Een overmatige hoeveelheid eiwit in de urine is niet ongebruikelijk en komt zeer vaak voor. De mogelijke gevolgen en, in nog grotere mate, de mogelijke triggers mogen echter op geen enkele manier worden onderschat.
Wat is proteïne in urine?
Proteïnurie verwijst naar een abnormaal verhoogde uitscheiding van eiwit via de urine, waarbij de limiet van 150 milligram dagelijks uitgescheiden eiwit aanzienlijk wordt overschreden. Als de uitscheiding 20 keer de normale waarde overschrijdt, staat dit bekend als grote proteïnurie en kan dit ernstige gevolgen hebben. Als deze overmatige uitscheiding echter niet regelmatig, maar alleen met onregelmatige tussenpozen optreedt, wordt dit daarentegen wel goedaardige reversibele proteïnurie genoemd, die in de meeste gevallen weer verdwijnt. bijwerkingen on volksgezondheid.
Oorzaken
De oorzaken van proteïnurie zijn zeer divers en gevarieerd. Het kan dus enerzijds optreden als gevolg van een hele reeks ziekten of blootstelling aan stoffen. Aan de andere kant ontstaat het vaak als een onafhankelijke voorwaarde die de nieren en vervolgens andere organen van het lichaam langzaam en permanent kunnen beschadigen. Alle gifstoffen, drugs of allergenen kunnen net zo veroorzakend zijn voor de ontwikkeling van proteïnurie als chronische transplantaatafstoting na a nier transplantatie. Een stofwisselingsziekte, zoals suikerziekte mellitus, of een ziekte van de bloed kan ook resulteren in het voorkomen van een verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine. Aangezien alle bovengenoemde ziekten of vreemde stoffen leiden tot schade aan de nier's gevoelige systeem, kan het zijn primaire taak - het opschonen van het bloed van gifstoffen - en laat gewoon de eiwitten dat het normaal zou voorkomen dat grote delen van het glomerulusfilter en de niertubuli de blaas.
Symptomen, klachten en tekenen
In deze voorwaarde, lijders aan het verschijnen van proteïne in de urine. Meestal duidt deze klacht op een andere onderliggende ziekte, en in dit geval moet deze zonder mankeren worden behandeld. In de meeste gevallen hebben degenen die getroffen zijn door proteïne in de urine ook last van ongemak tijdens het urineren. Dit resulteert in brandend of steken pijn. Deze pijn kan ook leiden bij prikkelbaarheid of verdere psychische klachten of Depressie In ernstige gevallen zijn patiënten afhankelijk van een nier transplantatie of dialyse om de dood te voorkomen. Verder geeft eiwit in de urine ook aan suikerziekte, wat ook een negatieve invloed heeft op de patiënt volksgezondheid. Voorts trombose en oedeem treden op. In ernstige gevallen kan volledig nierfalen of zelfs een hart- aanval vindt plaats. De ziekte kan leiden tot een algemeen gevoel van ziekte en tot een blijvend vermoeidheid en 피로 van de patiënt. Als er geen behandeling wordt ontvangen, zal de levensverwachting van de patiënt aanzienlijk worden verminderd door de ziekte. In veel gevallen kan de ziekte worden verholpen door de dieet, hoewel patiënten in hun dagelijks leven aan enkele beperkingen lijden.
Diagnose en verloop
Detectie van een verhoogde concentratie eiwit in de urine kan tegenwoordig heel gemakkelijk en snel worden aangemaakt. Complicaties ontstaan pas als het gaat om het achterhalen van de mogelijke oorzaken en het achterhalen of er überhaupt sprake is van permanente proteïnurie, want alleen dan is er acuut actie nodig. De afgelopen jaren is getest met behulp van een teststrip, die reageert op albumine, het bolvormige eiwit dat in toenemende mate in de urine wordt aangetroffen bij proteïnurie, is gevestigd. Hiervoor wordt de teststrip kort in het te testen urinemonster gedompeld en vervolgens op verkleuring gecontroleerd. Als de strip blauwgroen is geworden, is er een verhoogde uitscheiding van eiwit. Alleen een laboratoriumtest kan echter betrouwbaar bepalen of er een permanente toename van het eiwit in de urine is en of er mogelijk al schade aan de nieren is. Als proteïnurie onopgemerkt of onbehandeld blijft, leidt dit tot albumine tekort, dat kan leiden voor oedeem, trombose en infecties. Het verhoogt ook het risico op nierfalen en op een hartinfarct.
Complicaties
Eiwit in de urine hoeft niet per se direct complicaties of ongemak te veroorzaken. In veel gevallen hoeft het symptoom ook niet direct te worden behandeld. De complicaties treden vooral op tijdens de diagnose, omdat het voor de arts relatief moeilijk is om de juiste oorzaak van het eiwit in de urine te achterhalen. In de regel kan de patiënt een nier hebben of hart- ziekte. Dus, nierinsufficiëntie of hart- aanval kan optreden, en beide gevolgen kunnen levensbedreigend zijn voor de getroffen persoon. Als de nieren onherstelbaar zijn beschadigd, kan de patiënt afhankelijk zijn van dialyse Voor de rest van zijn leven. In ieder geval is de behandeling van de ziekte oorzakelijk en altijd afhankelijk van de onderliggende ziekte. Als bepaalde medicijnen of voedingsmiddelen verantwoordelijk zijn, moeten ze worden stopgezet of gewijzigd. Evenzo moet de getroffen persoon aandacht besteden aan een laag eiwitgehalte dieet zodat het symptoom niet erger wordt. Complicaties kunnen optreden als er helemaal geen behandeling is. Of de levensverwachting afneemt, is in het algemeen niet te voorspellen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als de urine schuimig is en ook een ongebruikelijke geur kan hebben, zit er een verhoogde hoeveelheid eiwit in de urine. Een bezoek aan de dokter wordt aanbevolen als de proteïnurie zonder duidelijke reden optreedt - dat wil zeggen buiten de griep en onafhankelijk van fysieke inspanning of spanning Dit geldt in het bijzonder als de bovengenoemde symptomen niet uiterlijk na een week zijn verdwenen. Als begeleidende symptomen optreden, moet onmiddellijk medisch advies worden ingewonnen. Bijvoorbeeld iedereen die ervaart urineretentie en bij andere ernstige nierproblemen moet dit onmiddellijk worden opgehelderd. Als nierfalen of tekenen van een hartaanval optreden, moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen. Mensen met een bestaande nieraandoening moeten in ieder geval eiwit in de urine snel laten ophelderen door een arts. Hetzelfde geldt voor patiënten die lijden aan type 2 suikerziekte mellitus of een andere hebben voorwaarde waarvoor een verhoogd eiwitniveau in het lichaam problematisch kan zijn. Alleen al om de onzekerheid weg te nemen en daarmee ook mogelijke psychische gevolgen op lange termijn te voorkomen, is bij eiwit in de urine een medische opheldering nodig.
Behandeling en therapie
Hoewel proteïnurie in de meeste gevallen niet volledig kan worden genezen, kan het beloop ervan worden vertraagd in die mate dat de kans op nierfalen en andere ernstige gevolgen wordt geminimaliseerd. Dus in veel gevallen een eiwitarm dieet wordt aanbevolen in combinatie met de inname van medicatie. Als, aan de andere kant, andere ziekten of verschillende vreemde stoffen verantwoordelijk zijn voor de toename concentratie eiwit in de urine, deze moeten worden bestreden of de inname moet worden stopgezet om proteïnurie te stoppen.
