Preload is de kracht die de vezels van de hart-'s ventrikels tijdens de ontspanning en het vullen van fasen van de hart- (diastole), die kunnen samentrekken. Voorbelasting is dus betrokken bij de basisfunctie van de mens hart-, een vitaal orgaan dat pompt bloed door het hele lichaam. In omgekeerde storing in hartfalenkunnen complicaties optreden zoals oedeem in de longen.
Wat is vooraf laden?
Preload is de kracht die de vezels van de hartkamers rekt, die kunnen samentrekken tijdens die van het hart ontspanning en vullende fase (diastole Preload is een kracht die inwerkt op bepaalde vezels van de hartspier. Deze vezels bevinden zich in de wanden van de hartkamers en kunnen samentrekken en dus korter worden: ze zijn samentrekkend. De voorbelasting zorgt ervoor dat de spiervezels uitrekken nadat ze eerder gespannen waren en dus verkort. Daarom komt de maximale rek van deze hartspiervezels overeen met hun maximale lengte in rust; dat wil zeggen, de vezels gedragen zich niet als een rubberen band waarvan de lengte in rust minder is dan onder spanning, maar precies het tegenovergestelde. De hartspier behoort tot de gladde spier, die in het menselijk lichaam ook wordt aangetroffen in sommige andere organen en in de wanden van bloed schepen In tegenstelling tot dwarsgestreepte (skelet) spieren heeft gladde spier samentrekkende elementen die van buitenaf niet goed zichtbaar zijn en vormen zo het gladde oppervlak waaraan het zijn naam ontleent. Preload werkt aan het einde van de ontspanning fase, ook wel bekend als diastole De ventrikels en atria van het hart ontspannen echter niet tegelijkertijd: terwijl de vezels van de ventrikels verwijden, bevinden de atria zich in een gespannen toestand (systole). Tijdens diastole vullen de ontspannen holtes van het hart zich bloed, die door aderen naar het vitale orgaan stroomt.
Functie en doel
Een aantal factoren en biologische functies zijn afhankelijk van de preload of beïnvloeden op hun beurt deze kracht. Allereerst maakt preload, in de breedste zin van het woord, deel uit van het kloppende ritme van het hart en draagt zo bij aan zijn vermogen om bloed door het lichaam te pompen. Bloed komt het orgel binnen via aderen en verlaat het via slagaders. In dit proces worden de aderen van de pulmonale circulatie - ook wel de kleine oplage genoemd - transport zuurstof-rijk bloed, terwijl de aderen van de systemische circulatie of grote circulatie transporteren zuurstofarm bloed. Vanwege het verschil in fysische eigenschappen heeft zuurstofrijk bloed een helderdere rode tint dan zuurstofarm bloed. In verband met preload speelt de centrale veneuze druk een belangrijke rol, samen met andere factoren. Centrale veneuze druk is de bloeddruk in de superieure vena Cava en in de rechter atrium van het hart. Meting door middel van een centrale veneuze katheter kan de bloeddruk in de ader Centrale veneuze druk wordt beschouwd als een indicator van voorbelasting en veranderingen in superior vena Cava bloeddruk hebben mogelijk invloed op de preload. Veneuze bloedterugvoer heeft ook invloed op de voorbelasting. Samen met andere factoren beïnvloedt het voorladen op zijn beurt onder andere de beroerte volume van het hart. In de geneeskunde beroerte volume verwijst naar de bloedcapaciteit die het hart uit het ventrikel en in de slagaders pompt. Dit proces vindt plaats tijdens de spanningsfase (systole), wanneer het holle orgaan bloed uit zichzelf verdrijft. De volume van de hartslag verandert afhankelijk van lichamelijke inspanning, waarbij artsen doorgaans uitgaan van een normale waarde van 70-100 ml. De individuele ideale waarde kan echter afwijken van deze standaardwaarde. Een formule die het eindsystolische volume van het linkerventrikel aftrekt (dwz het vulvolume van de linker hartkamer aan het einde van de systole) van het linker ventriculaire eind-diastolische volume (dwz het vulvolume van de linker hartkamer aan het einde van diastole) helpt bij het berekenen van de beroerte volume. Rechter- en linkerventrikels hebben normaal gesproken ongeveer hetzelfde slagvolume, wat te danken is aan het Frank-Starling-mechanisme, waarvoor naast voorspanning ook afterload belangrijk is.
Ziekten en klachten
Preload speelt een rol in de context van verschillende ziekten, waarvan de effecten en oorzaken niet beperkt hoeven te blijven tot het hart. Het gebruik van dehydratatiemiddelen of diuretica kan de voorbelasting verminderen en daardoor de hartfunctie beïnvloeden. Hetzelfde lijkt te gelden voor nitraten. Angiotensine-converterende enzymremmers (ACE-remmers) en andere drugs kan dit effect ook veroorzaken. In de context van hartfalen (hartziekte), kan de druk in de hartkamers toenemen of kan het einddiastolische volume toenemen. Een mogelijk gevolg is een zogenaamde omgekeerde storing, die wordt gekenmerkt door een verhoogde vuldruk in het ventrikel terwijl de ejectiefractie normaal blijft. De Forrester-classificatie, die acuut verdeelt hartfalen in verschillende klassen, wijst omgekeerd falen toe aan klasse II. De verhoogde vuldruk in het ventrikel gaat gepaard met een achterstand in bloed. Dit kan beide kamers van het hart beïnvloeden, evenals alleen de rechter of alleen de linker. Naast achterwaarts falen is er ook voorwaarts falen, dat ook het gevolg kan zijn van hartfalen en komt overeen met klasse III in de Forrester-classificatie. Oedeem in de periferie of longen kan zich manifesteren als gevolg van achterwaarts falen - hoewel hiervoor vele andere oorzaken kunnen worden overwogen. water retentie. Mensen die aan dergelijke symptomen lijden, kunnen daarom niet automatisch concluderen dat ze hartfalen hebben door de aanwezigheid van deze of vergelijkbare symptomen. Tekenen van ziekte vereisen altijd individuele medische opheldering. Hetzelfde geldt ook voor behandelingsopties, die in individuele gevallen kunnen verschillen, afhankelijk van de patiënt en de omstandigheden.
