Synoniemen
supinatietrauma, pronatietrauma, uitrekken van ligament, ligamentruptuur, ligamentlaesie, verstuiktrauma
Definitie
Verwondingen aan de bovenkant enkel joint (OSG) komen vaak voor tijdens sportactiviteiten, maar ook in het dagelijks leven. De meeste gebeurtenissen leiden niet tot ernstige structurele schade, dwz letsel met blijvende gevolgen. Niettemin, een gescheurde ligament kan voorkomen, vooral in het gebied van de buitenkant enkel. Wanneer de enkel gewricht wordt door de arts onderzocht, het is nauwelijks mogelijk om ze van ligament te onderscheiden stretching of gedeeltelijk of volledig gescheurde ligamenten. De overgang is vloeiend.
Introductie
An enkelgewricht letsel komt vaak voor en is meestal onschadelijk. In sommige gevallen echter een zogenaamd onschadelijk ligament stretching kan blijvende gevolgen hebben met pijn en bewegingsbeperking van de gewonde enkelgewricht. Slechts heel weinig enkelgewricht letsels vereisen magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om de omvang van de ligamentschade te bepalen.
Een magnetische resonantietomografie is een magnetisch onderzoek - dus röntgenvrij - dat gelaagde beelden van het enkelgewricht laat zien. Het behandelconcept voorziet meestal in conservatieve therapie. Zelfs als de meeste ligamentische verwondingen zonder gevolgen genezen, klagen patiënten nog steeds over aanhoudende pijn en beperkte mobiliteit of van een permanente instabiliteit van het enkelgewricht.
Om dergelijke letselgevolgen te voorkomen, is fysiotherapeutische behandeling van groot belang. Een van de meest voorkomende letselmechanismen op het gebied van het bovenste enkelgewricht draait terwijl lopend of landen na een sprong. In de meeste gevallen buigt de voet naar de buitenkant van de enkel, wat resulteert in een zogenaamde 'supinatie trauma".
Het veel zeldzamere bukken naar binnen wordt 'pronatie trauma". Deze beschrijving van het type letsel zegt echter niets over welke structuren van het enkelgewricht zijn geblesseerd. De meest voorkomende verwonding is schade aan het kapsel en de ligamenten (capsule-ligamentapparaat) van het enkelgewricht.
Een grondig onderzoek direct nadat het letsel is opgetreden, geeft vaak eerste indicaties van de ernst van het letsel. Een definitieve diagnose is echter vaak alleen mogelijk met behulp van beeldvormende technieken (Röntgenstraal, magnetische resonantie beeldvorming). In principe moet elke twist-blessure met de ontwikkeling van aanzienlijke zwelling worden geröntgend om een uit te sluiten breuk. Afhankelijk van het exacte mechanisme van het ongeval kunnen de volgende botbreuken optreden:
- Externe enkelfractuur
- Binnenste enkelfractuur
- Onderbeen fractuur
- Hoge fibulafractuur (Maissoneuve-fractuur)
- Breuk van het 5e middenvoetsbeentje
Therapie
De therapie van ligament stretching is vaak heel eenvoudig. Hier moet de patiënt te werk gaan volgens het zogenaamde PECH-schema: een andere mogelijkheid van therapie voor een ligamentverlenging met ernstige pijn is een medicamenteuze behandeling. Zo kunnen bijvoorbeeld pijn- en zwellingverminderende gels op het getroffen gebied worden aangebracht.
Verder kan de patiënt meenemen pijnstillers om de pijn te verminderen. Het is echter belangrijk om dat te vermelden pijnstillers zijn geen echte therapie voor het strekken van ligamenten, maar kunnen alleen de bijbehorende pijn en zwelling verlichten. Toch heeft een pauze tijdens het sporten en het ontlasten van het aangetaste gewricht absolute prioriteit, aangezien dit de beste therapie is voor het strekken van ligamenten.
Alleen door een onderbreking van de sport kan het aangetaste ligament zich herstellen zonder direct opnieuw te worden getrokken wanneer het opnieuw wordt belast. Als een gescheurde ligament wordt niet behandeld met voldoende pauze, een gescheurde band kan sneller optreden als de patiënt onder hernieuwde belasting staat. Daarom is een sportvakantie van enkele dagen absoluut noodzakelijk.
Als het ligament ernstig wordt belast, kan een orthopedisch chirurg of een ongevalschirurg extra stabiliserende spalken voorschrijven (bijvoorbeeld voor het knie- of enkelgewricht). Deze helpen de patiënt om het gespannen ligament niet bloot te stellen aan de volledige lichaamsbelasting, maar de belasting adequaat te verdelen. Deze therapie van ligamentrek wordt voornamelijk gebruikt bij ernstige verrekkingen of als de patiënt erg vatbaar is voor een verrekte ligament.
De spalken worden meestal langer dan een week gedragen. - In dit geval staat de P voor een pauze, die de patiënt zeker moet nemen. Het is belangrijk op te merken dat therapie voor het strekken van ligamenten alleen kan leiden tot verbetering van de symptomen als de patiënt het ligament (ligamentum) niet herhaaldelijk overbelast.
Een pauze tijdens het sporten moet absoluut in acht worden genomen en het ligament moet de eerste 2 dagen zoveel mogelijk worden beschermd. - De E staat voor ijs, waarbij het belangrijkste doel hier is om de gescheurde ligament. Als een patiënt merkt dat hij of zij aan het ligament heeft getrokken, moet hij of zij zo snel mogelijk een ijspakking op het getroffen gebied aanbrengen om zwelling en pijn te verlichten.
Koeling is geen echte therapie voor het strekken van het ligament, maar afkoeling leidt wel tot verlichting van de klachten. - De C in het PECH-schema staat voor compressie. Hoewel het niet altijd mogelijk is om het aangetaste gewricht in te pakken met een compressieverbandHet is echter mogelijk dat de patiënt moet proberen het gescheurde ligament te verlichten door het compressieverband te gebruiken. - De H geeft aan dat het aangetaste gewricht hoog is gepositioneerd. Een hoge positie is niet altijd mogelijk, vooral niet in het schoudergebied, maar als het knie- of enkelgewricht wordt aangetast, het wel been moet hoger worden geplaatst.