Vooruitzichten en prognose
Proteïnurie wordt nog steeds niet als geneesbaar beschouwd met de huidige medische opties. Met goede medische zorg kunnen de symptomen echter aanzienlijk worden verminderd en wordt de progressie van de ziekte vertraagd. Als er geen behandeling wordt gezocht, treedt er in veel gevallen een geleidelijke verslechtering op volksgezondheid In ernstige gevallen kan de ziekte leiden tot vroegtijdig overlijden van de getroffen persoon. De meeste patiënten met proteïne in de urine lijden causaal aan functionele of stofwisselingsstoornissen. Het hart of de nieren zijn niet volledig functioneel of er zijn chronische ziekten aanwezig. In het geval van proteïnurie loopt de patiënt dus een verhoogd risico op orgaanfalen en dus een levensbedreigende aandoening. Naast medicamenteuze behandeling verbetert een verandering in het dieet de prognose voor de patiënt. Op de lange termijn moet aandacht worden besteed aan een evenwichtige en eiwitarme voedselopname. Als bovendien schadelijke stoffen zoals alcohol, nicotine or drugs worden vermeden, dit heeft een positieve invloed op de algemene gezondheidstoestand. Als de getroffen persoon lijdt aan vreemde stoffen in het organisme, moeten deze worden behandeld zodat de symptomen kunnen worden verlicht. Zonder therapie van de onderliggende ziekte zal de waarde van eiwit in de urine permanent aanwezig zijn en tot verdere gezondheidsproblemen leiden.
het voorkomen
Preventie van proteïnurie is alleen mogelijk voor zover een gezonde levensstijl bescherming kan bieden tegen het optreden van verschillende ziekten die dit kunnen veroorzaken. Aan de andere kant, aangezien de exacte triggers van onafhankelijke proteïnurie nog niet volledig zijn opgehelderd, is er geen preventieve maatregelen Hoewel proteïnurie van tijd tot tijd bij bijna iedereen kan worden waargenomen, verdwijnt het meestal na korte tijd weer en duidt het zelden op een ernstige ziekte. Desalniettemin moeten eventuele triggers worden gecontroleerd en moet permanent verhoogde uitscheiding van proteïne worden uitgesloten om ernstige schade op de lange termijn te voorkomen.
Follow-up
In de meeste gevallen duidt eiwit in de urine op een andere onderliggende ziekte, dus de onderliggende ziekte moet in de eerste plaats worden behandeld om de symptomen te verlichten. De eerste prioriteit is ook om deze klacht in een vroeg stadium te signaleren, zodat deze niet tot verdere complicaties leidt en ook tot een verslechtering van de aandoening. Of de ziekte de levensverwachting beperkt of niet, hangt sterk af van de onderliggende ziekte, zodat hierover geen algemene voorspelling kan worden gedaan. In de meeste gevallen is deze ziekte echter niet volledig te behandelen, zodat de getroffen persoon er altijd last van zal hebben nierinsufficiëntie in de verdere cursus. Dit moet echter zo lang mogelijk worden uitgesteld. Het eiwit in de urine wordt behandeld met behulp van medicijnen. Deze moeten altijd worden ingenomen volgens de instructies van een arts en vooral in de juiste dosering om blijvende verlichting van de symptomen te bieden. Bovendien zijn veel mensen die getroffen zijn door eiwit in de urine ook afhankelijk van psychologische ondersteuning. Dit kan worden geleverd door de eigen familie of vrienden, hoewel in sommige gevallen ook professionele ondersteuning nodig kan zijn.
Wat u zelf kunt doen
Als de getroffen personen merken dat hun urine vreemd ruikt of dat hun nieren pijn doen, moet de urine naar een arts worden gebracht. De diagnose is snel gesteld. Bij proteïnurie is het belangrijk, vooral als het niet chronisch is en voor het eerst wordt gediagnosticeerd, om regelmatig de urine te controleren. Dit kun je zelf doen, want de urine ruikt vreemd als er te veel proteïne in zit. Als dit geur verdwijnt niet, een bezoek aan de dokter is noodzakelijk. Dit kan nierfalen voorkomen. In het dagelijks leven moet de getroffen persoon ervoor zorgen dat hij een eiwitarm dieet volgt. Dit betekent dat het dieet moet worden aangepast, zodat het eiwitgehalte kan worden verlaagd. Eiwitten bevatten voornamelijk vlees, vis en zuivelproducten. Eieren, am producten en granen bevatten ook proteïne. In samenwerking met de arts kan een dieetplan worden opgesteld, aangezien eiwit in principe moet worden ingenomen. Het is de taak van de getroffen persoon om zich aan de richtlijnen te houden en de gecombineerde medicatie regelmatig in te nemen. Regelmatig Grensverkeer in combinatie met een dagboek is handig om andere oorzaken uit te kunnen sluiten. Op deze manier kan schade op de lange termijn effectief worden vermeden.
