Symptomen | Gescheurde achillespees

Symptomen

Zoals hierboven al uitgelegd, is de breuk van de achillespees gaat gepaard met een hoorbare knal (whiplash​ Bovendien lijdt de patiënt aan steken pijn en is niet langer in staat tot actieve plantairflexie vanwege kuitcompressie. Het is typerend dat de patiënt er niet meer op kan staan been of teen op het zieke been.

Een traan van de achillespees wordt van buitenaf zichtbaar door een zwelling aan de achterkant van de enkel joint, mogelijk ook een blauwe plek wordt zichtbaar. De dokter kan ook een duidelijk gevoel hebben deuk in het spierstelsel. Een breuk van de achillespees wordt meestal opgemerkt door de getroffen persoon vanwege het onmiddellijke begin van pijn, waardoor verdere belasting van de aangedane extremiteit meestal onmiddellijk onmogelijk wordt.

De intensiteit van de pijn hangt af van de omvang van de schade aan de pees veroorzaakt door een volledige of onvolledige breuk en kan zelfs onder rustomstandigheden zeer intens zijn. De gewonde heeft het gevoel dat hij of zij een harde trap tegen de hiel heeft gekregen. De pijn, waarvan de kwaliteit wordt beschreven als plotseling schieten en steken, wordt versterkt door op de bal van de teen te stappen en te proberen op de bal van de teen te gaan staan. Het vermogen om te lopen is ernstig beperkt. Naast de correcte uitvoering van de behandelingsmaatregelen door de behandelende arts, dient de patiënt ook het sportverbod en de medische instructies strikt in acht te nemen, aangezien pijn zelfs na een succesvolle behandeling chronisch kan worden en kan leiden tot blijvende beperkingen van het loopvermogen van de patiënt. (achillodynie).

Diagnose

Een ruptuur van de achillespees kan op verschillende manieren worden vastgesteld. Als de pees volledig is doorgesneden, kan vaak een opening boven de hiel worden gepalpeerd. Bovendien onthult een nieuwe ruptuur van de achillespees een ernstige en pijnlijke zwelling van het weefsel, evenals roodheid of blauwe verkleuring van het hielgebied.

Daarnaast kan de patiënt niet meer op zijn tenen lopen doordat de scheuring van de achillespees de verbinding tussen de kuitspieren en de hielbeen​ Als de patiënt op de zijne ligt maag op een bank en zijn kuitspieren worden samengeknepen, zou de voet normaal naar de voetzool moeten buigen (plantairflexie). Met een gescheurde achillespees, gebeurt dit niet meer om bovengenoemde redenen.

Dit fenomeen wordt ook wel een positieve Thompson-test genoemd. De instrumentele diagnose van een Achillespeesruptuur is voornamelijk gebaseerd op echografie (ultrageluid examen). De behandelende arts kan het getroffen gebied direct op het scherm weergeven met de ultrageluid apparaat en beoordeel de omvang van de breuk.

Hierdoor wordt dan ook de keuze van de behandelmethode bepaald. Als de uiteinden van de achillespees maar een klein beetje uit elkaar liggen, kan de patiënt meestal worden geholpen door conservatieve therapie. Als de afstand tussen de uiteinden echter groot is, kan alleen een operatie vaak helpen.

Naast ultrageluidkan een MRI van de achillespees ook helpen bij het diagnosticeren van een gescheurde achillespees. De MRI wordt gebruikt als de echo niet sluitend genoeg is of als atypische klachten worden geïndiceerd zonder duidelijke oorzaak. De MRI maakt het gemakkelijker om reeds genezen breuken, onvolledige scheuren en andere veranderingen in de pees te identificeren.

Zodra de eerste symptomen van de Achillespeesruptuur zijn verdwenen, zal de patiënt merken dat hij of zij niet meer normaal kan lopen. Dit staat bekend als functioneel falen, wat ook opvalt doordat de patiënt meestal geen (monopod) teenstand kan uitvoeren. In de eerste uren na de Achillespeesruptuurkan de behandelende arts een deuk enkele centimeters boven de daadwerkelijke achillespeesinbrenging.

Dit is echter alleen mogelijk in de eerste uren na het ongeval. Later vormt zich daar een hematoom als gevolg van een bloeding, wat de diagnose van de achillespeesscheur veel moeilijker zou maken. De plantairflexie wordt meestal omgekeerd na het scheuren van de achillespees.

Bij patiënten met diepe buigspieren kan restflexie behouden blijven, hoewel dit meestal significant verschilt van normaal voorwaarde​ Om plantairflexie (buiging van de voet) beter te kunnen beoordelen, kan de zogenaamde Thompson-test worden uitgevoerd om de achillespeesruptuur vast te stellen. Hiervoor drukt de behandelende arts op het kuitgebied.

Deze compressie maakt plantairflexie onmogelijk in het geval van een achillespeesruptuur. Typisch voor een achillespeesruptuur is ook het falen van de achillespeesreflex, waarvan het testen meestal vrij pijnlijk is voor de patiënt. In ongeveer 70% van alle gevallen kan ook een ruptuur van de achillespees worden opgespoord en nauwkeurig gelokaliseerd door middel van echografie. Om een ​​benige scheur van de achillespees uit te sluiten, wordt een Röntgenstraal kan ook worden ingenomen. Deze uitsluiting kan doorslaggevende effecten hebben op de therapeutische behandeling (zie Therapie van achillespeesruptuur).