Symptomen van peritoneale carcinomatose
In de meeste gevallen, peritoneale kanker veroorzaakt in eerste instantie geen symptomen. Hoe verder de ziekte vordert, hoe sterker de symptomen worden. De eerste klachten kunnen de zogenaamde algemene symptomen zijn zoals zwakte, nacht zweet en niet-specifieke uitputting.
Er kan ook een progressief prestatieverlies optreden en de meeste patiënten klagen vaak over onbedoeld gewichtsverlies. De ziekte vordert gewoonlijk snel en de daaropvolgende symptomen zijn meestal ernstiger. Een van de typische symptomen van peritoneale betrokkenheid bij tumor ziekten is ascites, die bijna altijd aanwezig is in peritoneale kanker.
Dit is een ophoping van water in de buik tussen de ingewanden en in het flankgebied. Het wordt veroorzaakt door het feit dat de drukcondities in de buikholte worden veranderd door het peritoneale carcinoom en zowel ontstekingsvloeistof als vloeistof uit de bloed stroom worden in het vrije weefsel gedrukt. Deze vloeistof neemt snel in volume toe en drukt ook op omliggende organen zoals de darm, maag, longen en hart-, zodat er nog meer klachten kunnen ontstaan.
Bij een liggende patiënt kan buikvloeistof worden gedetecteerd door een golf op het buikoppervlak wanneer de onderzoeker tegen een kant van de buik tikt. Buikvocht kan worden aangetoond door een ultrageluid examen. Aanvankelijk, kanker van de buikvlies veroorzaakt geen ongemak, maar aangezien talrijke zenuwvezels boven en onder het peritoneum lopen, pijn kunnen optreden naarmate de ziekte vordert en deze zenuwvezels worden aangetast.
De pijn veroorzaakt door peritoneale kanker is meestal saai van karakter en wordt soms omschreven als boren. De pijn is ofwel gelokaliseerd in het gebied van de buik of kan worden overgedragen op de rug of flanken. De pijn veroorzaakt door peritoneaal kanker is gewoonlijk permanent en neemt in intensiteit toe naarmate het vordert.
Naast een basispijn zijn er nog zogenaamde pijnaanvallen, die dan sterker zijn dan de basispijn. Korte tijd later neemt het pijnniveau weer af, maar wordt nooit minder dan de basispijn. Patiënten met geavanceerde maag kanker zijn zelden volledig pijnvrij.
Hoe meer een buikvlies wordt aangetast door kanker, hoe sterker de pijn en hoe groter het lijden. In deze situatie goed pijntherapie met goed effectief, sterk pijnstillers is vooral belangrijk. De vele kleine tumoren op de buikvlies maken de behandeling erg complex en vereisen dat verschillende specialistische disciplines nauw samenwerken om de tumoren te bestrijden. Als de tumoren niet worden behandeld, bestaat vroeg of laat het risico op complicaties zoals een vernauwing van de darm met darmobstructie of van de urineleider Met urineretentie.
Diagnose van peritoneaal carcinoom
De dochtertumoren zijn meestal geen enkele, grote, solide tumoren, maar groeien zoveel mogelijk kleine tumornesten, vaak niet eens zichtbaar voor het oog. Sommige groeien alleen in een deel van het peritoneum, andere verspreiden zich over de organen rondom het peritoneum. Helaas wordt de betrokkenheid van het peritoneum nog steeds geassocieerd met een verslechtering van de prognose van de getroffen persoon, omdat dit altijd een gevorderde tumorgroei betekent.
Om de omvang van de aandoening te kunnen beoordelen, wordt meestal voor elke behandeling een computertomogram (= CT) of een MRI van de buik gemaakt. Daarnaast is er een beoordelingsblad, waarin punten worden bepaald, uit de waarden waarvan de omvang van de ziekte dan ook een uitspraak over de prognose kan worden gedaan, de zogenaamde PCI, de Peritoneal Carcinoma Index. Deze index verdeelt de buikholte en de organen in verschillende secties waarvoor vervolgens puntwaarden worden verdeeld voor de besmetting. Afhankelijk van de bevindingen en waarde in de PCI, zijn er dan aanbevelingen voor verschillende combinaties van verschillende therapievormen die succes beloven.
Alle artikelen in deze serie:
