Symptomen
Kenmerkend voor de peroneale pees syndroom is pijn in het gebied van de buitenste enkel, wat vooral kan voorkomen bij overbelasting van de enkel (vooral wanneer de binnenkant van de voet wordt opgetild) maar soms ook in rust. Een zogenaamde “aanslag pijn”Wordt ook vaak gerapporteerd, wat vooral 's ochtends na het opstaan of na langdurig zitten of liggen optreedt. Dit pijn kan ook gepaard gaan met zwelling in het gebied van de buitenkant enkel evenals roodheid en opwarming van de huid in dit gebied.
In sommige gevallen kan een drukpijnlijke verdikking en verharding van de peroneale pezen achter de buitenkant enkel kan worden gevoeld, en een spierzwakte kan worden gevoeld wanneer u probeert de buitenkant van de voet op te tillen. Dit laatste symptoom leidt tot een licht mank looppatroon bij de aangedane patiënt. Als het ontstekingsproces zich uitbreidt naar de kuitzenuw, die de peroneale spieren begeleidt en verantwoordelijk is voor de gevoelige innervatie van de buitenkant van de voet en de hiel, kan dit ook leiden tot sensorische stoornissen en / of een brandend gevoel in de huid van de buitenste voet.
Diagnose
De diagnose van een peroneale pees syndroom kan meestal worden gemaakt op basis van de patiënt medische geschiedenis, als de patiënt kenmerkende pijn in het gebied van de buitenste enkel en een voorafgaande mechanische extra belasting van de voet meldt fysiek onderzoek van de patiënt, a holle voet en voorvoet een naar binnen neigende houding naar een rechte stand is meestal merkbaar, vaak vergezeld van een enkelas die afwijkt in een O-vorm. Als de patiënt medische geschiedenis en fysiek onderzoek zijn niet duidelijk, kunnen beeldvormingsprocedures de diagnose ondersteunen. Er kunnen verschillende beeldvormende technieken worden gebruikt, afhankelijk van het probleem en welke differentiële diagnoses moeten worden uitgesloten.
Ultrageluid onderzoek (echografie) is de methode bij uitstek voor evaluatie pezen, aangezien het een kosteneffectieve, eenvoudige en tijdbesparende methode is om ontstekingen en scheuren in de pezen of peesschede op te sporen. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) wordt gebruikt om uit te breiden of aanvullen ultrageluid diagnostiek en maakt een nog nauwkeurigere beoordeling van ontstekingsprocessen en peesscheuren mogelijk. Het oedeem in het gebied van de buitenste enkel, wat typerend is voor peroneale peesontsteking, kan ook duidelijker worden weergegeven in de MRI.
Het klassieke röntgenstraal van de voet geeft voornamelijk informatie over pathologieën van het benige skelet van de voet (fracturen), veranderingen in de enkel (artritis) en mogelijke voetafwijkingen (holle of platte voet). Bloed Monsters kunnen ook nuttig zijn voor onderzoek naar de oorzaken van de voet, om op basis van ontstekingsparameters in het laboratorium infecties en inflammatoire reumatische aandoeningen uit te sluiten of op te sporen. De eerste therapeutische maatregel voor a peroneale pees syndroom is meestal een conservatieve poging, waarbij het belangrijkste doel is om de pees te ontlasten om de ontsteking de kans te geven te verdwijnen.
Dit kan worden bereikt door de enkel te spalken, te verbinden of vast te plakken, waardoor de enkel tijdelijk wordt geïmmobiliseerd. De overbelastende bewegingen of de eerder uitgeoefende activiteit moeten ook enkele weken worden verminderd of zelfs volledig worden gestopt, vooral activiteiten met snelle richtingsveranderingen. Het koelen van de buitenste enkel met een ijspakking met tussenpozen van 10-20 minuten kan ook helpen om de symptomen te verminderen.
Parallelle behandeling met pijn en ontstekingsremmende medicijnen (bijv ibuprofen or diclofenac) is mogelijk, wat de ontsteking in de peroneale pezen. In sommige gevallen kan een directe injectie van een cortisone-anesthesiemengsel in de directe omgeving van de ontstoken pezen kan ook nuttig zijn om lokale ontsteking en pijnremming te bereiken. Als de oorzaak van de ontsteking een bacteriële infectie is, wordt soms een antibioticatherapie gestart.
Daarnaast is het raadzaam om een fysiotherapeut te raadplegen, bij wie specifieke versterkingsoefeningen van de onderbouw been musculatuur kan worden uitgevoerd om mogelijke te compenseren spieronevenwichtigheden en versterk de fibula. Als voetafwijkingen aanwezig zijn, kunnen compenserende voetbed-inlegzolen ook leiden tot een aanzienlijke verlichting van de peroneale pezen, zodat bijvoorbeeld een binnenzool met een uitgesneden gebied onder de eerste middenvoetsbeentje bot kan de verkeerde positie bij patiënten met hoge bogen corrigeren. Als conservatieve therapie faalt, als het ontstekingsproces zeer ernstig en gevorderd is, of als er mogelijk anatomische botvarianten zijn, zoals een prominente peroneale tuberkel of een botspoor, kan een chirurgische therapie een goed alternatief zijn.
De chirurgische methode hangt grotendeels af van het nagestreefde doel en de onderliggende oorzaak van het peroneale pees syndroom. Het is mogelijk om de ontstoken te reinigen pezen (debridement, synovectomie), de pezen of hun trog glad maken, peesscheuren of snijwonden herstellen, de peroneale retinale holte herstellen of de peroneale tuberkel verwijderen. In het geval van massale voetafwijkingen kan zelfs een verandering in de schikking van het achterste voetbot (lateraliserende calcaneus-osteotomie) of stabilisatie van de buitenste enkelbanden de enige therapie zijn om het probleem te verhelpen.
