Symptomen
Er zijn bepaalde prenatale (vóór de geboorte) en postnatale (na de geboorte) tekenen en symptomen die wijzen op de aanwezigheid van slokdarmatresie Voor de geboorte is er een zogenaamd polyhydramnion, een bovengemiddelde hoeveelheid vruchtwater, verschijnt. Dit komt door het feit dat de foetus kan de vruchtwater vanwege de misvorming.
Dit is echter een niet-specifiek teken en duidt niet noodzakelijk op de aanwezigheid van slokdarmatresie De getroffen baby's zijn meestal te vroeg geboren baby's, die na de geboorte opvallen door hoestbuien en verhoogde speekselvloed. De speeksel loopt uit de mond en verzamelt er schuimend voor.
Het kan niet worden ingeslikt. Een verstikking uit het schuim speeksel is ook typisch. De algemene voorwaarde van de baby's is ook erger.
Een geratel ademhaling wordt vaak gehoord. Verder vallen de baby's op door cyanose, vooral tijdens een voerpoging. De cyanose manifesteert zich door een blauwe verkleuring van de huid en slijmvliezen, die wordt veroorzaakt doordat het voedsel de maag maar wordt in de longen gezogen.
Dit belemmert de ademhaling van de kinderen. Het voeren zou niet moeten worden geprobeerd als slokdarmatresie wordt vermoed. Er moet worden geprobeerd om een maag buis.
De plaatsing van de maagsonde is niet succesvol vanwege de misvorming. In het geval van een type IV slokdarmatresie volgens Vogt, lijden zuigelingen aan herhaalde aspiratie longontsteking zonder verdere symptomen te vertonen. Aspiratie longontsteking is longontsteking veroorzaakt door de herhaalde inademing van voedselresten.
Chirurgische behandeling van slokdarmatresie
Chirurgische therapie is de verplichte maatregel in aanwezigheid van slokdarmatresie. De operatie is geen noodoperatie, maar wordt binnen 48 uur na de geboorte uitgevoerd. Een uitzondering is het respiratory distress syndrome of een enorme overmatige inflatie van de maag met het gevaar van scheuren (scheuren van een orgaan).
In dit geval wordt de operatie onmiddellijk uitgevoerd. Uitstel van de primaire operatie is mogelijk in geval van een zeer laag geboortegewicht of instabiliteit van het kind.Het primaire doel van de operatie is het herstellen van een continue slokdarm, evenals het sluiten van een slokdarm. fistel, indien aanwezig. De gekozen procedure is afhankelijk van het type misvorming.
De toegang is meestal via een kleine verticale incisie aan de rechterkant in de rechter oksel. Als er geen grote afstand is tussen de misvormde delen van de slokdarm, kunnen de twee uiteinden van de holhorgan worden verbonden via een end-to-end anastomose. Dit betekent dat de twee uiteinden zijn verbonden met een hechtdraad.
Als de afstand tussen de uiteinden erg groot is of de lengte van de slokdarm te kort is, kan het orgel vervangen worden door een orgellift. De maag kan bijvoorbeeld worden opgetrokken en verbonden met de rest van de slokdarm zodat een functionele slokdarm kan worden nagebootst. Stretching technieken en de natuurlijke groei van de slokdarm worden ook gebruikt om een voldoende lengte van de slokdarm te bereiken.
Om de tijd tot de laatste chirurgische afspraak te overbruggen, krijgt de pasgeborene vervolgens een zogenaamd speeksel fistel Dit is een kunstmatige maaguitlaat. Als er een is fistel vorming van de luchtpijp, moet deze operatief worden doorgesneden en gesloten, anders kunnen slokdarmresten de longen binnendringen.
Dit zou leiden tot permanent longontsteking en vernietiging van de longen. Na de operatie wordt intensieve medische zorg verleend. De kinderen worden meestal ongeveer 2 tot 3 dagen na de operatie beademd.
Afhankelijk van het verloop van de operatie worden ze dan relatief snel (ook na 2 à 3 dagen) via de maagsonde gevoerd. Na ongeveer 10 tot 12 dagen wordt een contrastmediumonderzoek uitgevoerd om het succes van de operatie te beoordelen. Als de operatie goed verloopt, wordt het kind nu oraal gevoed.
