De stuitbeen is het laagste deel van de wervelkolom onder de heiligbeen Het bestaat uit 4 tot 5 kleine wervels, waarvan de originele gewrichten zijn meestal samengegroeid tot een totale botstructuur. De stuitbeen dient vooral als aanhechtingspunt voor pezen en ligamenten van de bekkenbodem en heup.
Wat is het stuitbeen?
tailbone pijn moet medisch worden beoordeeld. Langdurig en ergonomisch onjuist zitten kan de oorzaak zijn. De stuitbeen is het laagste deel van de wervelkolom, onmiddellijk volgend op de heiligbeen Het bestaat uit 4 tot 5 ietwat geatrofieerde wervels, waarvan de wervel gewrichten zijn meestal door het lichaam zelf verstijfd ossificatie en zijn gewoonlijk samengegroeid om een totale botstructuur te vormen. Het is zeer waarschijnlijk een fylogenetische regressie (rudiment) van de staart, die niet langer bruikbaar was vanwege de specifieke manier van leven van de mens en zijn voorouders. De regressie is niet volledig omdat het stuitbeen een belangrijke functie vervult voor de statica van het lichaam als tegenwicht voor de kracht absorptie of pezen, ligamenten en spieren van de bekkenbodem, bekken en heupen. Totale regressie van het stuitbeen zou leiden tot problemen met sterkte en statica in de heupen en het bekken. Evolutionaire regressie kan optreden wanneer willekeurige genetische mutaties bepaalde lichaamskenmerken of fysiologische conversies veranderen. Als de veranderingen een gunstige aanpassing aan nieuwe milieu- of levensomstandigheden met zich meebrengen, hebben ze genetisch gezien de overhand. In het tegenovergestelde geval is de gen mutatie zou zichzelf niet populatiegenetisch doen gelden en zou geleidelijk weer verloren gaan.
Anatomie en structuur
Kenmerkend voor het stuitbeen is de versmelting van de 4 tot 5 stuitbeenwervels tot een enkel botlichaam. Dit proces wordt synostose genoemd. De tussenwervelschijven en tussenwervelschijven kraakbeen die oorspronkelijk aanwezig waren, verloren hun functie en werden vervangen door botweefsel. Alleen bij de bovenste coccygeale wervel zijn de rudimentaire structuren van een Vertebrale lichaam nog steeds herkenbaar, terwijl de resterende - naar beneden taps toelopende - wervels zijn samengesmolten tot een kegelvormige, benige structuur. Het uiteinde van het stuitbeen wordt gevormd door een klein, knoopachtig stukje bot. De bovenste coccygeale wervel is verbonden met de heiligbeen daarboven, die ook bestaat uit 5 samengesmolten wervels en is verbonden met het ilium van het bekken door het nogal gefixeerde en niet erg mobiele sacro-iliacale gewricht (sacro-iliacaal gewricht). Het heiligbeen maakt dus tegelijkertijd deel uit van de wervelkolom en het darmbeen.
Functie en taken
De belangrijkste functie van het stuitbeen is het absorberen van krachten van de aangehechte spieren, ligamenten en pezen van de bekkenbodem, bekken en heupen. Het vervult dus een belangrijke rol bij de statica van het lichaam. De versmelting tot een samenhangend bot bevordert zijn geschiktheid als ondersteuning van pezen en ligamenten van de bekkenbodem en heupen. Tijdens de embryonale fase steekt het stuitbeen tijdelijk uit en wordt het tijdens de verdere ontwikkeling ruim voor de geboorte weer gesloten door weefsel. Verdere regressie van het stuitbeen tijdens de evolutie zou een sterk gewijzigde oplossing vereisen voor de aanhechtingspunten van de ligamenten en pezen, die momenteel gebruik maken van het stuitbeen.
Ziekten en kwalen
De blootgestelde positie van het stuitbeen maakt het vatbaar voor verwondingen door vallen op de billen of door directe impact. Het kan leiden tot verstuikingen, kneuzingen of zelfs een pijnlijke klassieker breuk of, minder vaak, ontwrichting. De noodzakelijke immobilisatie van het stuitbeen om het te genezen breuk is praktisch onmogelijk, dus verder pijn niet te voorkomen en alleen symptomatisch te behandelen. Om de druk op de breuk Voor zitposities kan een ringkussen worden gebruikt, dat de optredende drukkrachten gedeeltelijk afleidt naar de bilspieren. De minder vaak voorkomende dislocatie, die niet altijd gemakkelijk te diagnosticeren is, kan door een ervaren arts of therapeut worden gereset met behulp van de duim en het midden. vinger Het midden vinger wordt ingevoegd in de rectum het stuitbeen terug in de juiste positie te duwen, bijgestaan door de duim, die tegelijkertijd van buitenaf druk moet uitoefenen op het stuitbeen. Als de "dislocatie" succesvol is, de pijn is snel opgelucht pijn in het stuitbeen kan ook verdwijnen zonder behandeling. Als de pijn echter aanhoudt en chronisch wordt, is het coccygodynie of coccygodynie met zeer verschillende oorzaken. Een veel voorkomende oorzaak van langdurige pijn in het stuitbeen is ontsteking van de pezen, ligamenten of spieren op het punt van aanhechting aan het stuitbeen, of microtrauma, hetgeen wordt bevorderd door overbelasting door een ongunstige zithouding of door ongebruikelijke steeds terugkerende bewegingspatronen. Ze kunnen nodig hebben - meestal langdurig - therapie met ontstekingsremmende en pijnstillende middelen. Zenuwirritatie door a herniated disc in het onderste deel van de lumbale wervelkolom kan ook de oorzaak zijn van coccygodynie. In zeldzame gevallen kan de voorwaarde wordt veroorzaakt door tumoren.
