigingen vanwege de dramatische persoonlijkheidsstructuur. De hardnekkige patiënt wil met alle middelen bereiken dat de therapie wordt afgebroken of onderbroken. De prognose wordt alleen verbeterd als de getroffen persoon bereid is de realiteit van zijn stoornis van de histrionische persoonlijkheidsstoornis te erkennen. Tot op heden is een theatrale persoonlijkheidsstoornis niet te behandelen zonder langdurige therapie. Er zijn momenteel geen medicijnen voor dergelijke aandoeningen. In dit opzicht is het vooruitzicht op verbetering voor een groot deel van de getroffenen slecht. Alleen cognitief op de lange termijn gedragstherapie kan überhaupt enig succes behalen. De gedragsafwijkingen en irrationele handelingen zullen echter blijven bestaan als de patiënt niet met alternatieve handelwijzen wordt geconfronteerd.
het voorkomen
Een theatrale persoonlijkheidsstoornis kan alleen door ouders in de vroege kinderjaren worden voorkomen door hun nakomelingen op te voeden tot sterke persoonlijkheden. Getroffen individuen hebben zelf geen middelen om dit te voorkomen.
Nazorg
Nadat de intramurale of gedeeltelijke ziekenhuisopname is voltooid, moet ambulante zorg worden geboden voor verdere behandeling van histrionische persoonlijkheidsstoornis. Deze nazorg richt zich veelal op de revalidatie en re-integratie van de patiënt in de professionele en privé-omgeving. Van een gedragstherapie perspectief duurt de behandeling van mensen met persoonlijkheidsstoornissen meerdere jaren. De coping-methoden die tijdens de therapie worden geleerd, moeten worden gestabiliseerd, wat alleen kan worden gegarandeerd door continue zorg. Gedurende deze tijd heeft de patiënt de gelegenheid om nieuwe manieren van gedragen en ervaren uit te proberen, die kunnen worden geconsolideerd in verdere poliklinische therapie. Daarom belangrijk maatregelen in de nazorg staat voor de samenwerking met een psychotherapeut of de gemeenschap in een groepstherapie. Bij bijzonder ernstige en aanhoudende problemen kan een hernieuwde psychotherapeutische behandeling - in de zin van intervalbehandeling - na enkele jaren nodig zijn. Door middel van vragenlijsten, interviews of expertrapporten kan het succes van de behandeling worden geëvalueerd in de verschillende stadia van revalidatie en na afloop van de behandeling. Zodra de symptomen zijn verdwenen en de patiënt met succes is gereïntegreerd, wordt hij of zij als gerehabiliteerd beschouwd. De patiënt moet echter de mogelijkheid blijven krijgen om psychotherapeutische hulp te zoeken of om permanente contacten te krijgen.
Wat u zelf kunt doen
Vanwege de egosynthese van de stoornis zoeken patiënten met een histrionische persoonlijkheidsstoornis zelden een behandeling voor de stoornis als zodanig. Ze zullen eerder medische hulp inroepen voor secundaire psychische stoornissen zoals Angst stoornissen or Depressie Tot op heden is er geen medicatie ontwikkeld om deze aandoening te behandelen. De getroffenen kunnen echter zeker geholpen worden in het kader van psychotherapieën. Cognitief gedragstherapie, waarin de psychotherapeut samen met de patiënt werkt aan het afbreken van disfunctionele denkstructuren, wordt als bijzonder veelbelovend beschouwd. Het is belangrijk dat de persoonlijkheidskenmerken achter de stoornis niet worden losgelaten. Zoals bij elke persoonlijkheidsstoornis, maken ze deel uit van het eigen karakter. In de loop van de therapie leert de getroffen persoon echter de manifestaties van zijn persoonlijke kenmerken tot een redelijk niveau terug te brengen, zodat een theatrale persoonlijkheidsstoornis een theatrale persoonlijkheidsstijl kan worden. Als de getroffen persoon erin slaagt de weg terug te vinden naar (echte) herkenning en geluk, dan worden de condities die ingrijpen rechtvaardigen, namelijk het lijden van druk en beperking, verminderd. In dit proces kunnen de familieleden de getroffen persoon helpen met empathie en veel geduld. Hiervoor hebben ze voorlichting nodig over het ziektebeeld, zodat ze het gedrag van de getroffen persoon correct kunnen interpreteren.
