Turkse drakenkop draagt de botanische naam Dracocephalum moldavica. Het wordt ook Moldavische drakenkop of Moldavisch genoemd citroenmelisse en behoort tot het geslacht drakenkoppen (Dracocephalum) en de labiates-familie (Lamiaceae). De plant wordt in de volksgeneeskunde onder meer gebruikt als medicinale plant voor maag en darmklachten, maar wordt ook gebruikt bij koken en als sierplant.
Voorkomen en teelt van de Turkse drakenkop.
Turkse drakenkop wordt in de volksgeneeskunde onder meer gebruikt als medicinale plant maag en darmklachten, maar vindt ook toepassing in de keuken en als sierplant. De kruidachtige eenjarige plant bereikt een hoogte van tussen de 20 en 40 centimeter. De stengels zijn rechtopstaand en vertakt. Ze zijn ook harig en paars van kleur. Turkse drakenkop heeft bladverliezende bladeren aan de bovenkant van de stengel, die hangen aan stengels die ongeveer zo breed zijn als een schop. De bladeren groeien tot vier centimeter lang en 1.2 centimeter breed. Hun vorm is ovaal of wigvormig en ze hebben leidende bundels met kleine haartjes. De plant dankt zijn naam aan de vorm van zijn bloemen. Hun vorm doet denken aan die van een draak hoofd met mond Open. De bloemen van de Turkse drakenkop zijn blauwviolet van kleur en aan de buitenkant wit-klierachtig. De lipbloemige bloemen zijn dubbel gelipt, met de bovenkant lip ongelijk getand en met een scherpe punt. Vaak de lagere lip is donker gevlekt. De vruchten van Turkse drakenkop groeien tot ongeveer 2.5 millimeter lang. De bloeiwijzen bestaan uit vier bloemen die losjes aan stengels en twijgen zijn bevestigd. Hun kelk is acht tot tien millimeter lang en de klieren zijn goudkleurig. De plant bloeit tussen juli en augustus. Oorspronkelijk komt het uit het voormalige Constantinopel, nu Istanbul. In de 16e eeuw kwam het naar Midden-Europa. Sinds 1594 wordt het ook in onze tuinen aangetroffen en werd het op dezelfde manier gebruikt citroenmelisse Het aroma van de Turkse drakenkop is heel eigenaardig, hoewel minder sterk dan dat van citroenmelisse Bovendien is het wijdverspreid in Azië en is het ook te vinden in India, China en Rusland. Het dient onder meer als sier- en bijenvoedergewassen. De Turkse drakenkop stelt weinig eisen aan klimatologische omstandigheden. De plant gedijt het beste op zonnige plaatsen met kalkrijke grond. Het is te vinden op droge heuvels en rivieroevers, maar ook op hoogtes tussen 200 en 2700 meter. De plant heeft echter enige afstand tot andere bloemen nodig om te gedijen. Hiervoor is 25 centimeter een goede richtlijn. Als tuinplant is de Turkse drakenkop erg populair omdat hij zelfs in droge periodes geen water hoeft te geven. Bovendien heeft het geen extra bemesting nodig, omdat het een wild kruid is. In Europa komt de plant het meest voor in Noord- en Oost-Europa. In Oostenrijk komt ook Turkse drakenkop voor lopend wild in Burgenland en Stiermarken. Het is hier echter vrij zeldzaam. In Zuid-Tirol wordt de plant als uitgestorven beschouwd. Andere triviale namen van de Turkse drakenkop zijn Turkse Boalsen in Transsylvanië, buitenlandse balsem en Turks melisse Niet alle namen zijn nog steeds in gebruik.
Effect en toepassing
Het geoogste kruid, gedroogd, wordt verhandeld als een medicijn onder de naam dracocephali herba en gebruikt als smaakstof. In het verleden werden in de DDR de twee soorten Arat en Aratora gekweekt. De scheutuiteinden en bladeren worden in volle bloei geoogst vanwege hun hoge gehalte aan etherische olie. De plant wordt gebruikt in theesoorten en vindt toepassing in de voedingsindustrie. Hier dient het als smaakstof voor sterke drank, theesoorten en frisdranken. Maar het kan ook worden gebruikt voor dipsauzen en likeuren, maar ook als eetbare decoratie in gerechten. Voor dit doel is het optimale moment om de spruit te oogsten de bloeiperiode. Het kruid is ook geschikt als toevoeging om te bezitten kruidenthee In Duitsland is de Turkse drakenkop als keukenplant nog vrij onbekend en wordt daarom vrij zelden gebruikt. Naast deze gebruiksmethode wordt de Turkse drakenkop ook gebruikt als bijenweide. De bloemen produceren een nectar met de hoogste suiker gehalte, dat zelfs hoger is dan dat van planten zoals koolzaad. In plaats daarvan wordt het voornamelijk gebruikt als sier- en medicinale plant. Turkse drakenkop bevat grote hoeveelheden citral en geranylacetaat. Dit zijn essentiële oliën. 0.2 tot 0.5 procent van de etherische oliën wordt aangetroffen in bladeren en scheutuiteinden. De geur doet denken aan citroenmelisse, maar zwakker.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
In de volksgeneeskunde wordt de Turkse drakenkop vooral gebruikt problemen met de spijsvertering De reden hiervoor is het grote aantal essentiële oliën in de Turkse drakenkop. Deze omvatten geraniol, nerylacetaat en citraat. De oliën hebben een effect op de spijsvertering en helpen bij verschillende aandoeningen. Waaronder maag pijn, Maagzuur en darmklachten zoals diarree or constipatie Daarnaast heeft de plant een stimulerende werking op de activiteit van de lever en galblaas Het bevordert de vorming van maagsap en is krampstillend. Dienovereenkomstig wordt het gebruikt in theemengsels die kunnen worden gebruikt voor maagproblemen. Voor dit doel wordt aanbevolen om een tot drie lepels van het kruid met 150 milliliter kokend water te gieten water Dit mengsel moet tien minuten steil en afgedekt worden voordat het wordt gezeefd. Meerdere vers bereide kopjes thee worden gedurende de dag aanbevolen. Net als citroenmelisse heeft Turkse drakenkop een kalmerend en balancerend effect. Als de symptomen echter na een paar dagen niet verdwijnen, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Home remedies kan zelden een bezoek aan een medische professional vervangen en mag daarom alleen voorwaardelijk en bij milde klachten worden gebruikt.
