Prognose | Meningitis

Prognose

De prognose van hersenvliesontsteking hangt af van het tijdstip van diagnose, het type ziekteverwekker en de bijbehorende ziekte van de patiënt. Patiënten met meningokokken hersenvliesontsteking sterft in 10% van de gevallen. In het geval van een listeria-infectie is het sterftecijfer zelfs 50% en in het geval van pneumokokken 25%. Als de patiënten het overleven, is het echter nog niet mogelijk een uitspraak te doen over de gevolgschade. De mogelijkheden variëren van helemaal geen symptomen tot ernstige mentale retardatie.

Meningitis bij kinderen

De ziekteverwekkers die het vaakst leiden tot hersenvliesontsteking bij kinderen zijn Haemophilus influenzae (als er geen geschikte immunisatie is uitgevoerd), bij meer dan 50% van de meningokokken, en streptokokken. De incidentie van meningitis bij kinderen is hoger dan bij volwassenen. De symptomen, zoals stijf nek, gevoeligheid voor licht, verslechtering van het algemeen voorwaarde en hoog koorts, komen ook voor bij kinderen. In tegenstelling tot baby's beschrijven kinderen de symptomen meestal heel precies en gedetailleerd, wat handig is bij het vinden van een diagnose en belangrijke tijd bespaart tijdens de behandeling. De diagnose wordt ook gesteld op basis van de volwassen behandeling.

Meningitis bij baby's

De meest voorkomende ziekteverwekkers bij baby's voor meningitis zijn E. coli, groep B streptokokken en listeria. Bij baby's maakt het ontbreken van duidelijke symptomen de diagnose buitengewoon moeilijk. Naast huilen en pijn signalering, baby's zijn meestal opvallend door extreem hoog koorts met daaropvolgende vertroebeling en worden voorgelegd aan een arts.

Een ongebruikelijke weigering om te eten en verkleuring van de huid met bleke plekken kunnen ook voorbodes zijn van deze ernstige infectieziekte. Soms is een uitpuilende fontanel een teken van meningitis bij een uitgesproken beloop van de ziekte. In sommige gevallen duiden aanvankelijke neurologische afwijkingen al op meningitis.

Vaak vindt de behandeling relatief laat plaats. Bij baby's komt de diagnose overeen met die van volwassenen. Naast een neurologisch onderzoek, hersenen waterpuncties en beeldvorming van de oogfundus worden uitgevoerd.

Baby's worden al jaren preventief gevaccineerd tegen Haemophilus influenzae, wat ook kan leiden tot meningitis. De vaccinaties worden herhaald in de derde, vierde, vijfde en 12e levensmaand. Vooral tussen maart en november, met een ziektepiek in juli, kan meningitis worden overgedragen door teken.

Dit is een virale infectie die wordt veroorzaakt door het TBE-virus dat teken in zichzelf dragen. Vooral gebieden als Rusland, de Baltische staten, Oost-Europa, Beieren, Baden-Württemberg, Karinthië en de Balkan worden beschouwd als risicogebieden. Na een tekenbeet en virusoverdracht vindt een incubatietijd van 5-28 dagen plaats voordat de ziekte uitbreekt.

In 70-90% van de gevallen treedt een zogenaamd asymptomatisch beloop op. De rest verloopt typisch bipolair koorts toename, evenals symptomen van virale griep. Na de eerste defibrillatie met een overeenkomstige verbetering van de symptomen, is er een hernieuwde stijging van de koorts met de symptomen die kenmerkend zijn voor meningitis, zoals hoofdpijn, nek stijfheid en neurologische beperkingen.

Als een complicatie, een zogenaamde meningoencefalitis kan voorkomen, dwz een ontsteking van de hersenen naast meningitis. Deze cursus is zeer gevaarlijk en kan ook tot de dood leiden. De diagnose wordt gesteld wanneer de patiënt aangeeft dat hij of zij op reis is geweest in een gebied waar de afgelopen dagen of maanden teken zijn gezien of dat hij ook is gebeten door een teek en de typische symptomen van meningitis.

Vervolgens een bloed Er wordt een telling gemaakt, die de ontstekingswaarden zoals CRP en leukocyten laat zien, maar ook een bepaling van de ziekteverwekker. De behandeling wordt uitgevoerd met Doxycyclin als antibioticum, waarbij een behandelingsperiode van 2 weken niet mag worden onderschreden. De belangrijkste maatregel om TBE-meningitis te voorkomen, is de bescherming en preventie van infectie.

Vooral in risicogebieden, arm en been bedekkende kleding moet worden gedragen tijdens de corresponderende bedreigde seizoenen. Het gebruik van insectenwerend middel kan ook nuttig zijn. Als een tekenbeet is opgetreden, moet de teek onmiddellijk worden verwijderd en moet de bijtplaats worden gedesinfecteerd.

Zorg ervoor dat de teek volledig van de huid is verwijderd. Hiervoor zijn speciale tekentangen geschikt, die in de apotheek kunnen worden gekocht. Als er delen van de teek in de huid achterblijven, wordt het risico op overdracht van TBE niettemin verminderd.

Na een tekenbeetdient het huidgebied dienovereenkomstig in de gaten te worden gehouden. Een cirkelvormige roodheid rond de bijtplaats kan het begin betekenen van Lyme. In dat geval moet beslist een antibioticabehandeling worden gestart. Voor mensen die in risicogebieden wonen en vaak in bosgebieden reizen, moet worden overwogen om vooraf een geschikte vaccinatie te laten uitvoeren. Na een tekenbeet heeft vaccinatie geen zin, aangezien een TBE-infectie die hier is ontstaan ​​niet meer te stoppen is.